Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν γνωρίζει πόσοι από τους αλλοδαπούς που ήρθαν παράνομα στην Ελλάδα, και των οποίων απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου, βρίσκονται στην Ελλάδα.
Αυτή την έλλειψη ελέγχου αποκάλυψε ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος μιλώντας στην ΕΡΤ.
Ο πρώην Υπουργός Άμυνας, ανάθεμα και αν έμαθε τίποτα από τους Στρατηγούς, αναφέρθηκε στο “Trump effect” που έπαθε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
“Έχει μπει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο τραπέζι, θα συζητηθεί μάλιστα εντός ημερών στην πρώτη διυπουργική, υπουργών της αρμοδιότητας μου, υπό την Πολωνική Προεδρία, το ζήτημα των επιστροφών σε τρίτες χώρες, των επιστροφών αυτών για τους οποίους η αίτηση ασύλου έχει απορριφθεί και επομένως δεν έχουν λόγο παραμονής στις Ευρωπαϊκές χώρες”, είπε.
Και μετά μας επιβεβαίωσε αυτό που λέει ο λαός για την πολιτική που ακολουθούν οι Κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια: “κατάντησαν την Ελλάδα, μπάτε σκύλοι, αλέστε!”.
“Δεν έχουμε μετρήσει πόσοι είναι στην Ελλάδα, αλλά μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάποιες χιλιάδες. Αυτοί, όμως ξέρετε ή παραμένουν στη χώρα, αφού τηρείται η διαδικασία να ειδοποιηθεί από την υπηρεσία ασύλου η αστυνομία, προκειμένου να τους εντοπίσει, δεν είναι πάντα αυτό τόσο εύκολο, ή φεύγουν. Φεύγουν με δικές τους πρωτοβουλίες όμως, για να καταλήξουν στον τελικό τους προορισμό, αυτός που εξαρχής ήταν ο τελικός προορισμός, κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης”, είπε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος και μας άφησε άφωνους.
Ε, αφού “μπορείτε και ξέρετε” ότι είναι “κάποιες χιλιάδες”, κάπου, κάπως, κάποτε, θα κοιμηθούμε ήσυχοι. Αμ δε… 30% αύξηση στις παράνομες εισόδους ανέφερε ο Υπουργός, το οποίο εκτιμούμε ότι είναι πολύ περισσότερο.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Νίκος Παναγιωτόπουλος αναφέρθηκε:
Στις επιστροφές Κολομβιανών από τον Ντόναλτ Τραμπ: «Τους έστειλε με στρατιωτικό αεροπλάνο και σιδηροδέσμιους. Υπάρχει αντίδραση σε αυτό. Άλλο να τους στέλνεις με στρατιωτικό αεροπλάνο και άλλο να τους στέλνεις με μία κανονική εμπορική πτήση και όχι σιδηροδέσμιους. Έχει διαφορά. Και για πάρα πολλές χώρες από τις οποίες προέρχονται οι παράνομοι μετανάστες, αυτό παίζει ρόλο. Είναι γεγονός ότι ο έλεγχος, η καταπολέμηση μάλλον, εμείς μιλάμε για έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης, όπως μιλάμε για οργάνωση της νόμιμης, στην Αμερική, υπό τη νέα διοίκηση, περισσότερο υπάρχει μια πιο πολεμική ρητορική, «θα του στείλουμε όλους πίσω». Αυτό δείχνει, πρώτον, ότι το θέμα είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα, όχι μόνο του Προέδρου Τράμπ, αλλά στην παγκόσμια ατζέντα θα έλεγα.
