Ολόκληρη η Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ελλάδα.
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ στην ετήσια Έκθεσή του για τις Πρακτικές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ελλάδα κάνει λόγο στην “Τουρκική Ένωση Ξάνθης” και σε “εθνοτικούς μακεδόνες”.
Σημειώνεται ότι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δημοσιοποιεί Εκθέσεις για όλες τις χώρες του κόσμου, ως να είναι ένας παγκόσμιος ελεγκτικός οργανισμός των κρατών. Οι εν λόγω Εκθέσεις είναι ένα ετήσιο πληροφοριακό δελτίο με πληροφορίες από ανοικτές πηγές. Αν ακολουθείται ο Κύκλος Πληροφοριών είναι ένα ερώτημα.
Για αυτό το λόγο το ελληνικό ΥΠΕΞ κάνει λόγο στην ανακοίνωσή του για απλή καταγραφή καταγγελιών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων – ΜΚΟ χωρίς διερεύνηση των καταγγελλομένων από ανεξάρτητο φορέα.
Βάσει αυτής της τακτικής/πρακτικής το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κάνει λόγο στην Έκθεσή του για την “Τουρκική Ένωση Ξάνθης” καθώς και για “ενώσεις αυτοπροσδιοριζόμενων εθνοτικών Μακεδόνων” στην παράγραφο “Ελευθερία Συνεταιρισμού”.
Αναλυτικά αναφέρει:
“Παρόλο που το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τα δικαστήρια συνέχισαν να θέτουν νομικούς περιορισμούς σε ενώσεις αυτοπροσδιοριζόμενων εθνοτικών Μακεδόνων ή ενώσεις που περιλάμβαναν τον όρο «Τούρκοι» ως ενδεικτικό μιας συλλογικής εθνικής ταυτότητας. Η «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» με έδρα τη Θράκη συνέχισε να λειτουργεί χωρίς νομικό καθεστώς, βάσει απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2021 που αρνήθηκε την επίσημη εγγραφή της για «λόγους εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης».”
Ως εκ τούτου, εφόσον η Έκθεση στρέφεται εμμέσως κατά των εθνικών συμφερόντων δεν πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη σημασία σε άλλα στοιχεία της απλά για εσωτερική κατανάλωση για πολιτικούς λόγους. Την Έκθεση ή την υιοθετείς ολόκληρη ή την απορρίπτεις.
Ανακοίνωση του Ελληνικού ΥΠΕΞ
Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τονίζει ότι η Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ “καταγράφει, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση, καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων για τις οποίες δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος.”
“Ακριβώς λόγω της αδιάκριτης αυτής καταγραφής, εμφανίζεται ότι σε όλες τις χώρες με ανεπτυγμένο κράτος δικαίου υφίστανται σοβαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, σημειώνει το ΥΠΕΞ και επισημαίνει ότι “ιδιαίτερα σημαντικό για την ακεραιότητα, την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα της έκθεσης είναι το γεγονός ότι δεν ζητήθηκε η άποψη της ελληνικής πολιτείας σε σχέση με τα αναφερόμενα θέματα.”
“Αν και αναγνωρίζεται σε πολλά επίπεδα η πρόοδος σε σχέση με την προστασία δικαιωμάτων στην Ελλάδα, η έκθεση παραγνωρίζει ή και τελείως αγνοεί ρυθμιστικές παρεμβάσεις και εθνικές στρατηγικές των τελευταίων ετών για τη διασφάλιση δικαιωμάτων ευάλωτων κατηγοριών πολιτών, όπως ΑμεΑ, ΛΟΑΤΚΙ και ασυνόδευτα ανήλικα.”
“Διαχρονικά, οι εκθέσεις για την Ελλάδα παρουσιάζουν ανάλογα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαιτέρως την περίοδο 2016-2019 παραθέτονταν σοβαρότατες καταγγελίες, οι οποίες σταδιακά εξέλιπαν.”
“Η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει να υπηρετεί με συνέπεια τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, εμβαθύνοντας την ουσιαστική ισότητα των πολιτών και τα ατομικά και κοινωνικά τους δικαιώματα και βελτιώνοντας το επίπεδο ζωής τους”, καταλήγει η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ.
Ολόκληρη η Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (άτυπη μετάφραση):
Έκθεση Στέιτ Ντιπάρτμεντ για Ελλάδα 2023
Περίληψη των κυριότερων σημείων
Δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους.
Σημαντικά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιελάμβαναν αξιόπιστες αναφορές για: σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων στη φυλακή και μεταναστών και αιτούντων άσυλο από τις αρχές επιβολής του νόμου. εγκλήματα που περιλαμβάνουν βία που στοχεύουν μέλη εθνικών, φυλετικών ή εθνοτικών μειονοτήτων· και εγκλήματα που περιλαμβάνουν βία ή απειλές βίας που στοχεύουν λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους, τρανς, queer ή ιντερσεξ άτομα.
Η κυβέρνηση λάμβανε τακτικά μέτρα για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την τιμωρία αξιωματούχων που διέπραξαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε στις δυνάμεις ασφαλείας είτε σε άλλα μέρη της κυβέρνησης. Υπήρξαν, ωστόσο, καταγγελίες από μη κυβερνητικούς οργανισμούς και διεθνείς οργανισμούς σχετικά με την αποτυχία της κυβέρνησης να διερευνήσει αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς για αναγκαστικές επιστροφές αιτούντων άσυλο και να ζητήσει από τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν.
Ενότητα 1 Σεβασμός στην ακεραιότητα του ατόμου
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ Ή ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Δεν υπήρξαν αναφορές ότι η κυβέρνηση ή οι πράκτορές της διέπραξαν αυθαίρετες ή παράνομες δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένων εξωδικαστικών δολοφονιών.
ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Δεν υπήρξαν αναφορές για εξαφανίσεις από ή για λογαριασμό κυβερνητικών αρχών.
ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΚΛΗΡΕΣ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ Ή ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ Ή ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Το σύνταγμα και ο νόμος απαγόρευαν τέτοιες πρακτικές. Υπήρξαν, ωστόσο, αναφορές για κακομεταχείριση και κακοποίηση από την αστυνομία και την ακτοφυλακή, συμπεριλαμβανομένων μελών φυλετικών και εθνοτικών μειονοτήτων, μεταναστών χωρίς έγγραφα, αιτούντων άσυλο, διαδηλωτών και Ρομά.
Στις 11 Μαρτίου, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανέφερε τη σύλληψη τεσσάρων αστυνομικών με την κατηγορία «βασανιστηρίων και άλλων αδικημάτων της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» αφού φέρεται να ξυλοκόπησαν κρατούμενο κατά τη διέλευση μεταξύ των σωφρονιστικών ιδρυμάτων.
Τοπικές και διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και ΜΜΕ ανέφεραν περιπτώσεις αστυνομικών αρχών που φέρονται να κακοποιούν παράτυπους μετανάστες και αιτούντες άσυλο κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων αποτροπής και απώθησης στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς και σε προαναχωρητικά κέντρα και εγκαταστάσεις κράτησης. Οι ΜΚΟ υποστήριξαν τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης κυβερνητικής υπηρεσίας για τη διερεύνηση της βίας και άλλων εικαζόμενων καταχρήσεων. Οι ΜΚΟ υποστήριξαν ότι παρά τις εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ και την Ενδιάμεση Έκθεση του Ιανουαρίου 2023 για τον Μηχανισμό Καταγραφής των Άτυπων Αναγκαστικών Επιστροφών υπό την Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η χώρα δεν είχε ερευνήσει αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς απώθησης. Η κυβέρνηση αμφισβήτησε την ανάγκη ύπαρξης πρόσθετου φορέα διερεύνησης. Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι οι υπάρχουσες διασφαλίσεις ήταν επαρκείς, συμπεριλαμβανομένου του δικαστικού συστήματος, της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας και του Υπεύθυνου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και της Ειδικής Επιτροπής για τη Συμμόρφωση με τα Θεμελιώδη Δικαιώματα στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.
ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμοί ανέφεραν ότι οι αρχές ξυλοκόπησαν μετανάστες και αιτούντες άσυλο και πήραν έγγραφα ταυτότητας, προσωπικά αντικείμενα και χρήματα. Ορισμένες αναφορές ισχυρίστηκαν ότι οι αρχές άφησαν μετανάστες και αιτούντες άσυλο εγκλωβισμένους στο Αιγαίο ή στη χερσαία συνοριακή περιοχή του Έβρου χωρίς πρόσβαση σε τροφή, νερό ή ιατρική περίθαλψη.
Στις 6 Μαρτίου, η ισπανική εφημερίδα El Pais δημοσίευσε μια ανάλυση 374 περιστατικών απώθησης που αφορούσαν ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας στα σύνορα του Έβρου με την Τουρκία. Τα περιστατικά φέρεται να συνέβησαν μεταξύ 2017 και 2022 και αφορούσαν περισσότερα από 20.000 άτομα που αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα σύνορα αμέσως μετά τη διέλευση τους. Το άρθρο ανέφερε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας κατάσχεσαν περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ (2,16 εκατομμύρια δολάρια), κινητά τηλέφωνα και άλλα τιμαλφή. Το άρθρο ανέφερε επίσης ότι το 92 τοις εκατό των ατόμων που απωθήθηκαν το 2022 ανέφεραν ότι ήταν θύματα κλοπής.
Τον Φεβρουάριο το Δίκτυο Παρακολούθησης της Βίας στα Σύνορα, μια κοινοπραξία 12 ΜΚΟ σε όλη την Ευρώπη, ανέφερε ευρήματα βασισμένα σε συνεντεύξεις 50 κρατουμένων σε ελληνικά προαναχωρητικά κέντρα. Από τους ερωτηθέντες, το 65 τοις εκατό ισχυρίστηκε ότι βίωσαν ή έγιναν μάρτυρες βίας από τις αρχές. Περίπου το 25 τοις εκατό ισχυρίστηκε ότι οι αρχές χρησιμοποίησαν σωματική βία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τέιζερ, ως μορφή εξαναγκασμού ή τιμωρίας.
Στις 19 Μαΐου, οι New York Times δημοσίευσαν ένα βίντεο της 11ης Απριλίου που φέρεται να δείχνει την Ελληνική Ακτοφυλακή να μεταφέρει 12 μετανάστες και αιτούντες άσυλο, συμπεριλαμβανομένων μικρών παιδιών από ένα φορτηγό σε μια σχεδία, να τους βγάζει στη θάλασσα και να τους εγκαταλείπει. Στις 22 Μαΐου, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης είπε ότι οι αρχές άνοιξαν έρευνα.
Συνθήκες φυλακών και κρατητηρίων: Οι φυλακές και τα κέντρα κράτησης παρέμεναν υπερπλήρη, συχνά με ανεπαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής ή υγειονομικής περίθαλψης. Τον Ιανουάριο, ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σκιώδης υπουργός Μετανάστευσης, Γιώργος Ψυχογιός, κατήγγειλε «την επιδείνωση των συνθηκών» στα προαναχωρητικά κέντρα που απέδωσε στην έλλειψη ζωτικής σημασίας υγειονομικών και κοινωνικών υπηρεσιών. Τον Αύγουστο, η Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας δημοσίευσε μια έκθεση με βάση την επίσκεψή της τον Νοέμβριο του 2022 στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού. Η έκθεση σημείωσε «υπερπληθυσμένα και ερειπωμένα» δωμάτια χωρίς «πραγματικές δραστηριότητες εργοθεραπείας» και ανεπαρκές ιατρικό προσωπικό για τους 170 ασθενείς. Για την περίοδο 2022-2023, η κυβέρνηση εφάρμοσε ένα ειδικό πρόγραμμα, αξίας 24 εκατομμυρίων ευρώ (25,9 εκατομμύρια δολάρια) και στόχευσης 7.000 δικαιούχων, για την ενίσχυση της μελλοντικής επανένταξης των κρατουμένων.
Καταχρηστικές σωματικές καταστάσεις: Οι κυβερνητικές στατιστικές Ιουλίου έδειξαν ότι ο πληθυσμός των φυλακών υπερέβη ελαφρώς την ικανότητα κράτησης. Τα βίαια επεισόδια μεταξύ των κρατουμένων συνέχισαν να μειώνονται και δεν αναφέρθηκαν θύματα. Ορισμένοι μετανάστες και αιτούντες άσυλο που κρατούνται από την Ελληνική Αστυνομία και το Λιμενικό Σώμα ισχυρίζονται ότι είναι απάνθρωπες ή εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης. Στις 21 Μαρτίου, τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι τουλάχιστον 11 μετανάστες και αιτούντες άσυλο στο προαναφερόμενο κέντρο Παρανεστίου στη Δράμα, βόρεια Ελλάδα, έκαναν απεργία πείνας από τις 16 Μαρτίου, διαμαρτυρόμενοι για παρατεταμένη κράτηση, ανεπαρκείς συνθήκες και επαναλαμβανόμενη αστυνομική βία. Η απεργία πείνας έληξε στις 25 Μαρτίου.
