Απεβίωσε σήμερα 8 Μαΐου 2021 ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Κατσανέβας σε ηλικία 74 ετών, ο οποίος νοσηλευόταν διασωληνωμένος στο Σισμανόγλειο καθώς είχε νοσήσει από κορονοϊό.
Θυμηθήκαμε το 2016, όπου αποστολή από την Ελλάδα επισκέφθηκε τη Συρία εν μέσω επιθέσεων που δέχεται από τα “παιδιά της αυθόρμητης Αραβικής Άνοιξης”.
Στην ελληνική αποστολή συμμετείχαν ο Θεόδωρος Κατσανέβας, οι τότε βουλευτές Νίκος Νικολόπουλος (ΑΝ.ΕΛ.) και Στάθης Παναγούλης (εκλέχθηκε με ΣΥΡΙΖΑ και διαγράφηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015), το στέλεχος του κόμματος των Οικολόγων Τάκης Νικολακόπουλος, ο εκδότης της εφημερίδας Πελοπόννησος Πατρών Θεόδωρος Λουλούδης, ο δημοσιογράφος της τηλεόρασης του Ε και της εφημερίδας Παραπολιτικά Στέφανος Κωνσταντινίδης, ο οπερατέρ Πάνος Λιανός, η σύζυγος του Νίκου Νικολόπουλου Αναστασία, ένας Λιβανέζος και δύο Ελληνοκύπριοι φίλοι της Συρίας.
Με άρθρο του στο προσωπικό του blog, ο Θεόδωρος Κατσανέβας εξιστόρησε πώς οργάνωσε το ταξίδι στην εμπόλεμη Συρία ώστε μια ελληνική αντιπροσωπεία πολιτικών και ανθρώπων των ΜΜΕ να βρεθεί στην Δαμασκό και να συναντηθούν με τον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Διαβάστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έγραψε ο ίδιος ο Θεόδωρος Κατσανέβας.
Πως οργανώθηκε η επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Συρία και η συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ
Πετάξαμε από την Αθήνα στη Βηρυτό την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016 με προορισμό να μεταβούμε στη Συρία μέσα στο επόμενο τριήμερο μέχρι την Κυριακή.
…
Η όλη οργάνωση της αποστολής έγινε ύστερα από επίπονες και κοπιώδεις συνεννοήσεις μου στην Αθήνα και με τη Δαμασκό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε επισκέψεις σε κέντρα προσφύγων, σε νοσοκομεία και συναντήσεις με υψηλά ιστάμενους πολιτικούς και θρησκευτικούς παράγοντες, καθώς και με τον ίδιο τον Πρόεδρο Μπασάρ Άλ Άσαντ. Ο τελευταίος δε συνηθίζει να συναντάται με πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους που πολύ πυκνά επισκέπτονται τη Συρία τον τελευταίο χρόνο.
Η οργάνωση της αποστολής και τα εμπόδια
Οι Συριακές αρχές έψαξαν πολύ προσεκτικά ποιος είμαι, τι εκπροσωπώ, καθώς και την πρότερη φιλική αρθρογραφία μου για τη Συρία για να με εξουσιοδοτήσουν τελικά για την οργάνωση της αποστολής. Το 2014 και 2015 έχουν επισκεφτεί τη Δαμασκό πολλοί βουλευτές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο, από την Ευρώπη και ειδικότερα τις ΗΠΑ και τη Γαλλία που εξόπλισαν και χρηματοδότησαν το Ισλαμικό Κράτος, σε συνεργασία με την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ. Οι μαχητές του ISIS, πολλοί αν όχι οι περισσότεροι, είναι φανατικοί Ευρωπαίοι Σουνίτες Μουσουλμάνοι που εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα στην Τουρκία και εισβάλλουν στη Συρία για να πολεμήσουν τον…”δικτάτορα” Άσαντ.
Οι μόνοι που δεν έχουν επισκεφτεί τη Συρία επίσημα ή ανεπίσημα, είναι Έλληνες πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες. Εκτός από το κλείσιμο της πρεσβείας μας στη Δαμασκό και την απομπή της Σύριας πρέσβυρας το 2012, ο σημερινός Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών (εννοεί Νίκος Κοτζιάς), έχει φροντίσει για ένα ακατανόητο και απαράδεκτο εμπάργκο, φτάνοντας στο σημείο να δημιουργήσει τεράστια εμπόδια και στη δική μου πρωτοβουλία, η οποία έγινε με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας, αξιακές αρχές και την κοινή λογική.