Ξέρουμε ότι η στάση της Αμερικής, υπό τη νέα διοίκηση, πάλι θα σκληρύνει. Θα τεθεί θέμα άμεσης επιστροφής παράνομων μεταναστών προφανώς. Ήδη τα είδαμε αυτά όμως δεν είναι τόσο απλό. Εγώ πάντα υποστήριζα ότι όλο αυτό πρέπει να γίνει στη βάση όχι μονομερών ενεργειών αλλά συμφωνιών, όπου είναι δυνατόν. Έχει μπει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο τραπέζι, θα συζητηθεί μάλιστα εντός ημερών στην πρώτη διυπουργική, υπουργών της αρμοδιότητας μου, υπό την Πολωνική Προεδρία, το ζήτημα των επιστροφών σε τρίτες χώρες, των επιστροφών αυτών για τους οποίους η αίτηση ασύλου έχει απορριφθεί και επομένως δεν έχουν λόγο παραμονής στις Ευρωπαϊκές χώρες. Δεν έχουμε μετρήσει πόσοι είναι στην Ελλάδα, αλλά μπορούμε να ξέρουμε ότι είναι κάποιες χιλιάδες. Αυτοί, όμως ξέρετε ή παραμένουν στη χώρα, αφού τηρείται η διαδικασία να ειδοποιηθεί από την υπηρεσία ασύλου η αστυνομία, προκειμένου να τους εντοπίσει, δεν είναι πάντα αυτό τόσο εύκολο, ή φεύγουν. Φεύγουν με δικές τους πρωτοβουλίες όμως, για να καταλήξουν στον τελικό τους προορισμό, αυτός που εξαρχής ήταν ο τελικός προορισμός, κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης. Αυτοί κατά τον νόμο πρέπει να εξευρεθούν και να επιστραφούν, αφού δεν έχουν πάρει το άσυλο το οποίο έχουν αιτηθεί στην Ελλάδα, στη χώρα εισόδου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Εκτιμώ ότι με τη συζήτηση που ξεκινάει τώρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αλλάξει στάση και θα προσπαθήσει να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει αυτού του είδους τις περιπτώσεις. Προς το αυστηρότερο υπό την έννοια ότι αυτοί που έχουν απορριφθεί, ως αιτούντες άσυλο, δεν παίρνουν άσυλο δηλαδή, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να εντοπίζονται και να επιστρέφονται.
Κοιτάξτε, έχω κάνει λόγο για μία σταδιακή μετατροπή του μεταναστευτικού, εκεί που κάποτε ήταν πρωτίστως ζήτημα ανθρωπιστικής μεταχείρισης, έχω την εντύπωση ότι τώρα μετεξελίσσεται σε ζήτημα πρωτίστως ασφάλειας. Το μεταναστευτικό γίνεται ζήτημα ασφάλειας και έτσι επανατοποθετούνται οι χώρες που υφίστανται την πίεση των μεταναστευτικών ροών, προτάσσοντας και το θέμα της ασφάλειας των εξωτερικών συνόρων, της εσωτερικής ασφάλειας. Αυτό αναπόφευκτα οδηγεί σε κάποιες τάσεις για αλλαγή πολιτικών. Αυστηρότερες πολιτικές για τις επιστροφές, αυστηρότερες πολιτικές για το άσυλο, για αυτούς των οποίων η αίτηση για άσυλο έχει απορριφθεί και αυτό θα έλεγα ότι μπαίνει στο κέντρο της ευρωπαϊκής συζήτησης, δεδομένου ότι είμαστε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ό, τι αποφασίσουμε πρέπει να το αποφασίσουμε μαζί. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει τον τόνο, δέχεται εισηγήσεις των κρατών μελών, αλλά από κει και πέρα το να κάνει μία χώρα κάτι μονομερώς, το να επιβάλλει μία λύση μονομερώς, εκτιμώ ότι δεν θα λύσει το πρόβλημα».