Διοίκηση: Ανεξάρτητες αρχές ερεύνησαν καταγγελίες για κακομεταχείριση στις φυλακές.
Ανεξάρτητη Παρακολούθηση: Η κυβέρνηση επέτρεψε σε ανεξάρτητους μη κυβερνητικούς παρατηρητές να παρακολουθούν τις συνθήκες στις φυλακές και στα κέντρα κράτησης. Οι αρχές ζήτησαν από ΜΚΟ, διπλωματικές αποστολές και ξένους και εγχώριους δημοσιογράφους να υποβάλλουν αιτήματα πριν από κάθε επίσκεψη σε εγκαταστάσεις κλειστής και ελεγχόμενης πρόσβασης, εγκαταστάσεις υποδοχής και ταυτοποίησης και επίσημους καταυλισμούς μεταναστών και αιτούντων άσυλο.
Βελτιώσεις: Σύμφωνα με νόμο του 2022, η κυβέρνηση δημιούργησε ένα νομικό μέσο για τις καταγγελίες σχετικά με τις συνθήκες κράτησης.
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ Ή ΚΡΑΤΗΣΗ
Το σύνταγμα και οι νόμοι απαγόρευαν την αυθαίρετη σύλληψη και προέβλεπαν το δικαίωμα οποιουδήποτε προσώπου να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της σύλληψης ή της κράτησής του στο δικαστήριο. Η κυβέρνηση γενικά τήρησε αυτές τις απαιτήσεις. Στις 25 Ιανουαρίου, ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Ψυχογιός είπε ότι ο αριθμός των διοικητικών κρατουμένων στην προαναχωρητική κράτηση στην περιφέρειά του αυξήθηκε κατά 500 τοις εκατό από το 2019. Είπε ότι οι αρχές συνέλαβαν επιζώντες από ναυάγιο του Οκτωβρίου 2022 στα Κύθηρα για περισσότερους από τρεις μήνες.
Τον Σεπτέμβριο, τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν ότι ένας Αφγανός υπήκοος που καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για τρία χρόνια με κατηγορίες για λαθρεμπόριο ανθρώπων θα λάβει 16.000 ευρώ (17.280 δολάρια) ως αποζημίωση για παράνομη κράτηση. Ο Συνήγορος του Πολίτη, μέσω του Εθνικού Προληπτικού Μηχανισμού για τη Διερεύνηση Συμβάντων Αυθαιρέτων, έλαβε 210 καταγγελίες το 2022, οι περισσότερες για προσβολές της αστυνομίας στην ανθρώπινη ακεραιότητα, υγεία ή ελευθερία. Η έκθεση του διαμεσολαβητή τον Ιούλιο σημείωσε ότι παρά τις λιγότερες αναγκαστικές επιστροφές αλλοδαπών υπηκόων, ο αριθμός των διοικητικών κρατουμένων στα προκαταρκτικά κέντρα κράτησης και στα αστυνομικά τμήματα παρέμεινε υψηλός. Ο διαμεσολαβητής σημείωσε ότι οι αρχές κρατούσαν αλλοδαπούς υπηκόους που δεν είχαν εύλογη προοπτική επιστροφής.
Διαδικασίες σύλληψης και μεταχείριση κρατουμένων
Ο νόμος προέβλεπε το δικαίωμα οποιουδήποτε προσώπου να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της σύλληψης ή της κράτησής του στο δικαστήριο. Ο νόμος απαγόρευε την αυθαίρετη σύλληψη και απαιτούσε δικαστικά εντάλματα για συλλήψεις, εκτός από τη διάπραξη εγκλήματος. Ο νόμος απαιτούσε οι κρατούμενοι να ενημερώνονται έγκαιρα για τις κατηγορίες εναντίον τους κατά την πρώτη τους εμφάνιση στο δικαστήριο. Ο νόμος απαιτούσε από την αστυνομία να προσάγει τους κρατούμενους ενώπιον ενός δικαστή, ο οποίος θα έπρεπε να εκδώσει ένταλμα κράτησης ή να διατάξει την απελευθέρωση του κρατουμένου εντός 24 ωρών. Υπήρχε ένα λειτουργικό σύστημα εγγύησης καθώς και άλλες επιλογές για αποφυλάκιση εν αναμονή της δίκης. Οι κρατούμενοι είχαν άμεση πρόσβαση σε δικηγόρο της επιλογής τους ή σε δικηγόρο που παρείχε το κράτος. Ο νόμος προέβλεπε το τελευταίο αφού ένα άτομο κατηγορήθηκε επίσημα για ποινικό αδίκημα και όχι από την αρχή της κράτησης.
Αυτά τα δικαιώματα ήταν γενικά σεβαστά. Οι άποροι κατηγορούμενοι που αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος έλαβαν νομική εκπροσώπηση από τον δικηγορικό σύλλογο. ΜΚΟ και διεθνείς οργανισμοί παρείχαν περιορισμένη νομική βοήθεια σε κρατούμενους μετανάστες και αιτούντες άσυλο.
ΑΡΝΗΣΗ ΔΙΚΑΙΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΚΗΣ
Το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα και η κυβέρνηση γενικά σεβόταν τη δικαστική ανεξαρτησία και αμεροληψία. Στις 5 Ιουλίου, τα ΜΜΕ ανέφεραν ότι η κυβέρνηση απέσυρε την αμφισβήτηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι η χώρα παραβίασε το δικαίωμα του Ανδρέα Γεωργίου για δίκαιη δίκη, όταν το Ακυρωτικό Δικαστήριο δεν δικαιολογούσε την άρνησή του να παραπέμψει την ερώτησή του στο Δικαστήριο της ΕΕ. Δικαιοσύνη για προδικαστική απόφαση. Γεωργίου, πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κατηγορήθηκε για παράβαση καθήκοντος το 2015.
Δικαστικές διαδικασίες
Το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν το δικαίωμα σε δίκαιη και δημόσια δίκη, και η δικαστική εξουσία γενικά επέβαλλε αυτό το δικαίωμα.
Πολιτικοί Κρατούμενοι και Κρατούμενοι
Δεν υπήρξαν αναφορές για πολιτικούς κρατούμενους ή κρατούμενους.
ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Δεν εφαρμόζεται.
ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΜΚΟ και ομάδες υπεράσπισης ανέφεραν ότι η χώρα δεν σημείωσε σημαντική πρόοδο στην επίλυση των αξιώσεων της εποχής του Ολοκαυτώματος, συμπεριλαμβανομένων των ξένων πολιτών, παρά τους υφιστάμενους νόμους και μηχανισμούς για την αποκατάσταση περιουσίας. Ο Οργανισμός για την Αρωγή και την Αποκατάσταση των Εβραίων στην Ελλάδα, οντότητα δημοσίου δικαίου, διεκδίκησε περισσότερα από 100 ακίνητα που ανήκαν σε Εβραίους πριν από τον πόλεμο συνέχισαν να κατέχονται ως κρατικές εγκαταστάσεις. Η κυβέρνηση είχε μια επιτροπή διορισμένων και εκπροσώπων του Κεντρικού Εβραϊκού Συμβουλίου για να διαπραγματευτεί τη διάθεση των υπολοίπων περιουσιών, αλλά δεν υπήρξαν νέες αποφάσεις για την ιδιοκτησία των αμφισβητούμενων περιουσιών.
Η έκθεση του νόμου για τους μη αποζημιωμένους επιζώντες του Υπουργείου Εξωτερικών σήμερα (JUST) Έκθεση R στο Κογκρέσο, που δημοσιεύθηκε δημόσια τον Ιούλιο του 2020, βρίσκεται στον ιστότοπο του Υπουργείου στη διεύθυνση https://www.state.gov/reports/just-act-report- στο συνέδριο/ .
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΟ ΣΠΙΤΙ Ή ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Το σύνταγμα και ο νόμος απαγόρευαν τέτοιες ενέργειες υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν υπήρξαν αναφορές ότι η κυβέρνηση παρέλειψε να σεβαστεί αυτές τις απαγορεύσεις. Για παράδειγμα, ο νόμος επέτρεπε παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής των πολιτών εάν προεγκριθεί τόσο από εισαγγελέα όσο και από εισαγγελέα εφετών. Τον Δεκέμβριο του 2022, η κυβέρνηση ψήφισε νομοσχέδιο που προβλέπει ποινή φυλάκισης δύο ετών για χρήση, πώληση ή διανομή spyware. Μια έκθεση του Μαΐου από την Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη χρήση του Pegasus και του αντίστοιχου λογισμικού κατασκοπείας (PEGA) διαπίστωσε ότι η χώρα δεν χρησιμοποιούσε λογισμικό υποκλοπής spyware «ως μέρος μιας ολοκληρωμένης αυταρχικής στρατηγικής», αλλά εφάρμοζε λογισμικό κατασκοπείας εναντίον «δημοσιογράφων, πολιτικών και επιχειρηματιών, » και εξήγαγε spyware σε χώρες με φτωχά αρχεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατά τη διάρκεια του έτους, δεν υπήρξαν νέες αναφορές για περιπτώσεις χρήσης spyware.
Κατά τη διάρκεια του έτους, η Άρτεμις Σίφορντ, πρώην υπάλληλος της Meta με διπλή ελληνική και αμερικανική υπηκοότητα, η οποία, σύμφωνα με μια έκθεση των New York Times στις 20 Μαρτίου , εργαζόταν σε θέματα πολιτικής για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, ισχυρίστηκε ότι παρακολουθούνταν από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών μέσω λογισμικού κατασκοπείας Predator στο κινητό της τηλέφωνο από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2021. Η αντιπολίτευση και τα διεθνή μέσα τύπου υποστήριξαν ότι το μοτίβο των αποδεικτικών στοιχείων εμπλέκει τις αρχές της χώρας.
Τον Ιούλιο, η Ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων παρουσίασε ευρήματα που υποδηλώνουν ότι το 2022 τουλάχιστον 92 Έλληνες πολίτες είχαν υποβληθεί σε απόπειρες εγκατάστασης spyware Predator στις προσωπικές τους συσκευές. Η αρχή είπε ότι δεν είχε στοιχεία που να δείχνουν την προέλευση αυτών των προσπαθειών, αλλά πρόσθεσε ότι η έρευνα παραμένει σε εξέλιξη.
Ενότητα 2 Σεβασμός στις Πολιτικές Ελευθερίες
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης, και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτό το δικαίωμα. Ένα ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης, ένα αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα και ένα λειτουργικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα που συνδυάζονται για την προώθηση της ελευθερίας της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου. Ωστόσο, εγχώρια και διεθνή πρακτορεία ανέφεραν ότι δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης αντιμετώπισαν πίεση για να αποφύγουν την κριτική της κυβέρνησης ή την αναφορά σκανδάλων.
Στις 12 Ιανουαρίου, η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντούνια Μιγιάτοβιτς, προέτρεψε τις αρχές να διασφαλίσουν ότι «οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να εργάζονται με ασφάλεια και ελεύθερα». Τον Μάιο, μια έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ανέφερε ανησυχίες για υποκλοπές δημοσιογράφων, φερόμενους από τις υπηρεσίες πληροφοριών και μέσω του spyware Predator, συγκέντρωση ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, κυβερνητικό έλεγχο των δημοσίων μέσων ενημέρωσης και βία κατά δημοσιογράφων, κυρίως όσων καλύπτουν διαμαρτυρίες και μετανάστευση .
Ελευθερία έκφρασης: Το σύνταγμα και ο νόμος προστατεύουν την ελευθερία της έκφρασης, αλλά επέτρεπαν περιορισμούς στον λόγο που υποκινεί διακρίσεις, μίσος ή βία κατά ατόμων ή ομάδων με βάση τη φυλή, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, την καταγωγή, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου , ή αναπηρία. Η δυσφήμιση παρέμεινε ποινικό αδίκημα.