Σε αντίθεση με υψηλά ιστάμενους της πολιτικής και δημοσιογραφικής μας ζωής, ο Νίκος Κοτζιάς, έκανε ότι μπορούσε για να εμποδίσει την πρωτοβουλία μου που δεν είχε άλλο σκοπό από το να υπηρετήσει την πατρίδα μας.
Οι λεπτομέρειες για τις πρωτοφανείς και ανεξήγητες αρνητικές παρεμβάσεις από έναν συνάδελφο ακαδημαϊκό με τον οποίο είχα και προσωπικές φιλικές σχέσεις, δεν είναι της στιγμής για να περιγραφούν.
Η επίσκεψη στη Δαμασκό και οι συναντήσεις μας εκεί
Μέχρι την Κυριακή 24 Ιουλίου,η αποστολή παρέμενε στον Λίβανο, αναμένοντας τη μετάβασή στη Συρία, με τη συνοδεία και προστασία του Συριακού κράτους. Στο Λίβανο είχαμε επαφές με παράγοντες της χώρας και της Συρίας. Οι κκ. Στάθης Παναγούλης και Τάκης Νικολακόπουλος, λόγω σοβαρών προσωπικών τους υποχρεώσεων, την Κυριακή επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Οι υπόλοιποι, ειδοποιηθήκαμε το πρωί της Δευτέρας για τη μετάβαση οδικώς από τη Βηρυτό στη Δαμασκό και σε λιγότερο από δύο ώρες φτάσαμε στην πολύβουη πρωτεύουσα της Συρίας.
Μας φιλοξένησαν στο ξενοδοχείο Σέρατον που ήταν γεμάτο από όλες της φυλές της γης, κυρίως από δυτικούς διπλωμάτες επισκέπτες και επιχειρηματίες, που παρά το υποτιθέμενο εμπάργκο, αναμένουν στην ουρά για να ανοίξουν εκεί επιχειρηματικές διόδους, αφού τώρα είναι πλέον ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Άσαντ κερδίζει τη μάχη απέναντι στην εισαγόμενη τρομοκρατία. Μοναδικοί απόντες οι Έλληνες.
Η πρώτη μας συνάντηση ήταν με τον Μεγάλο Μουφτή των Μουσουλμάνων της Συρίας Ahmad Badreddin Hassoun, έναν γλυκύτατο, σοφό και μελίρρυτο θρησκευτικό ηγέτη.
Μας υποδέχτηκε με ζεστασιά και χαμόγελο και ανέφερε, μεταξύ άλλων ότι, στη Συρία Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, Ελληνορθόδοξοι και Καθολικοί, είναι αδέρφια και ότι ζουν μαζί αρμονικά εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
“Ο Θεός είναι στην καρδιά και μαζί με τον αδερφό Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη, δεν ξεχωρίζουμε τους μεν από τους δε”, μας είπε.
Ο γιος του μεγάλου Μουφτή δολοφονήθηκε από τον ISIS, αλλά ο πονεμένος πατέρας είχε τη μεγαλοψυχία να μας πει ότι τους συγχωρεί. Μίλησε με ιδιαίτερη αγάπη για την Ελλάδα και τους Έλληνες και όταν ένας από τη δική μας μεριά ανέφερε ότι ήμουν γαμπρός του Ανδρέα Παπανδρέου, σηκώθηκε, ήρθε προς εμένα και με αγκάλιασε με συγκίνηση.
Αμέσως μετά, συναντήσαμε τον Σύρο Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη, ένα σοφό σύριο Ελληνόφωνο σπουδαίο κληρικό, σπουδαγμένο στην Ελλάδα που μας μετέφερε το ίδιο κλίμα της αγαστής συνύπαρξης των διάφορων θρησκειών.
Ο Πρόεδρος Άσαντ μας είπε, είναι ο εγγυητής της παρουσίας των Χριστιανών στη Συρία. Ο αδερφός του Πατριάρχη Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος, έχει απαχθεί από το Ισλαμικό Κράτος και κανένας δε γνωρίζει που βρίσκεται.