Στην απόφαση Μελόνι για αποστολή μεταναστών στην Αλβανία: «Αυτή ήταν εξαρχής η πρόθεση της Ιταλίας. Είδαμε όμως, παρά τις προβλέψεις ότι θα έφευγαν όλοι και θα πηγαίναν στην Αλβανία, αυτό δεν είναι τόσο απλό. Αντέδρασε η Ιταλική δικαιοσύνη, δημιουργήθηκε μία αντιδικία μεταξύ της Ιταλικής κυβέρνησης και της Ιταλικής δικαιοσύνης, εδώ και μήνες έχει χτιστεί μια τεράστια δομή στην Αλβανία για να φιλοξενήσει κάποιες χιλιάδες, 3 ή 4 χιλιάδες, παράνομων μεταναστών από την Ιταλία όμως αυτό δεν έχει γίνει στην πράξη. Οι πρώτοι 14-15 γύρισαν πίσω μετά τις αποφάσεις της Ιταλικής δικαιοσύνης. Θέλω να πω ότι αυτές οι λύσεις όταν είναι μονομερείς, όταν είναι απόφαση μιας κυβέρνησης, προσκρούουνε και δεν είναι τόσο εύκολο να εφαρμοστούν, αφού θα προσκρούσουν σε μία σειρά, από εμπόδια εντός εισαγωγικών, ενδεχομένως αποφάσεις της δικαιοσύνης. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτό. Υπάρχει όμως η τάση.
Εγώ λέω ότι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, που διαπραγματεύτηκαν εδώ και χρόνια οι ευρωπαϊκές χώρες μέχρι να καταλήξουν στην τελική μορφή του, η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην τελική φάση επεξεργασίας κατά το έτος 2025 και αναμένεται, αυτή είναι η πρόβλεψη τουλάχιστον, να εφαρμοστεί κατά το 2026, θα μπορέσουμε να ενσωματώσουμε και αυτές τις αλλαγές. Αυτή τη στροφή, τη σημαντική στροφή στην πολιτική επί του αυστηρότερου, γιατί υπάρχει διάχυτη εντύπωση ότι απαιτούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως και η αμερικανική κοινωνία μέχρι έναν βαθμό».
Στις μεταναστευτικές ροές και τη Συρία: «Φυσιολογικά για την εποχή, είναι ελαφρώς μειωμένες. Για παράδειγμα από τη Συρία έχουμε σαφή μείωση του ρεύματος, δεδομένης της ρευστότητας που υπάρχει εκεί και της δυσκολίας ανθρώπων να μετακινηθούν, αλλά και αντιστρόφως. Οι Σύριοι που βρίσκονται στην Ευρώπη ή στην Ελλάδα έχουμε και κάποιους, το 1/3 περίπου το φιλοξενούμενων στις δομές μας είναι οι Σύριοι πολίτες, δεν έχουν πάρει ακόμα την απόφαση ότι άνοιξε ο δρόμος για να μετακινηθούν πίσω στη Συρία. Πολύ απλά γιατί ακόμα η κατάσταση δεν έχει κατασταλάξει, δεν έχει παγιοποιηθεί η Συρία δεν είναι ακόμα ασφαλές για κάποιον να μετακινήσει πίσω την οικογένειά του στο σπίτι του. Ποιο σπίτι άραγε; Το 1/3 περίπου είναι κατεστραμμένα από τις εχθροπραξίες ετών. Έχει πέσει μεν το καθεστώς, αλλά από την άλλη μεριά δεν είναι ακόμα σίγουρο, και για η Ευρωπαϊκή Ένωση που εκτιμά τις πληροφορίες και τις επεξεργάζεται, το τι συμβαίνει εκεί πέρα. Όταν σταθεροποιηθεί η κατάσταση, ενδεχομένως τότε θα ανοίξει και το θέμα των επιστροφών στη Συρία. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμα. Σε κάθε περίπτωση, οι ροές για αυτή την εποχή είναι κάπως μειωμένες, έχει να κάνει και με τις καιρικές συνθήκες, οι διακινητές βέβαια δεν έχουν σταματήσει το έργο τους, να μετακινούν δηλαδή ανθρώπους από όλους τους διαδρόμους που υπάρχουν».