Βία και παρενόχληση: Στις 13 Ιουλίου, η Ένωση Δημοσιογράφων των Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών εξέφρασε στον Υπουργό Δικαιοσύνης Φλωρίδη την ανάγκη προστασίας των δημοσιογράφων από τη νομική παρενόχληση γνωστή ως Στρατηγικές Αγωγές κατά της Δημόσιας Συμμετοχής (SLAPPs). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όρισε τα SLAPP τον Νοέμβριο ως αγωγές που υποβάλλονται κατά δημοσιογράφων ή υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να τους εμποδίσει να ενημερώσουν το κοινό και να αναφέρουν θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος. Στις 14 Μαρτίου, ο ευρωβουλευτής της χώρας, Στέλιος Κούλογλου, έθεσε το θέμα των SLAPPs στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναφέροντας το παράδειγμα του δημάρχου Αλεξανδρούπολης να στοχοποιεί τον δημοσιογράφο και συνδικαλιστή Αντώνη Τελόπουλο με μηνύσεις εκδίκησης.
Λογοκρισία ή Περιορισμοί Περιεχομένου για Μέλη Τύπου και Άλλα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων των Διαδικτυακών Μέσων: Η κυβέρνηση δεν λογοκρίνει τα μέσα ενημέρωσης, αν και πολλές ΜΚΟ είπαν ότι τα μεγάλα μέσα τείνουν να μην δημοσιεύουν δυσάρεστες ειδήσεις για την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων καταγγελιών για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εμποδίζοντας την ενημέρωση των πολιτών συμμετοχή. Τον Αύγουστο το Συμβούλιο της Επικρατείας –το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο– ζήτησε από το Δικαστήριο της ΕΕ να αποφασίσει εάν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (NRTC) είχε την εξουσία να επιβάλει πρόστιμο σε ιστότοπους για «παραβιάσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας», όπως έκανε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι οι τηλεοπτικές υπηρεσίες που βασίζονται στο διαδίκτυο δεν ήταν υποχρεωμένες να συμμορφώνονται με τους εθνικούς κανονισμούς για τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση και ως εκ τούτου το NRTC δεν μπορούσε να τους επιβάλει πρόστιμο.
Οι εθνικοί πάροχοι υπηρεσιών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μέσων έπρεπε να εγγραφούν στο NTRC. Η κυβέρνηση διατήρησε επίσης ένα μητρώο διαπιστευμένων τοπικών ιστοσελίδων που έπρεπε να εμφανίζουν την πιστοποίησή τους στην αρχική τους σελίδα. Παρόμοιο ηλεκτρονικό μητρώο υπήρχε για τον περιφερειακό και τοπικό τύπο.
Νόμοι για συκοφαντική δυσφήμιση: Ο νόμος προέβλεπε ποινικές κυρώσεις για καταδίκη για συκοφαντική δυσφήμιση, συμπεριλαμβανομένης της συκοφαντίας και της συκοφαντίας. Τα άτομα που καταδικάστηκαν για εγκλήματα δεν μπορούσαν να ισχυριστούν συκοφαντία για να συζητήσουν τα εγκλήματά τους. Οι φορείς επιτήρησης της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης συνέχισαν να εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τη χρήση τέτοιων νόμων για τον εκφοβισμό των δημοσιογράφων. Στην έκθεσή της τον Μάρτιο, η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σημείωσε ότι οι δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν «ποινικές αγωγές και στρατηγικές αγωγές κατά της δημόσιας συμμετοχής για τις ερευνητικές τους αναφορές για τη διαφθορά και τη ρύπανση του περιβάλλοντος».
Μη κυβερνητικός αντίκτυπος: Στις 28 Απριλίου, η αστυνομία συνέλαβε δύο υπόπτους σε σχέση με τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζορτζ Καραϊβάζ το 2021, ο οποίος έκανε ρεπορτάζ για οργανωμένο έγκλημα και διαφθορά.
Τον Μάιο και τον Ιούνιο, η αστυνομία συνέλαβε 10 άτομα, μεταξύ των οποίων ύποπτα μέλη του κόμματος της Χρυσής Αυγής, με την κατηγορία της επίθεσης σε έκθεση του καλλιτέχνη από τη Βόρεια Μακεδονία, Σεργκέι Αντρέεφσκι, στην Καλαμαριά, στη βόρεια Ελλάδα. Οι μασκοφόροι ύποπτοι εισέβαλαν στην έκθεση, ανάγκασαν τον καλλιτέχνη να κατεβάσει τα έργα του και αρνήθηκαν την πρόσβαση στους επισκέπτες. Στα φυλλάδιά τους, οι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής κατήγγειλαν την παραχώρηση δημόσιου χώρου σε έναν καλλιτέχνη που κατάγεται από μια χώρα που υποστήριξαν ότι «υπονομεύει» και «παραποιεί» την ελληνική ιστορία.
Ενέργειες για τη διεύρυνση της ελευθερίας της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης: Η κυβέρνηση θέσπισε νομοθεσία για να απαιτήσει την απόδειξη ενός απτού αποτελέσματος για να κατηγορήσει κάποιον για διάδοση παραπληροφόρησης.
Ελευθερία στο Διαδίκτυο
Η κυβέρνηση δεν περιόρισε ούτε διέκοψε την πρόσβαση στο διαδίκτυο ούτε λογοκρίνει το διαδικτυακό περιεχόμενο. Υπήρξαν αναφορές ότι οι αρχές έκαναν κακή χρήση της τεχνολογίας παρακολούθησης για την παρακολούθηση κινητών συσκευών συγκεκριμένων ατόμων.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ
Το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν τις ελευθερίες του ειρηνικού συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτά τα δικαιώματα, αν και με ορισμένους περιορισμούς.
Ελευθερία της Ειρηνικής Συνέλευσης
Ο νόμος προέβλεπε την ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτό το δικαίωμα. Στις 4 Μαρτίου, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης ως απάντηση σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη τον Φεβρουάριο. Ορισμένοι διαδηλωτές πέταξαν εμπρηστικούς μηχανισμούς στην αστυνομία, η οποία στη συνέχεια απάντησε με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, κάτι που οι επικριτές υποστήριξαν ότι ήταν υπερβολική αντίδραση. Η αστυνομία είπε ότι οι διαδηλωτές προκάλεσαν επίσης ζημιές σε αυτοκίνητα και κτίρια και υποστήριξε ότι η απάντησή της ήταν ανάλογη.
Στις 24 Μαρτίου, η Ελληνική Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο, τον Εθνικό Μηχανισμό Διερεύνησης Αυθαιρέτων και την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλώντας την κυβέρνηση να διεξαγάγει διαφανείς έρευνες για τις εκθέσεις αστυνομική βία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένων των συγκρούσεων της 4ης Μαρτίου στα Τέμπη.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ
Παρόλο που το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τα δικαστήρια συνέχισαν να θέτουν νομικούς περιορισμούς σε ενώσεις αυτοπροσδιοριζόμενων εθνοτικών Μακεδόνων ή ενώσεις που περιλάμβαναν τον όρο «Τούρκοι» ως ενδεικτικό μιας συλλογικής εθνικής ταυτότητας. Η «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» με έδρα τη Θράκη συνέχισε να λειτουργεί χωρίς νομικό καθεστώς, βάσει απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2021 που αρνήθηκε την επίσημη εγγραφή της για «λόγους εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης».
ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ
Δείτε τη Διεθνή Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας του Υπουργείου Εξωτερικών στη διεύθυνση https://www.state.gov/religiousfreedomreport/ .
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ
Ο νόμος προέβλεπε την ελευθερία της εσωτερικής μετακίνησης, τα ταξίδια στο εξωτερικό, τη μετανάστευση και τον επαναπατρισμό και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτά τα δικαιώματα.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Η κυβέρνηση συνεργάστηκε με το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις για την παροχή προστασίας και βοήθειας σε πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και άλλα άτομα που ανησυχούν. Οι αρχές συνεργάστηκαν επίσης με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο. Άτομα χωρίς έγγραφα που περίμεναν να εγγραφούν στο σύστημα ασύλου ενημερώθηκαν για τα δικαιώματά τους και τις διαδικασίες ασύλου. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) υποστήριξε προγράμματα εθελοντικής επιστροφής.
Πρόσβαση στο Άσυλο: Ο νόμος προέβλεπε τη χορήγηση ασύλου ή καθεστώτος πρόσφυγα. Η κυβέρνηση διέθετε ένα σύστημα παροχής προστασίας στους πρόσφυγες μέσω μιας αυτόνομης υπηρεσίας ασύλου και μιας αρχής προσφυγών υπό τη δικαιοδοσία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι αυστηρές προθεσμίες καθοδηγούσαν κάθε βήμα και οι χαμένες προθεσμίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αρνητική απόφαση για άσυλο ή πρόσφυγα και σε διαταγή απέλασης. ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι επίμονες δυσλειτουργίες στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου προκάλεσαν καθυστερήσεις στη λήψη προστασίας και φροντίδας στους αιτούντες. Διεθνείς οργανισμοί, ΜΚΟ και μέσα ενημέρωσης συνέχισαν να υποστηρίζουν ότι οι αντιδράσεις αρνήθηκαν στους πιθανούς αιτούντες άσυλο την πρόσβαση σε αξιολογήσεις ευπάθειας και στη διαδικασία ασύλου ευρύτερα.
Κακομεταχείριση προσφύγων και αιτούντων άσυλο: Υπήρξαν αναφορές για σωματική κακοποίηση και βία από μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος σε βάρος μεταναστών και αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων απώθησης . Στην ενδιάμεση έκθεσή του τον Ιανουάριο, ο Μηχανισμός Καταγραφής Περιστατικών Άτυπων Αναγκαστικών Επιστροφών, ένα όργανο που συγκλήθηκε υπό την Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και αποτελείται από πολλές ΜΚΟ υπό την επίβλεψη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, κατέγραψε 50 τέτοια περιστατικά μεταξύ Απριλίου 2020 και Οκτωβρίου 2022, επηρεάζοντας περίπου 2.157 τα άτομα. Από τις 58 μαρτυρίες, οι 51 καταγγέλλονταν βία κατά τη σωματική απομάκρυνση, είτε εναντίον του ατόμου που κατέθεσε είτε εναντίον άλλων προσώπων της ομάδας που υποβλήθηκαν σε απωθήσεις. Οι κατηγορίες περιελάμβαναν σωματική και λεκτική κακοποίηση και απειλές, σεξουαλική κακοποίηση και κατάσχεση προσωπικών αντικειμένων.
Ορισμένοι τοπικοί και διεθνείς οργανισμοί ισχυρίστηκαν, βάσει μαρτυριών επιζώντων, η βύθιση του υπερπλήρους αλιευτικού σκάφους Adriana στις 14 Ιουνίου ήταν το αποτέλεσμα των προσπαθειών της ακτοφυλακής να αποσύρει το σκάφος από τα χωρικά ύδατα της χώρας. Οι δικαστικές αρχές ξεκίνησαν έρευνα για τη βύθιση, κατά την οποία υπολογίζεται ότι 600 μετανάστες και αιτούντες άσυλο πέθαναν αφού εγκληματίες λαθρέμποροι τους έβαλαν σε επισφαλή κατάσταση. Η κυβέρνηση ανέφερε ότι το σκάφος βρισκόταν σε διεθνή ύδατα τη στιγμή του συμβάντος. Στις 26 Ιουλίου, ο Διαμεσολαβητής της ΕΕ ξεκίνησε έρευνα και ζήτησε πρόσβαση στα αρχεία του FRONTEX (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα) σχετικά με το ναυάγιο Adriana . Τον Σεπτέμβριο, 40 επιζώντες από το ναυάγιο της Adriana υπέβαλαν μήνυση στο Ναυτοδικείο Πειραιά. Στις 10 Νοεμβρίου, ο Συνήγορος του Πολίτη Ανδρέας Ποττάκης ξεκίνησε μια ανεξάρτητη έρευνα για το ναυάγιο αφού η ηγεσία του Λιμενικού Σώματος αρνήθηκε τα γραπτά του αιτήματα να διεξαγάγει ενδελεχή εσωτερική έρευνα.
Το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας (RVRN) ανέφερε περιστατικά κακοποίησης με βάση την εθνικότητα, τη θρησκεία ή το χρώμα του δέρματος, καθώς και κακοποίηση ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα λόγω της συμμετοχής τους στην παροχή βοήθειας σε ομάδες μεταναστών.
Ελευθερία κυκλοφορίας: Οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο που έφτασαν σε ένα από τα νησιά της χώρας υπόκεινταν σε ειδικές διαδικασίες υποδοχής και εγγραφής στα σύνορα, σύμφωνα με τις οποίες έπρεπε να παραμείνουν σε κέντρα εγγραφής έως και 25 ημέρες πριν λάβουν άδεια εισόδου και εξόδου με βιομετρική ταυτότητα καρτέλλες. Δεν επιτρεπόταν στους αιτούντες άσυλο να αναχωρήσουν από το νησί στο οποίο έφτασαν μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης του ασύλου.
