Η Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις σταθερές συνδέσεις υψηλής ταχύτητας στο διαδίκτυο.
Όπως αναφέρει η Eurostat το 2021, το 70% των νοικοκυριών της ΕΕ είχε σύνδεση σε Δίκτυο πολύ υψηλής χωρητικότητας (Very High Capacity Networks – VHCN). Το 2013 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 16%.
Η συνδεσιμότητα σε VHCN βελτιώθηκε επίσης σε αραιοκατοικημένες. Μεταξύ 2013 και 2021, ο αριθμός των νοικοκυριών σε αραιοκατοικημένες περιοχές με σύνδεση VCHN αυξήθηκε από 4% σε 37% σε ολόκληρη την ΕΕ.
Η Eurostat σημειώνει ότι παρά την πρόοδο αυτή, τα επίπεδα πρόσβασης διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ και επίσης εντός πολλών κρατών μελών όσον αφορά την πυκνότητα του πληθυσμού.
Eurostat: Η κάλυψη υψηλής ταχύτητας στο διαδίκτυο στην Ευρώπη
Το 2021, η Μάλτα κατέγραψε κάλυψη υψηλής ταχύτητας στο διαδίκτυο για όλα τα νοικοκυριά (100%), ακολουθούμενη από το Λουξεμβούργο (96%), τη Δανία (95%) και την Ισπανία (94%).
Αντίθετα, οι σταθερές συνδέσεις υψηλής ταχύτητας στο διαδίκτυο ήταν οι λιγότερο διαδεδομένες στην Ελλάδα (19,8%), στην Κύπρο (41%) και στην Ιταλία (44%).
Σε αραιοκατοικημένες περιοχές (λιγότερα από 100 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο) πρώτη είναι πάλι η Μάλτα με κάλυψη 100%, ακολουθούμενη από το Λουξεμβούργο, τη Δανία και την Ολλανδία με 79%.
Η χαμηλότερη κάλυψη στις αραιοκατοικημένες περιοχές καταγράφηκε στην Ελλάδα (0%), ακολουθούμενη από την Τσεχία (7%) και τη Φινλανδία (12%).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε το 2021 ως στόχο το 2030 την επίτευξη συνδεσιμότητας gigabit σε όλα τα νοικοκυριά της ΕΕ και κάλυψη 5G για όλες τις κατοικημένες περιοχές.
Στην Ελλάδα οι περισσότερες συνδέσεις ίντερνετ “τρέχουν” με ταχύτητες στο διαδίκτυο έως 24 Mbps σε ADSL λόγω τιμής και λόγω διαθεσιμότητας ταχυτήτων ανά την επικράτεια. Όσοι πληρώσουν περισσότερα μπορούν να “πιάσουν” μεγαλύτερες ταχύτητες εφόσον όμως καλύπτεται η περιοχή τους.
Για τους παλαιότερους ας θυμηθούμε τον μαγικό ήχο της dial-up σύνδεσης:
Συνδέσεις VHCN
Δίκτυο πολύ υψηλής χωρητικότητας (VHCN) είναι είτε ένα δίκτυο ηλεκτρονικών επικοινωνιών που αποτελείται εξ ολοκλήρου από στοιχεία οπτικών ινών τουλάχιστον μέχρι το σημείο διανομής στην τοποθεσία εξυπηρέτησης είτε ένα δίκτυο ηλεκτρονικών επικοινωνιών ικανό να παρέχει, υπό συνήθεις συνθήκες χρόνου αιχμής, παρόμοια απόδοση δικτύου από άποψη του διαθέσιμου εύρους ζώνης κατερχόμενης και ανοδικής ζεύξης, της ανθεκτικότητας, των παραμέτρων που σχετίζονται με σφάλματα και του λανθάνοντος χρόνου και της διακύμανσής του.