Γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα 19 Φεβρουαρίου.
Ιστορικά Γεγονότα από το Ιστορικό Επετειολόγιο και την Στρατιωτική Ιστορία.
Το 1822 υψώνεται η Σημαία της Επαναστάσεως στον Μητροπολιτικό ναό της Νάουσας, μετά τη λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας και κηρύσσεται η έναρξή της σε όλη την περιοχή.
Το 1822 γίνεται η Ναυμαχία των Πατρών. Ο Ελληνικός Στόλος, 26 υδραίικα, 20 σπετσιώτικα και 16 ψαριανά πλοία υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, καταπλέει στον Πατραϊκό κόλπο και ακολουθεί ναυμαχία εκ παρατάξεως. Ο Οθωμανικός Στόλος υπό τον Αντιναύαρχο Καρά-Τεπέ Αλή τρέπεται σε φυγή και βρίσκει καταφύγιο στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο.
Το 1878 υπογράφεται η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (προάστιο της Κωνσταντινούπολης) μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Με αυτή δημιουργούνταν η “Μεγάλη Βουλγαρία”, η οποία περιλάμβανε τις ελληνικότατες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης σε βάρος της Ελλάδας και θα αποτελούσε ηγεμονία φόρου υποτελή στην Υψηλή Πύλη. Η συνθήκη αυτή μετά από αντίδραση των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων ανατράπηκε τον ίδιο χρόνο με τη Συνθήκη του Βερολίνου.
Το 1878 στον Αγώνα για την Απελευθέρωση της Μακεδονίας, επαναστατικό σώμα από 500 άνδρες, υπό τον Λοχαγό του Πεζικού Κοσμά Δουμπιώτη, αποβιβάζεται στην παραλία του Λιτόχωρου. Μέσα σε δύο ημέρες κινητοποιήθηκε ολόκληρη η περιοχή Ολύμπου-Πιερίων με τη βοήθεια του Επισκόπου Κίτρους Νικολάου, που ύψωσε τη Σημαία της Επαναστάσεως στον Κολινδρό και τους Οπλαρχηγούς Βαγγέλη Χοστέβα και Παναγιώτη Καλογήρου. Στο Λιτόχωρο σχηματίστηκε «Προσωρινή Κυβέρνηση της Μακεδονίας» με Πρόεδρο τον γιατρό Ευάγγελο Κοροβάγγο. Έτσι ολόκληρη η περιοχή από τα Τέμπη μέχρι την Κατερίνη πέρασε κάτω από τον έλεγχο των επαναστατών.
Το 1913 ο Ελληνικός Στρατός μετά από ευρεία υπερκέραση του οχυρού του Μπιζανίου, περισφίγγει ασφυκτικά τα Ιωάννινα. Τη νύχτα ο Εσσάτ Πασάς, (Essat pasha) διοικητής του Τουρκικού Στρατού, στέλνει αξιωματικούς στο Ελληνικό Στρατηγείο στο Εμίν Αγά, για να διαπραγματευτούν την παράδοση του φρουρίου του Μπιζανίου και της πόλεως των Ιωαννίνων.
Το 1913 οι Βούλγαροι εξαπολύουν ισχυρή αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Νιγρίτας, σε συνδυασμό με τη δράση των βουλγαρικών τμημάτων που βρίσκονταν μέσα στην πόλη. Μετά από αγώνα τριών ημερών, οι Βούλγαροι υποχωρούν τη νύχτα 23/24 Φεβρουαρίου στις Σέρρες, ενώ όσοι από αυτούς παρέμειναν στην πόλη αιχμαλωτίστηκαν.
Το 1941, το ΙΙΙ Τάγμα του 34ου Συντάγματος Πεζικού (ΙΙ Μεραρχίας), παρά την πείσμονα αντίσταση των Ιταλών, ολοκληρώνει την κατάληψη του χωριού Πέστανι και συλλαμβάνει περισσότερους από 300 αιχμαλώτους, από τους οποίους 18 αξιωματικοί. Την ίδια μέρα ένα επιταγμένο – από την Ελληνική Βασιλική Αεροπορία – αεροπλάνο Junkers Ju 52-3 Mοίρας της Πολιτικής Αεροπορίας ρίχνει τρόφιμα και άλλες προμήθειες στις αποκομμένες, λόγω της κακοκαιρίας, ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή Κλεισούρας.
Το 1941 επίσης, επτά P.Z.L. P.24 της 22ης Μοίρας Διώξεως, με αποστολή την προστασία, φίλιων βομβαρδιστικών και κάλυψη της περιοχής Σεντέλι, εμπλέκονται σε αερομαχία με σχηματισμούς Ιταλικών καταδιωκτικών. Καταρρίπτονται τέσσερα εχθρικά αεροπλάνα.
Το 1959 υπογράφεται στο Λονδίνο, μετά τη Συμφωνία της Ζυρίχης (11 Φεβρουαρίου 1959) η τελική Συνθήκη ίδρυσης ανεξάρτητου Κυπριακού Κράτους, από τους πρωθυπουργούς και τους υπουργούς εξωτερικών των χωρών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας. Yπέγραψαν επίσης εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων ο Φαζίλ Κιουτσούκ (Fazil Kuçuk).
Το 1978, Αιγύπτιοι καταδρομείς έφθασαν στη Λάρνακα με αεροπλάνο για την απελευθέρωση ομήρων, που κρατούσαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης Φατάχ του Αμπού Νιντάλ (επακόλουθο της δολοφονίας του Αιγύπτιου Γιουσούφ Ελ Σεμπάι (Yusuf Sibai) την 18η Φεβρουαρίου 1978 σε ξενοδοχείο της Λευκωσίας), παρά την σχετική απαγόρευση του Προέδρου Κυπριανού για δράση στο έδαφος της Κύπρου.
Η Εθνική Φρουρά (33 Μοίρα Καταδρομών) εξουδετέρωσε τους Αιγυπτίους καταδρομείς (17 νεκροί Αιγύπτιοι και ένας Κύπριος), απελευθέρωσε τους ομήρους και συνέλαβε τους τρομοκράτες.