Απασχόληση: Δεν υπήρξαν αναφορές για περιορισμούς που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση στην ικανότητα εργασίας των προσφύγων. Οι αιτούντες άσυλο επετράπη να εργαστούν μετά από περίοδο αναμονής έξι μηνών μετά την εγγραφή τους. Διεθνείς και τοπικοί οργανισμοί δήλωσαν ότι οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο αντιμετώπισαν γραφειοκρατικά εμπόδια που εμποδίζουν την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης αριθμών κοινωνικής ασφάλισης και φορολογικών αριθμών και δυσκολία στο άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών. Η κυβέρνηση συνεργάστηκε με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, τον ΔΟΜ και τις ΜΚΟ σε έργα για την προώθηση της ένταξης των προσφύγων, με έμφαση στην ελληνική γλώσσα και τα προγράμματα δεξιοτήτων απασχολησιμότητας. Αυτά τα προγράμματα κάλυπταν γενικά μόνο ένα μέρος των αναγκών των δυνητικών δικαιούχων, σύμφωνα με τις ομάδες βοήθειας.
Πρόσβαση σε Βασικές Υπηρεσίες: Ο νόμος παρείχε στους πρόσφυγες πρόσβαση σε υπηρεσίες ίσες με αυτές που παρέχονται σε υπηκόους της χώρας. Ωστόσο, τα γραφειοκρατικά εμπόδια περιέπλεξαν την πρόσβαση των προσφύγων σε προνοιακά επιδόματα. Για παράδειγμα, μια πρόσφυγας δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει επιτυχώς επίδομα ανύπαντρης μητέρας χωρίς επίσημη τεκμηρίωση της οικογενειακής της κατάστασης (συμπεριλαμβανομένου του πιστοποιητικού διαζυγίου, του πιστοποιητικού θανάτου ή του πιστοποιητικού γέννησης). Αν και η κυβέρνηση υποστήριξε ένα πρόγραμμα του ΔΟΜ για την παροχή στεγαστικής βοήθειας και άλλων υπηρεσιών σε πρόσφυγες για έως και ένα έτος, η χώρα κατά τα άλλα δεν είχε επιδοτούμενα προγράμματα στέγασης, καθιστώντας δύσκολη την πρόσβαση των ανέργων προσφύγων σε οικονομικά προσιτή στέγη.
Διαρκείς λύσεις: Η κυβέρνηση δέχθηκε πρόσφυγες για επανεγκατάσταση, πρόσφερε πολιτογράφηση σε πρόσφυγες που διαμένουν στην επικράτειά της ή βοήθησε στην οικειοθελή επιστροφή τους στα σπίτια τους. Οι απαιτήσεις πολιτογράφησης για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες περιελάμβαναν επτά χρόνια διαμονής. Η κυβέρνηση διεκπεραίωσε επίσης αιτήσεις οικογενειακής επανένωσης συγγενών των αιτούντων άσυλο σε άλλες χώρες. Στις 29 Μαρτίου, η κυβέρνηση ψήφισε νομοθεσία που παρέχει 10ετή άδεια παραμονής σε ασυνόδευτους ανηλίκους που ενηλικιώθηκαν ενώ βρίσκονταν στη χώρα. Ο νόμος απαιτούσε από τους δικαιούχους να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον τρία χρόνια ελληνικής εκπαίδευσης έως την ηλικία των 23 ετών και να γίνουν δεκτοί σε σχολές ή ιδρύματα επαγγελματικής κατάρτισης/μαθητείας ή πανεπιστημιακού επιπέδου. Σύμφωνα με την προηγούμενη νομοθεσία, οι μετανάστες από χώρες εκτός ΕΕ έπρεπε να συμπληρώσουν έξι χρόνια σχολικής εκπαίδευσης για να λάβουν την ίδια άδεια.
Προσωρινή προστασία: Από τις 30 Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση είχε παράσχει προσωρινή προστασία σε 26.094 Ουκρανούς που διέφυγαν από τη ρωσική εισβολή. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Καϊρίδης ανακοίνωσε ότι η χώρα θα επεκτείνει το καθεστώς προσωρινής προστασίας για τους εκτοπισμένους Ουκρανούς για επιπλέον έξι μήνες. Η κυβέρνηση παρείχε ανθρωπιστική ή επικουρική προστασία σε άτομα που ενδέχεται να μην πληρούν τις προϋποθέσεις ως πρόσφυγες. Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, περίπου 630 άτομα είχαν λάβει τέτοια προστασία.
Ενότητα 3 Ελευθερία Συμμετοχής στην Πολιτική Διαδικασία
Ο νόμος παρείχε στους πολίτες τη δυνατότητα να επιλέγουν την κυβέρνησή τους σε ελεύθερες και δίκαιες περιοδικές εκλογές που πραγματοποιούνταν με μυστική ψηφοφορία και βασισμένες σε καθολική και ισότιμη ψηφοφορία.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Καταχρήσεις ή παρατυπίες σε πρόσφατες εκλογές: Οι εθνικές εκλογές αναφέρθηκαν ευρέως ως δίκαιες και απαλλαγμένες από καταχρήσεις και παρατυπίες. Στις 25 Ιουνίου διεξήχθησαν στη χώρα βουλευτικές εκλογές.
Ενότητα 4 Διαφθορά στην κυβέρνηση
Ο νόμος προέβλεπε ποινικές κυρώσεις για αξιωματούχους που καταδικάστηκαν για διαφθορά και η κυβέρνηση γενικά εφάρμοσε αποτελεσματικά τον νόμο. Υπήρχαν κάποιες αναφορές για κυβερνητική διαφθορά. Η Εθνική Αρχή Διαφάνειας επέβλεψε την εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς για την περίοδο 2022-2025 , διεξήγαγε έρευνες και παρακολούθησε την εφαρμογή των διατάξεων σχετικά με τις δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων και τις δραστηριότητες πίεσης. Στη Γενική Διεύθυνση της Μονάδας Οικονομικού και Οικονομικού Εγκλήματος του Υπουργείου Οικονομικών ανατέθηκαν υποθέσεις απάτης και διαφθοράς. Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων διερεύνησε τη διαφθορά εντός της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων για τα όργανα επιβολής του νόμου διερεύνησε εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένης της διαφθοράς, που διαπράχθηκαν από τις αρχές επιβολής του νόμου. Το Ελεγκτικό Συνέδριο ήταν το ανώτατο οικονομικό δικαστήριο και όργανο ελέγχου όσον αφορά τη χρήση των δημοσίων πόρων.
Διαφθορά: Το 2022 η Εθνική Αρχή Διαφάνειας έλαβε 3.513 καταγγελίες για εικαζόμενη διαφθορά, απάτη και κακοδιοίκηση (3.057 το 2021) και πραγματοποίησε 575 ελέγχους και επιθεωρήσεις (393 το 2021), εκ των οποίων οι 13 (21 το 2021) παραπέμφθηκαν για δίωξη. Υπήρξαν 32 καταδικαστικές αποφάσεις είτε σε εφετεία είτε σε πρωτόδικο επίπεδο (24 το 2021) και 15 αθωωτικές αποφάσεις (21 το 2021). Η φυλάκιση ανεστάλη σε 28 από τις 32 υποθέσεις καταδίκης.
Τον Φεβρουάριο το κοινοβούλιο ψήφισε νέο νόμο που συστηματοποιεί τη διαδικασία δήλωσης περιουσιακών στοιχείων. Τρεις μήνες νωρίτερα, ψήφισε νομοθεσία για την προστασία των καταγγέλλων, σύμφωνα με οδηγία της ΕΕ.
Ο νόμος για τους καταγγέλλοντες ανέθεσε στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας τη λήψη, τη διαχείριση και την παρακολούθηση καταγγελιών για διαφθορά. ο νόμος επέβαλλε γραπτούς, προφορικούς και διαδικτυακούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι υπάλληλοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα μπορούσαν να υποβάλουν ανησυχίες.
Οι πιο αξιοσημείωτες υποθέσεις διαφθοράς κατά τη διάρκεια του έτους αφορούσαν την αστυνομία. Στις 29 Ιανουαρίου, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ντογιάκος διέταξε τη διεξαγωγή προανάκρισης για δημοσίευμα Τύπου που καταγγέλλονταν διασυνδέσεις μεταξύ υψηλόβαθμων αστυνομικών και αρχηγών εγκληματικών συμμοριών. Στις 29 Μαΐου, οι αρχές συνέλαβαν πέντε αξιωματικούς της συνοριακής αστυνομίας με κατηγορίες για συμμετοχή σε δίκτυο λαθρεμπορίας που έφερνε μετανάστες από την Τουρκία.
Ενότητα 5 Κυβερνητική στάση απέναντι στη διεθνή και μη κυβερνητική παρακολούθηση και διερεύνηση εικαζόμενων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Μια ποικιλία εγχώριων και διεθνών ομάδων ανθρωπίνων δικαιωμάτων λειτουργούσαν γενικά χωρίς κυβερνητικούς περιορισμούς. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ήταν συχνά συνεργάσιμοι και ανταποκρίνονταν στις απόψεις αυτών των ομάδων, αν και αρκετοί οργανισμοί που εργάζονται σε θέματα μετανάστευσης συνέχισαν να αναφέρουν αδικαιολόγητες πιέσεις, συμπεριλαμβανομένων αδικαιολόγητων γραφειοκρατικών εμποδίων. αυξημένος οικονομικός έλεγχος· αγωγές για συκοφαντική δυσφήμιση· ποινικές κατηγορίες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, κατασκοπεία και απάτη· και δημοσιεύματα του Τύπου που στοχεύουν σκόπιμα ομάδες με κατασκευασμένους ισχυρισμούς εγκληματικότητας.
Αντίποινα κατά των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Αρκετές ΜΚΟ που εργάζονται για τη μετανάστευση δήλωσαν ότι αντιμετώπισαν εκφοβισμό από τις αρχές, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου ελέγχου σχετικά με τα οικονομικά αρχεία. Πολλοί το απέδωσαν στις αναφορές τους για απωθήσεις και κακομεταχείριση μεταναστών και αιτούντων άσυλο από τις αρχές επιβολής του νόμου. Ορισμένες ΜΚΟ ανέφεραν δυσανάλογες δυσκολίες απόκτησης νομικού καθεστώτος και πρόσβασης σε οικονομικά οφέλη, όπως φορολογικές απαλλαγές. Ο νόμος απαιτούσε από τις ΜΚΟ που διεξάγουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σε περιοχές υπό τη δικαιοδοσία της ακτοφυλακής να είναι εγγεγραμμένες και να ενεργούν μόνο όταν η ακτοφυλακή δεν ήταν σε θέση να επέμβει. Τα άτομα που καταδικάστηκαν για παραβίαση αυτού του νόμου υπόκεινται σε φυλάκιση από ένα έως τρία χρόνια και πρόστιμα.
Στις 25 Ιανουαρίου, η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Mary Lawlor χαρακτήρισε δημοσίως τις εκκρεμείς ποινικές διώξεις κατά των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Παναγιωτή Δήμητρα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι και Τόμι Όλσεν της Έκθεσης για το Aegean Boat «αυθαίρετες». Στα τέλη του 2022, και οι δύο ακτιβιστές κατηγορήθηκαν για «σύσταση ή συμμετοχή για κερδοσκοπικό και επάγγελμα σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό τη διευκόλυνση της εισόδου και παραμονής υπηκόων τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια». Τον Ιανουάριο, ένα δικαστικό συμβούλιο απαγόρευσε στον Δήμητρα να ασκεί τις δραστηριότητες της ΜΚΟ του και να επικοινωνεί με «παράτυπα εισερχόμενους αλλοδαπούς». Ο Lawlor χαρακτήρισε αυτούς τους περιορισμούς «πολύ ανησυχητικούς». Τον Μάιο, τα ΜΜΕ ισχυρίστηκαν ότι η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από παράνομες δραστηριότητες είχε παγώσει τα προσωπικά και επιχειρηματικά περιουσιακά στοιχεία του Δημητρά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της ΜΚΟ του, με την αιτιολογία ότι έκανε κατάχρηση της επιχορήγησης της ΜΚΟ του από την ΕΕ. Ο Δήμητρας αρνήθηκε τις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα συκοφαντικής εκστρατείας. Αρκετές άλλες ΜΚΟ που εργάζονται στη μετανάστευση ανέφεραν ότι τα μέσα Τύπου κατασκεύασαν παρόμοιες ιστορίες που αφορούσαν έρευνες που σχετίζονται με το ξέπλυμα χρήματος. Στις 12 Ιουνίου, ο Lawlor έγραψε στο Twitter ότι «διαρροές τέτοιων ερευνών» «χρησιμοποιούνταν συνήθως για να συκοφαντούν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Στις 17 Μαρτίου, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και η Ελληνική Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απέστειλαν κοινή επιστολή στον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για την κατάσταση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των μεταναστών , ο Επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης και ο Ευρωπαίος Επίτροπος για τη Μετανάστευση και τις Εσωτερικές Υποθέσεις, περιγράφοντας «τη δαιμονοποίηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της προστασίας των προσφύγων» και «την κατάχρηση ποινικών διατάξεων» κατά εκείνων «που να φέρουν στο φως τις πολυάριθμες καταγγελίες απώθησης ή/και προσφυγές στη δικαιοσύνη για λογαριασμό των θυμάτων». Τον Ιούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή περιέγραψε τον αστικό χώρο της χώρας ως «υποβαθμισμένο από περιορισμένο σε παρεμποδισμένο», επικαλούμενη την πίεση που αντιμετωπίζουν οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που εργάζονται με πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο.