Σημείωση του “Άμυνα news”
Ο Μητροπολίτης Παύλος απήχθη στις 22 Απριλίου 2013, μαζί με τον Συροορθόδοξο Επίσκοπο Γρηγόριο-Yohanna Ibrahim από αγνώστους ένοπλους άνδρες -και ενώ βρίσκονταν σε ανθρωπιστική βοήθεια- σε αντιπολιτευτικές περιοχές εντός της Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών που δημοσιεύθηκαν από ομάδα ερευνητών το 2020, με επικεφαλής τον Σύριο δημοσιογράφο Mansour Salib, οι δύο επίσκοποι σκοτώθηκαν τον Δεκέμβριο του 2016 από μαχητές της ομάδας Nur ad-Din al-Zenki (σουνιτική ισλαμιστική ομάδα ανταρτών που παίρνει μέρος στο συριακό εμφύλιο πόλεμο).
Ο Πατριάρχης, μας ξενάγησε στην Μητρόπολη των Χριστιανών στη Δαμασκό, μια πανέμορφη μεγαλοπρεπή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία (Μύριαμ), όπου ομάδα Σύριων Χριστιανών έψελναν ύμνους. Ο Νίκος Νικολόπουλος με την εκκλησιαστική χορωδία των Σύρων έψαλαν μαζί σε μια αυθόρμητη υποβλητική και συγκινητική στιγμή.
Η επόμενη επίσκεψή μας ήταν στο μεγάλο Ισλαμικό τέμενος της Δαμασκού, το τρίτο σε μέγεθος και θρησκευτική αξία στον κόσμο, όπου φυλάσσεται η κεφαλή του Χριστιανού Ιωάννη του Προδρόμου. Το τέμενος έχει τέσσερις μιναρέδες από τους οποίους ο ένας είναι αφιερωμένος στον Χριστό!
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε ένα νοσοκομείο με θύματα των τρομοκρατών και κέντρα φιλοξενίας Σύρων όπου συναντήσαμε πρόσφυγες και προσφυγόπουλα. Ένα απ’ αυτά χώθηκε στην αγκαλιά της κυρίας Νικολοπούλου και αυτή, όπως και άλλες ήταν μια από τις πολλές συγκινητικές στιγμές που βιώσαμε.
Την επόμενη μέρα, μας δέχτηκε στο Συριακό Κοινοβούλιο, η γυναίκα πρόεδρος της Βουλής Hadiya Khalaf Abbas, μαζί με πολλούς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αλλά και κομμάτων της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων και ελληνόφωνοι όπως και πολλές γυναίκες, οι οποίες είναι 35 σε σύνολο 250 εκλεγμένων βουλευτών.
Εκτός από την Πρόεδρο της Βουλής, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, η Διευθύντρια του προσωπικού Γραφείου του προέδρου Άσαντ και η επικεφαλής του Γραφείου τύπου της Προεδρίας είναι επίσης γυναίκες. Το ίδιο βράδυ η Πρόεδρος της Βουλής μαζί με πολλούς βουλευτές,μεταξύ των οποίων και ένας ελληνόφωνας σπουδαγμένος στην Αθήνα, μας παρέθεσε δείπνο σε ένα εξαίρετο εστιατόριο της Πρωτεύουσας.
Την επόμενη μέρα, μας υποδέχτηκε ο παλαίμαχος Υπουργός Εξωτερικών Ουαλίντ Αλ Μουάλεμ (σημ. απεβίωσε στις 16 Νοεμβρίου 2020 σε ηλικία 79 ετών), στο Υπουργείο του μαζί με συνεργάτες του. Μιλήσαμε για τις ιστορικές σχέσεις των δύο χωρών και μας θύμισε ότι, έχει έρθει ο ίδιος στην Ελλάδα το 1986 συνοδεύοντας τον πατέρα του σημερινού προέδρου Χαφέζ Αλ Άσαντ.
Εδώ συναντήθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου και στο Καστρί όπου βρέθηκα και εγώ κάποια στιγμή. Τότε, μεταξύ των δύο χωρών συνάφθηκαν οικονομικές, πολιτιστικές και αμυντικές συμφωνίες. Τον επόμενο χρόνο, όταν η Τουρκία κίνησε διαδικασίες πολέμου με την Ελλάδα, ο Άσαντ παρέταξε τα στρατεύματά του στα νότια σύνορά της, κάνοντας την περίφημη δήλωση «Τούρκος στρατιώτης στην Ελλάδα, σημαίνει επίθεση και στη Συρία».