Στη συνεργασία με την Τουρκία: «Αποδίδει στα χερσαία σύνορα, μπορούσε να αποδώσει καλύτερα στα θαλάσσια, κυρίως στην περιοχή πίεσης που είναι τα νησιά του Νοτιοανατολικού Αιγαίου, περί τα Δωδεκάνησα δηλαδή. Στην πρόσφατη συνάντηση που είχα με τον Τούρκο ομόλογό μου στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον Βούλγαρο γίνεται μία τριμερής, προκειμένου να επιβεβαιωθεί και να ενταθεί αυτή η συνεργασία. Επέμεινα και επέμεινε η ελληνική πλευρά ότι πρέπει να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα από το διάδρομο του Νοτιοανατολικού Αιγαίου. Αυτό σημαίνει περισσότερη συνεργασία, πιο εντατική συνεργασία, μεταξύ των αρμόδιων αρχών, δηλαδή το Λιμενικό Σώμα Ελλάδας και την αντίστοιχη ακτοφυλακή της Τουρκίας, προκειμένου να ελέγξουμε τα κυκλώματα των παράνομων διακινητών. Πρόκειται για εγκληματικές οργανώσεις, πάντα το έλεγα, αυτοί φέρουν την κύρια ευθύνη ότι διακινδυνεύοντα οι ζωές ανθρώπων στη θάλασσα. Διότι όταν μεταφέρουν πολύ κόσμο, σε ταχύπλοα, τα οποία σε αντίξοες καιρικές συνθήκες είναι πολύ εύκολο να προκαλέσουν ναυτικό ατύχημα, ναυάγιο, πνιγμούς, θύματα. Νομίζω εκεί πρέπει να δοθεί έμφαση και για να δοθεί εκεί η έμφαση πρέπει να υπάρχει καλή συνεργασία. Υπάρχει, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν και περιθώρια βελτίωσης. Άλλωστε αυτό θα φανεί από το αποτέλεσμα».
Στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών το 2024: «Υπήρξε αύξηση στις μεταναστευτικές ροές, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Οι αριθμοί ασφαλώς είναι μεγαλύτεροι, έχουμε περίπου 30% αύξηση. Μπήκαν πάνω από 50.000 άνθρωποι στο ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος παρανόμως, παράνομοι μετανάστες, περίπου 12.000-13.000 παραπάνω, ίσως και παραπάνω, από την προηγούμενη χρονιά. Έχουμε την ανάπτυξη ενός νέου διαδρόμου από τον Νότο, δηλαδή από τις ακτές της Λιβύης μέσω Γαύδου στην Κρήτη και από εκεί στην ενδοχώρα και από εκεί αυξημένες κάπως οι ροές. Το σύστημα υποδοχής και ταυτοποίησης, δηλαδή οι δομές στα νησιά έχουν πιεστεί, μερικές είναι στο 100% της χωρητικότητας. Υπάρχει πίεση στη Σάμο, υπάρχει πίεση στην Κω, υπό την έννοια ότι το 100% της χωρητικότητας έχει καλυφθεί. Έχουμε ζήτημα με συσσώρευση ασυνόδευτων ανηλίκων σε δομές, οπότε το ζήτημα για μας είναι να αποσυμφορηθούν τα νησιά, δηλαδή να γίνει μεταφορά κάποιων στις δομές της ενδοχώρας, που ακόμα έχουν αρκετό περιθώριο να φιλοξενήσουν. Σε γενικές γραμμές το σύστημα που έχει οικοδομήσει η χώρα, υποδοχής, καταγραφής, φιλοξενίας, αντέχει. Αλλά ασφαλώς σε εποχές έντασης των μεταναστευτικών ρόλου, πάντως η πίεση είναι αδιαμφισβήτητη».