Κυβερνητικά όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα : Το Γραφείο του Διαμεσολαβητή, ένα κρατικό όργανο που θεωρείται ανεξάρτητο και αποτελεσματικό, διερεύνησε καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από άτομα. Πέντε αναπληρωτές διαμεσολαβητές ασχολήθηκαν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των παιδιών, τις σχέσεις πολίτη-κράτους, την υγεία και την κοινωνική πρόνοια και προβλήματα ποιότητας ζωής. Το γραφείο έλαβε επαρκείς πόρους για την εκτέλεση των καθηκόντων του. Στην ετήσια έκθεσή του για το 2022, το γραφείο ανέφερε ότι έλαβε 17.035 καταγγελίες, εκ των οποίων το 70 τοις εκατό εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του και εκ των οποίων το 62 τοις εκατό επιλύθηκαν ικανοποιητικά.
Η αυτόνομη, χρηματοδοτούμενη από το κράτος Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα συμβούλεψε την κυβέρνηση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θεωρήθηκε ανεξάρτητο, αποτελεσματικό και με επαρκείς πόρους.
Ενότητα 6 Διακρίσεις και Κοινωνικές Καταχρήσεις
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Βιασμός και ενδοοικογενειακή βία: Ο νόμος ποινικοποίησε τον βιασμό (συμπεριλαμβανομένων των ανδρών), καθώς και τον βιασμό συζύγου και οικιακού ή στενού συντρόφου και άλλες μορφές ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας, συμπεριλαμβανομένου του «διορθωτικού βιασμού» λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων, τρανσέξουαλ, queer, ή intersex, ή άλλα άτομα σεξουαλικής μειονότητας (LGBTQI+). Ο βιασμός ενός ατόμου, ανεξαρτήτως φύλου, και η απόπειρα βιασμού τιμωρούνταν με ελάχιστη φυλάκιση 10 ετών και έως ισόβια κάθειρξη σε περιπτώσεις ομαδικού βιασμού, πολλαπλών βιασμών από τον ίδιο δράστη ή βιασμού που κατέληξε σε θάνατο. Θα μπορούσαν να απαγγελθούν κατηγορίες χωρίς παράπονο επιζώντος. Εάν ένας επιζών δεν επιθυμούσε να ασκήσει δίωξη, ο εισαγγελέας θα μπορούσε να αποφασίσει να αποσύρει τις κατηγορίες. Υπήρχαν μεμονωμένες αναφορές αστυνομικών που κρατούσαν επιζώντες για ποινικές κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση εν αναμονή της επίλυσης των καταγγελιών για βιασμό, αν και αυτό ήταν αντίθετο με την επίσημη πολιτική. Ο νόμος ίσχυε εξίσου για όλους τους επιζώντες, ανεξαρτήτως φύλου, αν και μέλη περιθωριοποιημένων κοινοτήτων, όπως οι Ρομά και τα άτομα LGBTQI+, ανέφεραν αδικαιολόγητα γραφειοκρατικά εμπόδια.
Οι ποινές για την ενδοοικογενειακή βία κυμαίνονταν από ένα έως τρία χρόνια φυλάκιση, ανάλογα με τη σοβαρότητα της βίας. Το δικαστήριο θα μπορούσε να επιβάλει μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης για εγκλήματα κατά εγκύων ή ανήλικων επιζώντων. Οι αρχές γενικά εφάρμοσαν αποτελεσματικά το νόμο, αν και η ενδοοικογενειακή βία παρέμενε ανεπαρκώς αναφερόμενη. Τον Μάρτιο, η Ελληνική Αστυνομία ανακοίνωσε μια εφαρμογή «κουμπί πανικού» για κινητά μέσω της οποίας τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη μπορούσαν να καλούν με ασφάλεια και γρήγορα βοήθεια. Η αστυνομία λειτούργησε 18 γραφεία ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια του έτους.
Μια έκθεση της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων της ΕΕ για τη Δράση κατά της Βίας κατά των Γυναικών και την Ενδοοικογενειακή Βία της 14ης Νοεμβρίου αποκάλυψε ότι παρόλο που η χώρα είχε σημειώσει πρόοδο στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, εξακολουθούσαν να υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες, ιδίως όσον αφορά την προστασία των θυμάτων, τις σιωπηρές στάσεις σχετικά με τη βία με βάση το φύλο της αστυνομίας. εισαγγελείς και δικαστικοί υπάλληλοι λήψης αποφάσεων· Υψηλά ποσοστά φθοράς μάρτυρα/θύματος. και χαμηλά ποσοστά καταδίκης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις βιασμού. Η έκθεση σημείωσε επίσης ότι τα θύματα βίας λόγω φύλου είχαν ανεπαρκή πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου.
Άλλες μορφές βίας ή παρενόχλησης με βάση το φύλο: Υπήρξαν αναφορές για σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Στην έκθεσή του της 17ης Μαΐου για τις σεξουαλικές διακρίσεις για την περίοδο 2021-2022, ο Διαμεσολαβητής ανέφερε ότι χειρίστηκε 40 υποθέσεις το 2022, το 95% των οποίων υποβλήθηκαν από γυναίκες. Οι ποινές για καταδίκη για σεξουαλική παρενόχληση ήταν φυλάκιση έως και τριών ετών για δράστες που χρησιμοποίησαν θέσεις εξουσίας ή εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη του επιζώντος για εργασία.
Ο νόμος απαιτούσε από τους εργοδότες να ερευνούν και να αναφέρουν περιπτώσεις παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.
Διακρίσεις: Το σύνταγμα και ο νόμος προβλέπουν το ίδιο νομικό καθεστώς και δικαιώματα για τις γυναίκες με τους άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των νόμων για την οικογένεια, τη θρησκευτική, την προσωπική κατάσταση και την εθνικότητα, καθώς και νόμους που σχετίζονται με την εργασία, την περιουσία, την κληρονομιά, την απασχόληση, την πρόσβαση σε πιστώσεις , και κατοχή ή διαχείριση επιχειρήσεων ή περιουσίας. Η κυβέρνηση επέβαλε αποτελεσματικά τους νόμους που προάγουν την ισότητα των φύλων, αν και σημειώθηκαν διακρίσεις, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Το 2022 υποβλήθηκαν 205 καταγγελίες για παραβίαση της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην εργασία: από αυτές, 71 επιλύθηκαν και 80 παραπέμφθηκαν στα δικαστήρια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κυβέρνηση επέβαλε συνολικά πρόστιμα 13.750 ευρώ (14.850 $) σε πρόστιμα.
Ορισμένοι εργοδότες συνέχισαν να αντιμετωπίζουν την εγκυμοσύνη ως πρόβλημα ή βάρος για τις επιχειρήσεις τους, με αποτέλεσμα ένα ευρύ φάσμα άνισης μεταχείρισης.
Αναπαραγωγικά δικαιώματα: Δεν υπήρξαν αναφορές για εξαναγκαστική άμβλωση ή ακούσια στείρωση από την πλευρά των κυβερνητικών αρχών.
Η κυβέρνηση παρείχε πρόσβαση σε υπηρεσίες σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας για επιζώντες σεξουαλικής βίας, αν και δεν γνώριζαν όλοι οι επιζώντες ή δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες εγκαίρως. Η επείγουσα αντισύλληψη ήταν διαθέσιμη ως μέρος της κλινικής διαχείρισης του βιασμού. Υπήρξαν ορισμένες αναφορές για κορίτσια μεταναστών, προσφύγων και Ρομά που δεν πήγαιναν σχολείο κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως λόγω φτώχειας και έλλειψης πρόσβασης σε προϊόντα εμμήνου ρύσεως.
ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗ Ή ΕΘΝΟΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Ενώ το σύνταγμα και ο νόμος απαγόρευαν τις διακρίσεις σε βάρος μελών μειονοτικών ομάδων, οι Ρομά και τα μέλη φυλετικών ή εθνοτικών ομάδων – συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων – αντιμετώπισαν διακρίσεις, μεταξύ άλλων σε εργασιακά ζητήματα. Υπήρχαν ορισμένα κυβερνητικά προγράμματα για τον μετριασμό των κοινωνικών, φυλετικών και εθνοτικών προκαταλήψεων, αλλά συχνά δεν είχαν συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Στις 15 Μαΐου, μια έκθεση της INTERSOS Greece σημείωσε ότι παρόλο που οι δικαιούχοι διεθνούς προστασίας είχαν το δικαίωμα να λαμβάνουν την ίδια κοινωνική βοήθεια με τους Έλληνες υπηκόους, τα σοβαρά εμπόδια προσβασιμότητας καθιστούσαν αυτές τις νομικές διατάξεις «άκυρες». Στην ίδια έκθεση σημειώθηκε ότι τον Ιανουάριο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε διαδικασία επί παραβάσει (προειδοποιητικές επιστολές) κατά της χώρας επειδή δεν συμμορφώθηκε με το δίκαιο της ΕΕ εφαρμόζοντας κριτήρια που εισάγουν διακρίσεις που de facto απέκλειαν τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας από τα περισσότερα κοινωνικά επιδόματα στη χώρα. όπως η προϋπόθεση της πενταετούς και άνω νόμιμης και αδιάλειπτης παρουσίας στη χώρα.
Στην έκθεσή του για το 2022, το RVRN ανέφερε 33 επιθέσεις εναντίον μεταναστών, προσφύγων και αιτούντων άσυλο για λόγους εθνικής καταγωγής, θρησκείας ή χρώματος δέρματος. Οι αρχές ανέφεραν 126 περιστατικά υποκινούμενα από μίσος για διάφορους λόγους, εκ των οποίων τα 84 σχετίζονταν με εθνικότητα, εθνικότητα, φυλή και χρώμα δέρματος. Αρκετοί από τους φερόμενους ως δράστες ήταν αστυνομικοί.
Στις 18 Αυγούστου, η αστυνομία ανακοίνωσε τη σύλληψη τεσσάρων Ελλήνων υπηκόων που κατηγορούνται για τη δολοφονία ενός Πακιστανού εργάτη στις 12 Αυγούστου που βρέθηκε μαχαιρωμένος μέχρι θανάτου. Η αστυνομία εντόπισε τη ληστεία ως κίνητρο. αρκετοί ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ισχυρίστηκαν ότι πίσω από τη δολοφονία υπήρχε ρατσιστικό κίνητρο.
Οι Ρομά συνέχισαν να αντιμετωπίζουν εκτεταμένες κυβερνητικές και κοινωνικές διακρίσεις, κοινωνικό αποκλεισμό και παρενόχληση, συμπεριλαμβανομένου του εθνοτικού προφίλ από την αστυνομία, εικαζόμενης κακοποίησης κατά την κράτηση, διακρίσεις στην απασχόληση, περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση και διαχωρισμό στο σχολείο.
ΠΑΙΔΙΑ
Εγγραφή Γέννησης: Η ιθαγένεια προήλθε από Έλληνες γονείς κατά τη γέννηση. ένας μόνος γονέας θα μπορούσε να απονείμει την ιθαγένεια σε ένα παιδί. Οι γονείς ήταν υποχρεωμένοι να καταγράψουν τα παιδιά τους εντός 10 ημερών από τη γέννηση. Ο νόμος επέτρεπε καθυστερημένη εγγραφή γεννήσεων αλλά επέβαλε πρόστιμο. Τα παιδιά που γεννήθηκαν από μη Έλληνες γονείς στη χώρα δεν έλαβαν ελληνική υπηκοότητα, με αποτέλεσμα πολλοί αιτούντες άσυλο να παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους που γεννήθηκαν στη χώρα ήταν ουσιαστικά ανιθαγενή. Η κυβέρνηση ανέφερε ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από μη Έλληνες γονείς στη χώρα απέκτησαν την ελληνική υπηκοότητα από τη γέννησή τους, εάν διαφορετικά θα ήταν ανιθαγενείς.