Η συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ
Η πολυαναμενόμενη συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ έγινε ξαφνικά, αφού κανένας δεν ξέρει πως κινείται και που βρίσκεται ο ίδιος για προφανείς λόγους ασφάλειας. Οι τρεις μας μαζί με τον Νίκο Νικολόπουλο, συζητήσαμε περίπου μια ώρα. Εκεί διέγνωσα έναν άνθρωπο βαθυστόχαστο, μορφωμένο, σοβαρό, ευφυή, υπεύθυνο και ευαίσθητο όσο και αποφασισμένο να υποστηρίξει το δίκιο της χώρας του απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος πίσω από το οποίο υποκρύπτεται η δήθεν Συριακή Αντιπολίτευση που έχει την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Πρόεδρος ανέφερε ότι οι φανατικοί εισβολείς του ISIS εκπαιδεύονται και οπλίζονται στην Τουρκία, η οποία θέλει να μεταβάλλει τη Συρία σε προτεκτοράτο της. Επικεφαλής των εκπαιδευτών του ISIS είναι ξένοι και ειδικότερα ένας Νορβηγός μουσουλμάνος.
Ο Άσαντ και οι εκπρόσωποί του, έχουν προτείνει στους δυτικούς, τη διεξαγωγή εκλογών υπό την απόλυτη εποπτεία τους και αυτοί, θέτουν ως προϋπόθεση, να μη συμμετέχει ο ίδιος στις εκλογές. Αυτή είναι η δημοκρατία που πρεσβεύουν οι «δημοκράτες» της δύσης οι οποίοι επιδιώκουν να καταστρέψουν μία σύγχρονη, πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική κοινωνία όπως της Συρίας, σε αντίθεση με τις αρχές που οι ίδιοι πρεσβεύουν διεθνώς. Και μάλιστα, με τη συμμαχία κατ’ εξοχήν αυταρχικών και αντιδημοκρατικών καθεστώτων όπως η Σαουδική Αραβία και το Κουβέίτ, όπου η έννοια των εκλογών είναι ανύπαρκτη, οι ξένοι εργαζόμενοι απασχολούνται περίπου ως σκλάβοι μεσαιωνικού τύπου και οι γυναίκες θεωρούνται όντα δεύτερης διαλογής και όχι μόνο.
Σε σχετική ερώτησή μου, ο Πρόεδρος ανέφερε ότι, προτίθεται να παράσχει αμνηστία σε όλους τους τρομοκράτες του ISIS που θα καταθέσουν τα όπλα. Η δήλωση αυτή έγινε μεγάλο θέμα στα διεθνή ΜΜΕ, ενώ τα Συριακά ΜΜΕ πρόβαλλαν εμφατικά και σχολίασαν θετικότατα την επίσκεψη Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Συρία και τη συνάντηση με τον Άσαντ, κάτι που εδώ αποκρύφτηκε ή διαστρεβλώθηκε.
Φεύγοντας, παρέδωσα στον Πρόεδρο επιστολή συμπαράστασης και αγάπης από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ένα αντίγραφο αρχαίου ελληνικού αγαλματίδιου από μέρους της αποστολής και το τελευταίο βιβλίο μου που μόλις κυκλοφόρησε στην αγγλική από τον διεθνή εκδοτικό οίκο Lambert Publishing, “The Modern Greek Tragedy and the Necessary Grexit”.
Εντυπώσεις από τη Δαμασκό και η προαιώνια συνύπαρξη Μουσουλμάνων και Χριστιανών
Στο μεσοδιάστημα της επίσκεψής μας, περιηγηθήκαμε με ασφάλεια στη Δαμασκό και ειδικότερα την αγορά που έσφυζε από ζωή. Οι δρόμοι είχαν μεγάλη κίνηση και μποτιλιαρίσματα, στα πάρκα απλοί πολίτες χαίρονταν τη ζωή, ενώ ζευγαράκια περπατούσαν πιασμένοι χειροπιαστά. Πουθενά δε νιώσαμε φόβο. Τα κτίρια είχαν εμφανή σημάδια εγκατάλειψης. Υπήρχαν σημάδια φτώχειας αλλά όχι εμφανής πείνα. Αντί για λαϊκή απέχθεια προς το καθεστώς, συναντήσαμε πίστη στην ηγεσία και ένα κλίμα ελευθεριότητας και σύγχρονων τρόπων ζωής, όπου η μπούργκα δεν υπήρχε και η μαντίλα ήταν σπάνια στις γυναίκες.