Στη Νόμιμη μετανάστευση: «Αυτό το θέμα που θέσατε είναι το κομμάτι της νόμιμης μετανάστευσης. Γιατί πρέπει να διακρίνουμε το κομμάτι της νόμιμης αυτή δηλαδή που εισέρχονται σε μία χώρα νομίμως, με θεώρηση εισόδου, με άδεια διαμονής εργασίας, προκειμένου να καλύψουν ανάγκες της αγοράς εργασίας, της οικονομίας κατ ‘ επέκταση και της παράνομης μετανάστευσης, αυτοί που εκμεταλλεύονται ή μάλλον τους εκμεταλλεύονται τα κυκλώματα των παράνομων διακινητών, για να εισέλθουν παράνομα στην Ελλάδα για να πάνε στην Γερμανία. Εκεί υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Η νόμιμη μετανάστευση, δεν αφορά μόνο τους εργάτες, αφορά και τους φοιτητές, ας πούμε, οι οποίοι για να έρθουν να φοιτήσουν στην Ελλάδα, όπως αντίστοιχα ελληνόπουλα, κάνουν στο εξωτερικό, πρέπει να πάρουν μία θεώρηση εισόδου στη χώρα όπου θα φοιτήσουν. Έχει πάρα πολλές εκφάνσεις.
Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτή που θίγεται, αυτή του εργατικού δυναμικού. Αυτή την εποχή το υπουργείο, σε συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία, γιατί δεν είναι μόνο του, είναι το Υπουργείο Εργασίας που πρόσφατα εξέδωσε την πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που προσδιορίζει τον αριθμό των μετακαλούμενων και εποχικών εργαζομένων από χώρες αλλοδαπής που θα έρθουν το επόμενο έτος για να εργαστούν στην Ελλάδα, είναι το Υπουργείο Εσωτερικών, Γενικές Γραμματείες των αποκεντρωμένων που υπάγονται στο Υπουργείο Εξωτερικών, εκδίδουν τις άδειες διαμονής, είναι πολλά, είναι ακόμα και Υπουργείο Εξωτερικών που εκδίδει τις θεωρήσεις εισόδου. Ετοιμάζουμε ένα πλέγμα παρεμβάσεων σε επίπεδο διοικητικό αλλά και νομοθετικό που πρόκειται να επιχειρήσει μία απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών.
Υπάρχει περιθώριο μεγάλο, με κάποιες παρεμβάσεις, συγκεκριμένες, στοχευμένες ώστε να πάμε σε συντομότερους χρόνους και να καλύψουμε τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Τις επόμενες μέρες θα το παρουσιάσουμε ή στο υπουργικό συμβούλιο της Παρασκευής, δεν ξέρω αν αυτό είναι τόσο εφικτό δεδομένου ότι συμπίπτει με την διυπουργική της Βαρσοβίας για το μεταναστευτικό, ή εν πάση περιπτώσει στον πρωθυπουργό τις επόμενες μέρες και από κει και πέρα εκτιμώ ότι στο πρώτο τρίμηνο, τετράμηνο του χρόνου, θα υλοποιηθούν αυτές οι παρεμβάσεις και σε επίπεδο διοικητικών παρεμβάσεων, αλλά και σε επίπεδο παρεμβάσεων στη νομοθεσία, την κείμενη νομοθεσία, δηλαδή τον μεταναστευτικό κώδικα. Εκτιμώ ότι αυτό ανταποκρίνεται σε μία ανάγκη της αγοράς. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που εργάζονται, αρκετοί ήδη έρχονται και εργάζονται στη χώρα, αλλά με το καθεστώς της νόμιμης μετάκλησης σε συμφωνία με τον εργοδότη, όχι στη βάση μιας διακρατικής συμφωνίας, υπάρχουν και αυτές και εκεί υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
Εργάζονται στον πρωτογενή τομέα, δηλαδή στην αγροτική παραγωγή, εργάζονται στις κατασκευές, εργάζονται στον τουρισμό, στην εστίαση. Το 90% των αλιεργατών, αυτών δηλαδή που δουλεύουνε στα καΐκια, είναι Αιγύπτιοι πολίτες και έρχονται με νόμιμοι μετάκληση, με συμφωνία δηλαδή, με τον εργοδότη. Προσπαθούμε να εντάξουμε και αυτή την κατηγορία στο πλαίσιο της διμερούς συμφωνίας. Κατά την πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που επέσπευσε το Υπουργείο Εργασίας, σε συνεργασία βέβαια με το Υπουργείο Μετανάστευσης, αθροίζοντας τα αιτήματα απ’ όλη την επικράτεια για εργατικό δυναμικό από άλλες χώρες, προσδιορίστηκε ότι θα χρειαστούν περί τις 90.000 εργαζόμενοι από χώρες αλλοδαπής για το επόμενο έτος. Στο Υπουργείο Μετανάστευσης έχουμε πολλά περισσότερα αιτήματα για χορήγηση αδειών διαμονής, είναι, πάνω από 200.000. Πρέπει να δούμε και τις εκκρεμότητες. Βέβαια το παρελθόν και εκεί υπάρχουν κάποιες στοχευμένες παρεμβάσεις».