Εκπαίδευση: Η εκπαίδευση ήταν δωρεάν, υποχρεωτική και καθολική μέχρι τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα παιδιά των αιτούντων άσυλο, τα περισσότερα από τα οποία διέμεναν σε κλειστές εγκαταστάσεις ελεγχόμενης πρόσβασης και σε Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, είχαν ανεπαρκή πρόσβαση στην επίσημη εκπαίδευση. Ο αριθμός των παιδιών προσφύγων και μεταναστών που παρέμειναν εκτός σχολείου ήταν σχετικά μικρός σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η διατήρηση και η τακτική φοίτηση παρέμειναν προβλήματα. Επιπλέον, οι δάσκαλοι συχνά δεν είχαν τεχνογνωσία και εργαλεία για να βοηθήσουν παιδιά από διαφορετικά υπόβαθρα. Οι τοπικοί αξιωματούχοι συχνά απέκλειαν Ρομά μαθητές από τα σχολεία ή τους έστελναν σε σχολεία διαχωρισμένα μόνο για Ρομά. Ορισμένα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη είπαν ότι η ποιότητα της μειονοτικής σχολικής εκπαίδευσης ήταν κατώτερη, επικαλούμενοι την απουσία δίγλωσσων (ελληνοτουρκικών) γυμνασίων και γυμνασίων.
Παιδική κακοποίηση: Ο νόμος απαγόρευε τη σωματική τιμωρία και την παιδική κακοποίηση. Οι αρχές εφάρμοσαν αποτελεσματικά το νόμο για περιπτώσεις που αναφέρθηκαν. Το Χαμόγελο του Παιδιού, μια ΜΚΟ που διαχειρίζεται μια τηλεφωνική γραμμή αντιμετώπισης κρίσεων για παιδιά, είπε ότι ανέφερε τουλάχιστον δύο περιστατικά σωματικής κακοποίησης παιδιών στις αρχές την ημέρα. Η κυβέρνηση παρείχε προγράμματα θεραπείας, πρόληψης και ανάδοχης φροντίδας ή στέγασης σε καταφύγια για κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά. Τα κρατικά ιδρύματα ήταν υποστελεχωμένα και οι ΜΚΟ ανέφεραν ανεπαρκή χώρο για να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Στις 10 Μαρτίου, το κοινοβούλιο ψήφισε νομοθεσία κατά του εκφοβισμού που επιβάλλει την παροχή καθοδήγησης στα σχολεία σχετικά με την αναφορά και τον χειρισμό του εκφοβισμού.
Παιδί, πρόωρος και αναγκαστικός γάμος: Η νόμιμη ηλικία γάμου ήταν τα 18, αν και το δικαστήριο μπορούσε να εξουσιοδοτήσει άτομα που ήταν 16 και 17 ετών να παντρευτούν. Η κυβέρνηση εφάρμοσε ουσιαστικά το νόμο, εκτός από την περίπτωση των παιδιών Ρομά, ειδικά των κατοίκων σκηνών που ζουν σε απομονωμένους οικισμούς. Παρόλο που δεν υπήρχαν επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι παράνομοι γάμοι ανηλίκων εξακολουθούσαν να είναι συνηθισμένοι στις κοινότητες των Ρομά, με τα κορίτσια να παντρεύονται συχνά σε ηλικία 15 ετών ή μικρότερα και τους άνδρες Ρομά να παντρεύονται συχνά μεταξύ 15 και 20 ετών.
Σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών: Η νόμιμη ηλικία συναίνεσης ήταν τα 15. Ο νόμος ποινικοποιούσε το σεξ με παιδιά κάτω των 15 ετών. Ο νόμος απαγόρευε την πώληση, τον καλλωπισμό ή τη χρήση παιδιών για εμπορική σεξουαλική εκμετάλλευση, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής εμπορίας. Ο νόμος απαγόρευε επίσης την παιδική πορνογραφία ή άλλες μορφές διαδικτυακής σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Οι αρχές γενικά εφάρμοσαν το νόμο. Υπήρξαν αναφορές στα μέσα ενημέρωσης για συλλήψεις που σχετίζονται με παιδική πορνογραφία και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων από στενούς συγγενείς, γείτονες και οικογενειακούς φίλους.
ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ
Οι τοπικοί Εβραίοι ηγέτες υπολόγισαν ότι ο εβραϊκός πληθυσμός ήταν περίπου 5.000. Η αντισημιτική ρητορική παρέμεινε πρόβλημα, ιδιαίτερα στον εξτρεμιστικό τύπο, στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και σε ορισμένα ιστολόγια.
Στις 31 Ιανουαρίου, άγνωστοι δράστες βανδάλισαν τη νέα πινακίδα «Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων» στη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας με μαύρο μαρκαδόρο ένα αναρχικό σύμβολο. Αυτό το περιστατικό ακολούθησε τον βανδαλισμό της 12ης Ιανουαρίου σε μια τοιχογραφία που τιμούσε την απέλαση Εβραίων στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, καθώς και τον βανδαλισμό στα τέλη Δεκεμβρίου του 2022 σε ένα μνημείο που σηματοδοτούσε τη θέση ενός παλιού εβραϊκού νεκροταφείου στην πανεπιστημιούπολη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Η ίδια τοιχογραφία βανδαλίστηκε επίσης με την ολοκλήρωσή της το 2021. Στις 8 Νοεμβρίου, οι δράστες πέταξαν μαύρη μπογιά στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πόλη της Καβάλας. Ο δήμαρχος Καβάλας Μουριάδης διέταξε τον καθαρισμό του μνημείου και κατήγγειλε την επίθεση, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη πράξη μισαλλοδοξίας και τυφλού φανατισμού».
Στις 14 Μαρτίου, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ανακοίνωσε ότι απέκλεισε τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, συνήγορο υπεράσπισης του ανενεργού πλέον νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, επειδή απέδωσε ναζιστικούς χαιρετισμούς στην αίθουσα του δικαστηρίου σε τρεις περιπτώσεις.
Στις 28 Μαρτίου, η Ελληνική Αστυνομία ανέφερε ότι συνεργάστηκε με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και τη Μοσάντ, την εθνική υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, για την εξάρθρωση τρομοκρατικού δικτύου που σχεδίαζε επιθέσεις εναντίον συναγωγής και εστιατορίου kosher στην Αθήνα. Η αστυνομία συνέλαβε δύο υπόπτους πακιστανικής υπηκοότητας και εντόπισε έναν τρίτο ύποπτο, επίσης Πακιστανό, ο οποίος φέρεται να στρατολογούσε και έδωσε οδηγίες στους άλλους από το εξωτερικό. Οι δύο ύποπτοι παρέμειναν υπό κράτηση εν αναμονή της δίκης.
Στις 11 Απριλίου, το κοινοβούλιο ψήφισε νόμο που εμποδίζει τις «εγκληματικές οργανώσεις που μεταμφιέζονται ως πολιτικά κόμματα» να συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές. Στις 2 Μαΐου, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του ακροδεξιού κόμματος των Ελλήνων για υποψηφιότητα, θεωρώντας ότι επικεφαλής του ήταν ο φυλακισμένος Ηλίας Κασιδιάρης, πρώην αρχηγός της Χρυσής Αυγής. Το δικαστήριο δήλωσε: «Το κόμμα υποκινεί τη βία και στοχεύει να αποδυναμώσει τους θεσμούς του κράτους δικαίου».
Η κυβέρνηση συνέχισε να προωθεί την εκπαίδευση του Ολοκαυτώματος με συνέπεια τη Διεθνή Συμμαχία Μνήμης του Ολοκαυτώματος στα σχολεία. Τον Φεβρουάριο του 2022, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων υπέγραψε μνημόνιο κατανόησης με το Μνημείο Shoah στη Γαλλία, το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδας και το Ερευνητικό Κέντρο Μοχάμεντ Άλι, για την εκπαίδευση εκπαιδευτικών, μαθητών και φορέων της κοινωνίας των πολιτών σχετικά με το Ολοκαύτωμα και άλλες γενοκτονίες. Το υπουργείο κάλυψε επίσης το κόστος των εκπαιδευτικών επισκέψεων στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου για μαθητές γυμνασίου και γυμνασίου που διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς βίντεο σχετικά με θέματα σχετικά με το Ολοκαύτωμα.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με περιστατικά στη χώρα του αντισημιτισμού, ανεξάρτητα από το αν αυτά τα περιστατικά είχαν κίνητρο ή όχι από τη θρησκεία, και για αναφορές σχετικά με την ικανότητα των Εβραίων να ασκούν ελευθερία θρησκείας ή πεποιθήσεων, ανατρέξτε στη Διεθνή Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας του Υπουργείου Εξωτερικών στη διεύθυνση https: //www.state.gov/religiousfreedomreport/ .
ΕΜΠΟΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Δείτε την Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών για την εμπορία ανθρώπων στη διεύθυνση https://www.state.gov/trafficking-in-persons-report/ .
ΠΡΑΞΕΙΣ ΒΙΑΣ, ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Ή ΕΚΦΡΑΣΗ ΦΥΛΟΥ Ή ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Ποινικοποίηση: Δεν υπήρχαν νόμοι που να ποινικοποιούσαν τη συναινετική σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ενηλίκων μεταξύ ενηλίκων, την αντιπαράθεση ή άλλες σεξουαλικές συμπεριφορές ή συμπεριφορές που σχετίζονται με χαρακτηριστικά φύλου. Φαινομενικά ουδέτεροι νόμοι δεν εφαρμόστηκαν δυσανάλογα για να στοχεύσουν άτομα LGBTQI+ για να δικαιολογήσουν την αυθαίρετη σύλληψη.
Βία και παρενόχληση: Αναφέρθηκαν ορισμένα βίαια περιστατικά που στοχεύουν άτομα LGBTQI+, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησαν σε συλλήψεις. Στην έκθεσή του για το 2022, που δημοσιεύθηκε στις 6 Απριλίου, το RVRN κατέγραψε 38 επιθέσεις ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, οι οποίες περιελάμβαναν λεκτικές προσβολές, απειλές ή άλλη παρενόχληση και βία. Σύμφωνα με το RVRN, η αστυνομία κατέγραψε 16 περιστατικά το 2022 σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και επτά με την ταυτότητα φύλου. Οι αρχές ξεκίνησαν έρευνες και προχώρησαν σε συλλήψεις σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η LGBTQI+ ακτιβίστρια Vanessa Veneti Kottika ανέφερε ότι 15 άνδρες της επιτέθηκαν σωματικά έξω από νυχτερινό κέντρο της Αθήνας στις 10 Ιουνίου, φαινομενικά λόγω της ταυτότητας φύλου της. Τον Ιούλιο μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, χωρίς έγγραφα, σκοτώθηκε στο διαμέρισμά της στην Αθήνα. Στις 20 Ιουλίου, η αστυνομία ανακοίνωσε τη σύλληψη ενός άνδρα υπηκόου Μπαγκλαντές για την υπόθεση, αλλά δεν ανέφερε πληροφορίες σχετικά με το πιθανό κίνητρο.
Στις 30 Μαρτίου, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση του εισαγγελέα για την πρόωρη αποφυλάκιση ενός εκ των δύο ανδρών που καταδικάστηκαν για το θάνατο του LGBTQI+ ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου το 2018. Ο άλλος κατάδικος είχε ήδη αφεθεί ελεύθερος για να εκτίσει την ποινή του στο σπίτι λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του. Και οι δύο καταδικάστηκαν σε 10 χρόνια φυλάκιση.
Διακρίσεις: Ο νόμος απαγόρευε τις διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης, από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα ή έκφραση φύλου ή τα χαρακτηριστικά του φύλου. Ο νόμος αναγνώριζε LGBTQI+ άτομα και ζευγάρια, αν και τα άτομα LGBTQI+ δεν είχαν ίσα δικαιώματα. Τα άτομα LGBTQI+ συνέχισαν να υποστηρίζουν το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά και τη νομική αναγνώριση των παιδιών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε οικογένειες ομοφυλοφίλων. Το κράτος απαγόρευσε στα τρανς άτομα να εργάζονται στην αστυνομία ή στην ακτοφυλακή για «λόγους ψυχικής υγείας». Τα τρανς άτομα συνέχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Τα γραφεία καταπολέμησης φυλετικών εγκλημάτων και εγκλημάτων μίσους διώκουν εγκλήματα που στοχεύουν LGBTQI+ άτομα. Η κυβέρνηση επέβαλε νόμους κατά των διακρίσεων και σεβάστηκε το δικαίωμα των φυλακισμένων τρανς ατόμων να κρατούνται σε εγκαταστάσεις σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου τους.