Οι μουσουλμάνοι, οι Αλεβίτες, οι Χριστιανοί και οι διάφορες θρησκευτικές οντότητες και μειονότητες είναι φανατικοί υποστηρικτές του Άσαντ, γιατί είναι ο εγγυητής της ομαλότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ τους. Αλλά και επειδή γνωρίζουν ότι, η πτώση του θα οδηγήσει στην πλήρη εξολόθρευση και τη θανάτωσή τους από τους φανατικούς φονταμελιστές στη περίπτωση που οι τελευταίοι καταλάβουν την εξουσία.
Γι΄αυτό και πολεμούν με φανατισμό για να σώσουν την πατρίδα τους από τον ξενοκίνητο ISIS και να επιστρέψουν στην ευημερία του παρελθόντος, με δεδομένο ότι η οικονομία της χώρας σημείωνε πριν από την εισβολή του υστερικού φονταμελικού φανατισμού, ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 7%.
Η βοήθεια στη νόμιμη κυβέρνηση που έχει προέλθει από εκλογές, από τη η Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, δε θα ήταν αρκετές για να περισώσουν το καθεστώς, αν δεν υπήρχε η δεδομένη υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Η ξενοκίνητη εισβολή στη Συρία οφείλεται στην αυτοκτονική πολιτική των επιλεγόμενων “Αραβικών ανοίξεων”, με τις οποίες οι ΗΠΑ επιχείρησαν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τον ήπιο μουσουλμανικό ιδεαλισμό, γεγονός που κατέληξε στη δημιουργία του μουσουλμανικού φονταμελισμού στη μέση Ανατολή, στην Αφρική στην Ασία, με τραγικά αποτελέσματα για τις χώρες όπου εμφανίστηκε, αλλά και με κύμα τρομοκρατικών ενεργειών και δολοφονιών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Το ειδικότερο μένος της δύσης ενάντια στον Άσαντ, συνδέεται με το ότι, στη Συρία υπάρχει η μοναδική βάση της Ρωσίας στη Μεσόγειο, ενώ και το Ιράν είναι επίσης σύμμαχός της.
Η Σαουδική Αραβία και το Κουβέϊτ, ακολουθούν εντολές της δύσης και επιπλέον, επιδιώκουν την επικράτηση Σουνιτικών καθεστώτων στην ευρύτερη περιοχή. Όσο για την Τουρκία του Ερντογκάν, ο ίδιος ονειρεύεται τον εαυτό του ως Σουλτάνο με αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με πρώτο θύμα του τη Συρία και δεύτερο την Ελλάδα. Αφού η πολιτική της “Αραβικής άνοιξης” έδειξε τα αιμοβόρα δόντια της στους εμπνευστές της, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, τώρα πια αλλάζουν γραμμή και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να βγούν από την παγίδα της Συρίας όπου εκτράφηκε το τέρας του Ισλαμικού Κράτους.
Μια μέρα μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα μέσω Λιβάνου, ανακοινώθηκε συμφωνία Πούτιν – Ομπάμα ότι από κοινού, θα βάλλουν τέλος στο Ισλαμικό κράτος. Η Συρία σύντομα θα επανέλθει στην κανονική της ζωή και μπει στο δρόμο της ανασυγκρότησης και της προκοπής.
Η πρωτοβουλία μου για τη δική μας παρουσία εκεί τώρα και όχι αργότερα, άνοιξε μια πόρτα για να υπάρχει και η Ελλάδα εκεί. Και επιπλέον, για να επανασυνδεθούμε με μια κατ’ εξοχήν φιλική χώρα, λόγω μακραίωνων ιστορικών καταβολών, της ύπαρξης εκατομμυρίων Ελληνοχριστιανών αλλά και της γεωγραφικής της θέσης στο υπογάστριο της Τουρκίας και στην καρδια΄του Αραβικού κόσμου.
H εθνικά απαράδεκτη η απουσία της Ελλάδας από την Συρία
Η ολέθρια πολιτική που έχει ακολουθήσει η Ελλάδα απέναντι στη Συρία είναι καιρός να αναστραφεί. Είμαστε μια από τις ελάχιστες χώρες διεθνώς που έχουμε αποκοπεί εντελώς από την παραδοσιακά φίλη αυτή χώρα όπου ζουν πολλές χιλιάδες Έλληνες πολίτες και 2 εκ. Χριστιανοί οι οποίοι στρατεύονται στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης Άσαντ.