Στη Διυπουργική στη Βαρσοβία: «Το πρώτο που έχω να πω είναι ότι η Ελλάδα, ως χώρα που έχει υποστεί πίεση και ακόμα υφίσταται και έχει οικοδομήσει ένα σύστημα για να διαχειρίζεται αυτή την πίεση, πρώτον, έχει λόγο και πολλά να πει σε αυτή τη συζήτηση δηλαδή για τη διαχείριση του μεταναστευτικού και ιδίως την παράνομη έκφανση του. Το δεύτερο είναι ότι υπό την Πολωνική Προεδρία θα δοθεί μεγάλη έκφανση στην ασφάλεια των συνόρων, στη φύλαξη των συνόρων, γιατί η Πολωνία είναι μία χώρα στο εξωτερικό σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δέχονται και αυτοί πίεση από το χερσαίο κυρίως σύνορό τους και επομένως θα αναπτύξουν αυτό το θέμα. Φύλαξη συνόρων σημαίνει περισσότερα μέσα, τεχνικά ίσως χρηματοδότηση για τον φράχτη για παράδειγμα, εμείς έχουμε πει, θα το φτιάξουμε είτε με εθνικούς πόρους είτε με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Τώρα θεωρώ ότι ανοίγει και ο δρόμος για να πετύχουμε την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Και βέβαια την ισορροπία που τηρούμε, δεν αφήνουμε ανθρώπους να πνίγονται στην θάλασσα, όχι, τους διασώζουμε, αλλά μετά τους συλλαμβάνουμε και τους προωθούμε στις δομές».
Στα Τέμπη: «Αναμφισβήτητα μεγάλες, τεράστιες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, αυτό δείχνει ότι η κοινωνία είναι πολύ ευαισθητοποιημένη, κάπου εκφράζει μία τάση διαμαρτυρίας για αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως συγκάλυψη. Όμως επιτρέψτε μου να πω ότι όχι μόνο κανείς δεν θα ήθελε και στην κυβέρνηση συγκάλυψη αυτής της ιστορίας. Είναι μία πολύ μεγάλη σε όγκο υπόθεση που τυγχάνει διαχείριση από τον ανακριτή, ο οποίος όπως μπορεί διεκπεραιώνει την ανάκριση. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφίας, πάρα πολλοί κατηγορούμενοι, εκατοντάδες φαντάζομαι οι συγγενείς των θυμάτων και οι παραστάσεις πολιτικής αγωγής για τα θύματα αυτά. Είναι μία τεράστια σε όγκο δικογραφία και φυσικά ένα μεγάλο κομμάτι της είναι και τεχνικής φύσεως. Οι πραγματογνωμοσύνες, οι εκθέσεις, η τελευταία που έχει διαταχθεί από τον ανακριτή όχι από την κυβέρνηση, ο ανακριτής διευθύνει και μάλιστα με συνθήκες μυστικότητας. Αυτό προβλέπει η δικονομία. Πρέπει να προχωρήσει ο χρόνος. Όμως είναι δεδομένο ότι θα πάρει χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιοι έχουν συμφέρον να κρατήσει το διηνεκές λόγω τάσης συγκάλυψης».