Στις 29 Μαρτίου, η ΜΚΟ Transgender Support Association χαιρέτισε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να αποκαταστήσει γρήγορα την πρόσβαση των τρανς ατόμων στην ορμονοθεραπεία, η οποία ανεστάλη τον Ιανουάριο λόγω σφάλματος σε ένα διαδικτυακό σύστημα. Οι ακτιβιστές είπαν ότι τα τρανς και τα μη δυαδικά άτομα αντιμετώπιζαν δυσκολίες πρόσβασης στην ορμονοθεραπεία, σημειώνοντας ότι οι ορμονικοί αναστολείς δεν ήταν διαθέσιμοι στη χώρα. Αυτή η έλλειψη πρόσβασης ήταν ιδιαίτερα έντονη για τα μέλη LGBTQI+ περιθωριοποιημένων ομάδων, όπως οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο.
Οι κοινωνικές διακρίσεις και η παρενόχληση κατά των LGBTQI+ ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των LGBTQI+ προσφύγων και μεταναστών, εξακολούθησαν να αποτελούν ανησυχία. Στις 24 Απριλίου, βάνδαλοι ζωγράφισαν σβάστικες σε φράχτη με ουράνιο τόξο έξω από δημοτικό σχολείο στον Λαγκαδά. Στις 24 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της 11ης Παρέλασης Υπερηφάνειας στη Θεσσαλονίκη, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η αστυνομία σταμάτησε επιτυχώς μια ομάδα νεαρών που πετούσε πέτρες σε πλωτήρες στην περιοχή του Λευκού Πύργου.
Διαθεσιμότητα Νομικής Αναγνώρισης Φύλου: Άγαμα τρανς άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών θα μπορούσαν να ενημερώσουν έγγραφα για να αντικατοπτρίζουν την ταυτότητα φύλου τους χωρίς να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση επιβεβαίωσης φύλου, υπό την προϋπόθεση ότι ο δικαστής επικύρωσε την αλλαγή . Οι τρανς ακτιβιστές υποστήριξαν ότι πρέπει να επιτρέπεται στα τρανς άτομα να αυτοπιστοποιούν την ταυτότητα φύλου τους αντί να βασίζονται σε δικαστή.
Ακούσιες ή αναγκαστικές ιατρικές ή ψυχολογικές πρακτικές: Ο νόμος απαγόρευε τις «πρακτικές θεραπείας μετατροπής» σε παιδιά και σε ενήλικες χωρίς τη ρητή συναίνεση και την επιβεβαίωση του ατόμου ότι δεν βρίσκονταν υπό πίεση ή εξαναγκασμό. Επιπλέον, απαγορεύτηκε στους επαγγελματίες να διαφημίζουν πρακτικές «θεραπείας μετατροπής». Οι παραβάτες αντιμετώπιζαν ποινή φυλάκισης και πρόστιμο καθώς και απώλεια άδειας. Η επανειλημμένη παραβίαση του νόμου αποτελούσε επιβαρυντικό παράγοντα για την επιβολή ποινής. Ο νόμος απαγόρευε επίσης τις χειρουργικές και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις «διόρθωσης φύλου» σε ίντερσεξ βρέφη, αλλά επέτρεπε τέτοιες παρεμβάσεις σε ανηλίκους που είχαν συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας τους και είχαν δώσει την ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεσή τους. Ο νόμος απαιτούσε άδεια από ένα τοπικό δικαστήριο, μετά από συστάσεις μιας διεπιστημονικής επιτροπής αποτελούμενης από εμπειρογνώμονες, συμπεριλαμβανομένου ενός εκπροσώπου της ιντερσεξ κοινότητας. Ο νόμος προέβλεπε έξι μήνες φυλάκιση και πρόστιμο για τους γιατρούς που έκαναν επεμβάσεις σε ιντερσεξ παιδιά. Η ΜΚΟ Intersex Greece σημείωσε ότι πολλοί γιατροί πίεζαν τις έγκυες γυναίκες να υποβληθούν σε επιλεκτικούς τερματισμούς υγιών intersex εμβρύων.
Περιορισμοί της ελευθερίας της έκφρασης , της ένωσης ή της ειρηνικής συνέλευσης : Δεν υπήρχαν νόμοι ή άλλοι περιορισμοί σε άτομα που μιλούσαν ή αναφέρουν μέσα ενημέρωσης για θέματα LGBTQI+, στην ικανότητα των ατόμων LGBTQI+ να συγκεντρώνονται δημόσια ή ιδιωτικά ή να σχηματίζουν συλλόγους , ή σχετικά με την ικανότητα των LGBTQI+ οργανώσεων να καταχωρούν νόμιμα ή να συγκαλούν εκδηλώσεις.
ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούσαν να έχουν επαρκή πρόσβαση στην εκπαίδευση, την απασχόληση, τα δημόσια κτίρια και τις μεταφορές σε ισότιμη βάση παρά τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων. Σύμφωνα με ΜΚΟ και οργανώσεις για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε αποτελεσματικά ή με συνέπεια τις διατάξεις περί μη διάκρισης, αν και κατέβαλε προσπάθειες να παράσχει πληροφορίες σχετικά με ανησυχίες που σχετίζονται με την αναπηρία σε προσβάσιμες μορφές. Στις 21 Ιανουαρίου, η αστυνομία της Θεσσαλονίκης συνέλαβε έναν ιδιοκτήτη και έναν υπάλληλο μονάδας περίθαλψης ατόμων με αναπηρία με την αιτιολογία ότι είχαν κακοποιήσει έναν ασθενή που βρέθηκε συγκρατημένος, σε κακή υγεία και υποσιτισμός. Στις 5 Σεπτεμβρίου, ένας άνδρας που ανέφερε ότι είχε διανοητική αναπηρία πνίγηκε στο λιμάνι του Πειραιά, αφού μέλη του πληρώματος τον έσπρωξαν από τη ράμπα επιβίβασης ενός πορθμείου που αναχωρούσε. Το θύμα προσπάθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο μετά την ολοκλήρωση της επιβίβασης. Το πλήρωμα δεν έκανε καμία προσπάθεια να τον σώσει. Ο καπετάνιος και τρία άλλα μέλη του πληρώματος αντιμετώπισαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία από αμέλεια με πιθανή κακία, συνέργεια σε ανθρωποκτονία από αμέλεια και επικίνδυνη παρέμβαση στις θαλάσσιες μεταφορές. Ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής παραιτήθηκε μετά το περιστατικό λόγω της δημόσιας διαμαρτυρίας για τα σχόλιά του για το περιστατικό.
Τα περισσότερα παιδιά με αναπηρίες είχαν την επιλογή να φοιτήσουν είτε σε γενικά είτε σε εξειδικευμένα σχολεία για συγκεκριμένες αναπηρίες μέσω της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων σχολείων για κωφούς. Ο Διαμεσολαβητής συνέχισε να αναφέρει κενά προσωπικού στην ειδική αγωγή με αποτέλεσμα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μένουν χωρίς δάσκαλο για σημαντικές χρονικές περιόδους και την έλλειψη επαρκών εγκαταστάσεων για παιδιά με αναπηρία. Στις 9 Σεπτεμβρίου, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν μια δικαστική απόφαση ότι κανένα ιδιωτικό σχολείο δεν μπορούσε να αρνηθεί τη φοίτηση σε ένα αυτιστικό παιδί.
Τα άτομα με αναπηρία συνέχισαν να έχουν κακή πρόσβαση σε δημόσια κτίρια, μέσα μεταφοράς και δημόσιους χώρους, αν και η πρόσβαση αυτή απαιτούνταν από το νόμο. Οι πιο σοβαρές ελλείψεις περιελάμβαναν πρόσβαση σε κτίρια, ράμπες για πεζοδρόμια και προσβάσιμα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ο Διαμεσολαβητής σημείωσε ότι οι θέσεις στάθμευσης για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν κάτω από το απαιτούμενο 5 τοις εκατό και συχνά παρέκκλιναν από τις απαιτούμενες διαστάσεις.
ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι αρχές αρνήθηκαν τη στέγαση και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε ασυνόδευτα παιδιά με αναπηρίες και προβλήματα ψυχικής υγείας μόλις έκλεισαν τα 18, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να μείνουν άστεγα ή σε καταυλισμούς ακατάλληλους για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Σημείωσαν επίσης έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ειδικών ψυχικής υγείας και διερμηνέων σε τέτοιες εγκαταστάσεις.
Η κυβέρνηση κατέβαλε προσπάθειες να παράσχει καθορισμένες αίθουσες στα εκλογικά κέντρα για ψηφοφόρους σε αναπηρικά αμαξίδια που θα συμμετάσχουν στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου και της 25ης Ιουνίου.
Στις 16 Φεβρουαρίου, το κοινοβούλιο ψήφισε νομοσχέδιο που ενσωματώνει όλες τις οδηγίες στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, τα τελικά συμπεράσματα (29 Οκτωβρίου 2019) της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και όλες τις πρωτοβουλίες του το Εθνικό Σχέδιο Δράσης της κυβέρνησης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
Στις 10 Μαΐου, η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα στην Αττική για την παροχή επιδοτούμενων οικιακών βοηθών σε 1.000 άτομα.
Η πρόσβαση στην απασχόληση παρέμενε άνιση.
ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΙΑ Ή ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Αν και ο νόμος απαγόρευε τις εργασιακές διακρίσεις σε βάρος ατόμων με HIV, οι κοινωνικές διακρίσεις εξακολουθούσαν να αποτελούν ανησυχία. Τα άτομα με HIV ή AIDS εξαιρούνταν για ιατρικούς λόγους από την θητεία στις ένοπλες δυνάμεις.
Ενότητα 7 Δικαιώματα των Εργαζομένων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ
Ο νόμος προέβλεπε το δικαίωμα των εργαζομένων, εκτός από τα μέλη των στρατιωτικών υπηρεσιών, να σχηματίζουν και να συμμετέχουν σε ανεξάρτητα συνδικάτα, να ασκούν εργατικές δραστηριότητες χωρίς παρεμβάσεις και να απεργούν. Το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων είχε το δικαίωμα να ιδρύει συνδικάτα αλλά όχι να απεργεί. Η αστυνομία είχε το δικαίωμα να οργανώνεται και να διαδηλώνει αλλά όχι να απεργεί.
Για να ιδρυθεί επίσημα ένα συνδικάτο, ο νόμος απαιτούσε τουλάχιστον 20 ιδρυτικά μέλη. Ο νόμος γενικά προστάτευε το δικαίωμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ο νόμος απαγόρευε τις αντισυνδικαλιστικές διακρίσεις και απαιτούσε την αποκατάσταση των εργαζομένων που απολύθηκαν για συνδικαλιστική δραστηριότητα. Η νομοθεσία απαγόρευε επίσης τη στρατολόγηση απεργοσπαστών καθ’ όλη τη διάρκεια της νόμιμης απεργίας και των λουκέτων. Ο νόμος επέτρεπε στις συμβάσεις σε εταιρικό επίπεδο να υπερισχύουν των συλλογικών συμβάσεων σε επίπεδο κλάδου στον ιδιωτικό τομέα, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις, ο νόμος επέβαλλε έναν υποχρεωτικό κατώτατο μισθό που να ισχύει για όλους.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που πληρούν την υποχρεωτική ελάχιστη συμμετοχή μπορούν να συμμετάσχουν σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εάν δεν υπήρχε συνδικαλιστική οργάνωση σε μια επιχείρηση, ο νόμος επέτρεπε σε ενώσεις πέντε ή περισσότερων εργαζομένων να συμμετέχουν σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Τα συνδικάτα είπαν ότι αυτό επέτρεψε στους εργοδότες να παρακάμψουν τα συνδικάτα και να διαπραγματευτούν με μικρότερες και λιγότερο ισχυρές ενώσεις, υπονομεύοντας τις προσπάθειες οργάνωσης γνήσιων συνδικάτων.