Ύστερα από πέντε χρόνια αιματηρών συγκρούσεων με πάνω από 300.000 νεκρούς, με περισσότερους από 1,5 εκ,. πρόσφυγες και τεράστιες υλικοτεχνικές καταστροφές, οι δυνάμεις της λεγόμενης Συριακής αντιπολίτευσης έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Οι μόνοι που παραμένουν μαχόμενοι ενάντια στη Συριακή κυβέρνηση, είναι οι εισαγόμενοι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους που έχουν σπείρει τον τρόμο σε όλο τον κόσμο με τους αποτρόπαιους σφαγιασμούς και τις τρομοκρατικές-δολοφονικές τους επιθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική.
Οι ΗΠΑ και η Γαλλία που είναι κυρίως συνυπεύθυνες μαζί με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία για την Αραβική ψευτο-άνοιξη και τη συνακόλουθη γέννηση του ακραίου Ισλαμικού εξτρεμισμού, αναζητούν τώρα διόδους απεγκλωβισμού από την περιοχή. Παρόμοιες τάσεις διαφαίνονται σε όλη την Ευρώπη και ειδικότερα ύστερα από την άρση του εμπάργκο στο Ιράν που μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα αποτελούν τους κύριους υποστηρικτές της κυβέρνησης Άσαντ.
Η Ελλάδα είναι μια από τις τέσσερις μόνο συνολικά Ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αποπέμψει την πρεσβεία της Συρίας. Από το 2012, η ελληνική κυβέρνηση αφού έκλεισε την Πρεσβεία μας στη Δαμασκό, ζήτησε από την εδώ πρέσβη της Συρίας να φύγει. Από τότε και μέχρι σήμερα, στο πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο της Συριακής πρεσβείας στην Αθήνα στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, ακριβώς δίπλα από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, παραμένει ένας φύλακας και μια σημαία στην οροφή για να μας θυμίζει τη χώρα με τους παραδοσιακά ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με την Ελλάδα.
Η ανυπαρξία όποιου διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, εκτός των άλλων, δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε σχέση με τα εκατομμύρια των προσφύγων που συρρέουν στη χώρα μας, την ύπαρξη πολλών χιλιάδων Ελλήνων στη Συρία και αντίστοιχου αριθμού Σύρων στην Ελλάδα. Για τους σκοπούς αυτούς, η χώρα μας εξυπηρετείται, ανελλιπέστατα φυσικά, από την πρεσβεία της Βουλγαρίας.
Οι μόνες τρεις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που απέπεμψαν την πρεσβεία της Συρίας είναι, η Ιταλία, η Ουγγαρία και η Μεγάλη Βρετανία. Η Δαμασκός διατηρεί σήμερα Πρεσβείες ή Προξενεία σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως, η Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία, Πολωνία,Κύπρος,Τσεχία,Ρουμανία,Βουλγαρία, Ολλανδία, Σουηδία. Το ίδιο ισχύει και για άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελβετία, η Ρωσία, η Λευκορωσία, όπως και μεταξύ άλλων η Κίνα, η Αρμενία αλλά και η… Τουρκία (!).
Στη Δαμασκό λειτουργούν σήμερα Πρεσβείες ή Προξενεία Ευρωπαϊκών χωρών όπως, της Ιρλανδίας, της Αυστρίας, της Ρουμανίας και της Τσεχίας που εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Η Δανία, η Σερβία και η Σουηδία, έχουν μεταφέρει για λόγους ασφαλείας τις πρεσβείες τους για τη Συρία στην κοντινή Βηρυτό του Λιβάνου. Πρεσβείες πολλών άλλων χωρών συνεχίζουν να λειτουργούν στη Δαμασκό ή στη Βηρυτό.
Η Ελλάδα λάμπει δια της απουσίας της όσον αφορά οποιαδήποτε φιλανθρωπικού, ελεγκτικού ή πολιτικού τύπου αποστολή στη βασανισμένη χώρα.
Από τη Γαλλία επισκέφτηκαν τη Συρία τέσσερις βουλευτές το Φεβρουάριο 2015, τρεις τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και πέντε τον Μάρτιο του 2016.
Τον Μάρτιο του 2015 την επισκέφτηκε αντιπροσωπεία βουλευτών από το Βέλγιο.
Κατά τη διάρκεια των μηνών Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου 2016 την επισκέφτηκαν αντιπροσωπείες βουλευτών και γερουσιαστών από τις ΗΠΑ, την Αυστρία, την Αυστραλία, τη Σουηδία,την Ιταλία, την Ισπανία τη Δανία αλλά και την Τουρκία!
Επίσης, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, την επισκέφτηκαν εκπρόσωποι του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ και τον Απρίλιο Αντιπροσωπεία του ΟΗΕ. Και το εντυπωσιακότερα όλων. Τον Φεβρουάριο τρέχοντος, επισκέφτηκαν τη Δαμασκό Τούρκοι βουλευτές!
Η Ελλάδα που θα έπρεπε να είναι πρώτη σε παρόμοιες κινήσεις για ιστορικούς, εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, είναι παντελώς απούσα.
Ο ισχυρότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Άσαντ είναι η Σιιτική Χεζμπολάx, η οποία προστατεύει τους Αλεβήτες, τους Χριστιανούς και τις άλλες θρησκευτικές μειονότητες που έχουν γίνει στόχος των εξτρεμιστών του ISIS.
Τον Άσαντ υποστηρίζουν και φιλειρηνικοί Σουνίτες με επικεφαλής τον Μεγάλο Μουφτή της Δαμασκού. Στο πλευρό της κυβέρνησης μάχονται και τα δύο Κομουνιστικά Κόμματα της Συρίας, όπως και το σοσιαλιστικό κόμμα Μπάαθ.
Το ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιόχειας στηρίζει την κυβέρνηση Άσαντ ως συνέπεια και των διωγμών και των σφαγών των χριστιανών από το Ισλαμικό κράτος. Το ίδιο ισχύει και με την καθολική εκκλησία.
Ο καθολικός Επίσκοπος στο Χαλέπι Antoine Audo, μιλώντας στη Γενεύη, δήλωσε ότι “οι Χριστιανοί της Συρίας στηρίζουν τον Άσαντ ο οποίος πάντα σεβάστηκε τα δικαιώματα των χριστιανών και τους υπερασπίστηκε, όταν με την υποστήριξη της Δύσης, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας, έφθασαν οι τρομοκράτες στη Συρία και τους δολοφονούσαν. Η σημερινή κρίση στη Συρία στοχεύει την αποσταθεροποίηση της κοινωνίας όπου η συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων ήταν παράδειγμα αγάπης».
Είναι εξαιρετικά οξύμωρο, η δύση που ταυτίζεται με την πολυπολιτισμικότητα και τα δικαιώματα των μειονοτικών θρησκευτικών, εθνολογικών και επιμέρους ομάδων, να πολεμά μια κυβέρνηση που υποστηρίζει στην πράξη διαχρονικά τις ίδιες αξίες, απέναντι σε θρησκόληπτους μανιακούς που αντιμετωπίζουν άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις με τη μέθοδο του αποκεφαλισμού.
Καταλήγοντας επισημαίνουμε και πάλι ότι, στην εποχή της μεγάλης Ελληνοτουρκικής κρίσης τον Μάρτιο του 1987, ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε βοήθεια από τη Συρία και ο Χαφέζ Αλ Άσαντ ανταποκρίθηκε άμεσα παρατάσσοντας τα στρατεύματα του στα σύνορα με την Τουρκία.
Ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ξεχνά παρόμοιες κρίσιμες ιστορικές στιγμές όπως και τις παραδοσιακά βαθιές σχέσεις της χώρας μας με τη Συρία. Είναι καιρός το ίδιο να κάνει και η Ελληνική κυβέρνηση και να αλλάξει ρώτα όχι μόνο για αξιακούς και εθνικούς λόγους,αλλά έχοντας το βλέμμα στο μέλλον, για το ίδιο το συμφέρον της χώρα μας.
Ως επίλογο ας κρατήσουμε το παρακάτω απόσπασμα από την τελευταία του ανάρτηση στο προσωπικό του blog:
“Εκεί (εννοεί τις πληγές της ελληνικής οικονομίας) όπως και στα εθνικά θέματα και στο μεταναστευτικό, βρίσκεται το κύριο πρόβλημά μας και εκεί πρέπει να εστιάζουμε την προσοχή και την εθνική μας εγρήγορσή.
Πέρα από όλα αυτά, οφείλουμε να προσπαθούμε να χαμογελάμε στο μέλλον, με την ελπίδα ότι το χαμόγελο αυτό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολλές φορές, μπορεί να επιστρέψει πίσω σε εμάς.“
Καλό Παράδεισο!