Μόνο τα συνδικάτα μπορούσαν να προκηρύξουν απεργίες. Οποιαδήποτε τέτοια απόφαση θα μπορούσε να ληφθεί από το ήμισυ τουλάχιστον των ενεργών εγγεγραμμένων μελών του σωματείου. Ο νόμος επέτρεπε στα συνδικάτα να συγκαλούν συνεδριάσεις ψηφιακά. Βάσει του νόμου, δεν θα μπορούσε να ληφθεί απόφαση για απεργία εάν τα μέλη ενός σωματείου δεν είχαν ένα εικονικό μέσο για να συμμετάσχουν στη συζήτηση και την ψηφοφορία. Τα δικαστήρια θα μπορούσαν να κηρύξουν μια απεργία παράνομη και καταχρηστική εάν υπήρχε κίνδυνος οικονομικής καταστροφής της επιχείρησης και εάν παραβιαζόταν η αρχή της αναλογικότητας. Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και στις συγκοινωνίες έπρεπε να ειδοποιήσουν τέσσερις ημέρες πριν από την απεργία. οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έπρεπε να ειδοποιήσουν 24 ώρες. Ο νόμος όριζε ελάχιστο προσωπικό το ένα τρίτο κατά τη διάρκεια απεργιών που επηρεάζουν κρίσιμες δημόσιες υπηρεσίες όπως τα νοσοκομεία, οι μαζικές μεταφορές και οι εγκαταστάσεις υγιεινής. Σε περίπτωση απεργίας, ένα συνδικάτο έπρεπε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των εργαζομένων που δεν συμμετείχαν να ταξιδεύουν ελεύθερα από και προς την εργασία χωρίς εμπόδια ή απειλές σωματικής ή ψυχολογικής βίας. Εάν παραβιαζόταν αυτή η ρήτρα, η απεργία θα μπορούσε να ανασταλεί. Στις 14 Απριλίου, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι τα δικαστήρια κήρυξαν πολλές απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, συμπεριλαμβανομένων πέντε διαφορετικών συνδικάτων και ενώσεων συνδικάτων.
Ο νόμος έδωσε στις αρχές το δικαίωμα να διοικούν υπηρεσίες σε εθνικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης μέσω εντολών πολιτικής κινητοποίησης. Όποιος λάμβανε εντολή πολιτικής επιστράτευσης ήταν υποχρεωμένος να συμμορφωθεί ή να αντιμετωπίσει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών. Ο νόμος εξαιρούσε τα άτομα με τεκμηριωμένη σωματική ή πνευματική αναπηρία. Ο νόμος απαγόρευε την έκδοση διαταγών πολιτικής επιστράτευσης ως μέσο αντιμετώπισης των απεργιών.
Η κυβέρνηση επέβαλε νόμους που προστατεύουν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα στην απεργία για τους εργαζόμενους. Οι ποινές ήταν ανάλογες με εκείνες για ανάλογα εγκλήματα, αλλά οι διαδικασίες για την επίλυση εργατικών προβλημάτων υπόκεινταν σε μεγάλες καθυστερήσεις και προσφυγές. Τακτικά επιβάλλονταν κυρώσεις σε βάρος των παραβατών.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ Ή ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Δείτε την Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών για την εμπορία ανθρώπων στη διεύθυνση https://www.state.gov/trafficking-in-persons-report/ .
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ ΓΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Ο νόμος απαγόρευε τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας. Ένα προεδρικό διάταγμα επέτρεπε σε παιδιά ηλικίας 15 ετών και άνω να επιδίδονται σε επικίνδυνες εργασίες σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως κατά τη διάρκεια επαγγελματικής ή επαγγελματικής κατάρτισης. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι εργαζόμενοι έπρεπε να παρακολουθούνται από τεχνικό ασφαλείας ή γιατρό. Η επικίνδυνη εργασία περιελάμβανε αυτή που εξέθετε τους εργαζόμενους σε τοξικά και καρκινογόνα στοιχεία, ακτινοβολία και παρόμοιες συνθήκες. Η ελάχιστη ηλικία απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένου του βιομηχανικού τομέα, ήταν τα 15 έτη, με υψηλότερα όρια για ορισμένες δραστηριότητες. Η ελάχιστη ηλικία δεν ίσχυε για τη βραχυπρόθεσμη ελαφριά και ημερήσια εργασία στην οικογενειακή γεωργία, τη δασοκομία ή την κτηνοτροφία. Με την έγκριση της Επιθεώρησης Εργασίας, τα παιδιά άνω των τριών ετών είχαν τη δυνατότητα να εργαστούν σε πολιτιστικές δραστηριότητες, εάν η υγεία τους (σωματική και ψυχική) αποδεικνύεται ότι δεν επηρεάζεται.
Η Επιθεώρηση Εργασίας ήταν υπεύθυνη για την επιβολή της νομοθεσίας για την παιδική εργασία, με ποινές για καταδίκη που κυμαίνονταν από πρόστιμα έως φυλάκιση. Η κυβέρνηση δεν εφάρμοζε πάντα αποτελεσματικά τέτοιους νόμους. Οι κυρώσεις για παραβάσεις ήταν ανάλογες με εκείνες για ανάλογα εγκλήματα και εφαρμόζονταν τακτικά σε παραβάτες που προσδιορίζονταν και αναφέρονταν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα μέλη της οικογένειας ανάγκασαν ορισμένα παιδιά να ζητιανεύουν, να μαζεύουν τσέπες ή να πουλούν εμπορεύματα στο δρόμο. Η κυβέρνηση και οι ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι περισσότεροι παραβάτες ήταν Έλληνες Ρομά, Βούλγαροι, Ρουμάνοι ή Αλβανοί Ρομά.
Δεν υπήρξαν επιβεβαιωμένες αναφορές κατά τη διάρκεια του έτους για τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ (ΒΛ. ΕΝΟΤΗΤΑ 6)
ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Νόμοι για τους μισθούς και τις ώρες: Η κυβέρνηση όρισε τον εθνικό κατώτατο μισθό πάνω από το επίπεδο φτώχειας για τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και τους μη εξειδικευμένους εργαζόμενους. Την 1η Απριλίου, η κυβέρνηση αύξησε τον κατώτατο μηνιαίο μισθό στα 780 ευρώ (843 δολάρια). Η μέγιστη νόμιμη εβδομάδα εργασίας ήταν 40 ώρες. Ο νόμος προέβλεπε τουλάχιστον μία 24ωρη περίοδο ανάπαυσης την εβδομάδα, ένα μήνα άδεια μετ’ αποδοχών ετησίως και όρια στο ύψος της υπερωριακής εργασίας. Η υπερωριακή εργασία απαιτούσε αμοιβή πριμοδότησης και οι εργοδότες έπρεπε να ζητήσουν άδεια από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Διοίκησης. Η αμοιβή πριμοδότησης κυμαινόταν από ένα επιπλέον 20 τοις εκατό έως 100 τοις εκατό του αναλογικού ημερομισθίου, με βάση τις συνολικές ώρες, την ημέρα της εβδομάδας και την ώρα της ημέρας. Ο νόμος απαιτούσε επίσης ότι για κάθε ώρα παράνομης υπερωριακής εργασίας, ο εργοδότης πλήρωνε επιπλέον 120 τοις εκατό του ημερομισθίου. Οι εργοδότες παρείχαν επίσης αντισταθμιστικό ρεπό.
Οι εργοδότες έπρεπε να δηλώνουν εκ των προτέρων και να καταχωρούν ψηφιακά τις αλλαγές στα ωράρια εργασίας των εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών. Ορισμένοι κλάδοι έπρεπε να εκδώσουν ψηφιακές κάρτες εργασίας, επιτρέποντας στις αρχές να παρακολουθούν τις ώρες προσωπικού και να αποχωρούν σε πραγματικό χρόνο. Οι εργοδότες θα μπορούσαν να επιβληθούν πρόστιμα για οποιαδήποτε παράβαση και η κυβέρνηση θα μπορούσε να αναστείλει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες σε περίπτωση επανειλημμένων παραβιάσεων. Τα δικαστήρια έπρεπε να εξετάσουν και να εκδώσουν αποφάσεις σχετικά με τις καταγγελίες των εργαζομένων για καθυστέρηση πληρωμής.
Ασφάλεια και Υγεία στην Εργασία: Ο νόμος προέβλεπε ελάχιστα πρότυπα επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας (ΕΑΥ) που ισχύουν για όλους τους κλάδους. Έδωσε την ευθύνη για τον εντοπισμό επισφαλών καταστάσεων στους ειδικούς σε θέματα ασφάλειας και υγείας στην εργασία και όχι στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι είχαν το δικαίωμα να υποβάλουν εμπιστευτική καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και να απομακρυνθούν από τέτοιες καταστάσεις χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η εργασία τους. Οι ιδιοκτήτες που παραβίασαν επανειλημμένα τη νομοθεσία σχετικά με τα πρότυπα ασφαλείας ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προσωρινό κλείσιμο. Η κυβέρνηση εντόπισε προληπτικά επικίνδυνες συνθήκες και ανταποκρίθηκε στις καταγγελίες των εργαζομένων σχετικά με την εργασία, την ασφάλεια και την υγεία. Οι εμπλεκόμενοι τομείς περιελάμβαναν τη μεταποίηση, τις υπηρεσίες τροφίμων, τα ξενοδοχεία, τη γεωργία και τις κατασκευές.
Επιβολή μισθών, ωρών και ΕΑΥ: Η κυβέρνηση επέβαλε νόμους για τον κατώτατο μισθό, τις ώρες και την ΕΑΥ, κυρίως στους επίσημους τομείς της οικονομίας και όταν υποβλήθηκαν καταγγελίες. Η Επιθεώρηση Εργασίας ήταν υπεύθυνη για την επιβολή όλων των εργατικών νόμων, εκτός από αυτές που αφορούν τα ορυχεία και τη θαλάσσια ναυτιλία, που υπάγονταν στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αντίστοιχα.
Οι επιθεωρητές είχαν την εξουσία να πραγματοποιούν απροειδοποίητες επιθεωρήσεις, να επιβάλλουν πρόστιμα και να κινούν κυρώσεις. Ο αριθμός των επιθεωρητών δεν ήταν πάντα επαρκής, ειδικά στα νησιά και κατά την τουριστική περίοδο. Τον Φεβρουάριο η Επιθεώρηση Εργασίας ανέφερε ότι πραγματοποίησε 59.476 επιτόπιους ελέγχους από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο του 2022 σε διάφορες κατηγορίες απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων των οδηγών σχολικών λεωφορείων, των παρόχων υπηρεσιών παράδοσης και των εργαζομένων στις κατασκευές. Οι επιθεωρητές εργασίας εντόπισαν περισσότερες από 11.800 παραβάσεις και επέβαλαν πρόστιμα που ξεπέρασαν τα 32 εκατομμύρια ευρώ (34,6 εκατομμύρια δολάρια). Οι κυρώσεις για παραβάσεις ήταν ανάλογες με παρόμοιες παραβιάσεις όπως απάτη ή αμέλεια και εφαρμόζονταν τακτικά.
Κατά τη διάρκεια ενός παρατεταμένου καύσωνα του Ιουλίου, το Υπουργείο Εργασίας απαγόρευσε την υπαίθρια εργασία το απόγευμα υπό την απειλή προστίμων. Οι αρχαιολογικοί χώροι έκλεισαν πανελλαδικά.
Τα συνδικάτα δήλωσαν ότι η επιβολή των προτύπων εργασίας παραμένει ανεπαρκής στους τομείς της ναυτιλίας, του τουρισμού, των κατασκευών, της μεταποίησης, της εστίασης και της γεωργίας, καθώς και στις μικρές επιχειρήσεις και την άτυπη οικονομία, ιδιαίτερα για τις ευάλωτες και περιθωριοποιημένες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών εργαζομένων. Η υπερωριακή εργασία δεν καταχωρούνταν πάντα επίσημα ή πληρώνονταν ανάλογα. Τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία εντόπισαν 85 θανάτους που σχετίζονται με την εργασία στη χώρα από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο.
Ο άτυπος τομέας αντιπροσώπευε περίπου το 30 τοις εκατό της οικονομίας και ήταν συγκεντρωμένος σε μεγάλο βαθμό στους τομείς του τουρισμού, της γεωργίας και των υπηρεσιών. Οι άτυποι εργαζόμενοι δεν προστατεύονταν από τους νόμους για τους μισθούς, τις ώρες, την επαγγελματική ασφάλεια ή την υγεία. Η κυβέρνηση έλαβε ορισμένα μέτρα για να αυξήσει την απασχολησιμότητα των μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των γυναικών προσφύγων που θα εκπαιδευτούν ως νταντάδες ή βοηθοί στο σπίτι για άτομα με αναπηρία. Η κυβέρνηση πρόσφερε επίσης επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη ορισμένων ευάλωτων εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων.