Πέθανε ο τραγουδιστής Περικλής Περάκης. Βιογραφικό – Δισκογραφία.
Ο Περικλής Περάκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Ιουλίου 2022 στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα το οποίο αντιμετώπιζε αρκετό καιρό.
Περικλής Περάκης Βιογραφικό
Ο Περικλής Περράκης έγραψε τη δική του ιστορία στο ελαφρολαϊκό τραγούδι, τη δεκαετία του ’70. Ερμήνευσε αγαπημένα τραγούδια της εποχής, όπως η «Απονιά» σε μουσική Στέλιου Σωτηρίου και στίχους Καλλιόπης Μαρμαρινού, το «Ποιος να το πίστευε» των ίδιων δημιουργών και άλλα.
Το 1967 και το 1969, σύμφωνα με πληροφορίες στο οπισθόφυλλο δίσκου του, εμφανίσθηκε με τη Λυρική Σκηνή στο Ηρώδειο και στα έργα “Ιφιγένεια η εν Αυλίδι”, “Ιφιγένεια η εν Ταύροις” του Γκλουκ και “Μακβεθ” του Βέρντι.
Ο Περικλής Περράκης, ήταν αδερφός με την επίσης τραγουδίστρια Ξανθή Περάκη και γεννήθηκε στην Αθήνα, στο Θησείο.
Παράτησε το τραγούδι και την καριέρα που είχε δημιουργήσει για να φροντίζει τη μητέρα τους.
“Άφησε το ξενύχτι και δούλευε ως δημοσιογράφος από το πρωί ως το μεσημέρι για να είναι μετά κοντά της.” είχε δηλώσει η αδερφή του στο eirinika.gr το 2016.
Περικλής Περάκης Δισκογραφία
Στο διαδίκτυο δεν υπάρχει συγκεντρωμένη η δισκογραφία του (ούτε στη βικιπαιδεια). Παρακάτω δείτε -όσα θυμόμαστε και έχουμε στο αρχείο μας- από τη δισκογραφία του:
- Περικλής Περράκης, 1973 (Περιέχονται τα γνωστά τραγούδια Απονιά και Ποιος θα το πίστευε)
- Κάτι τελειώνει, 1974
- Θέλεις ή δεν θέλεις, 1977
- Discoμεράκια, 1978 (Ο δίσκος περιέχει επανεκτελέσεις γνωστών λαϊκών τραγουδιών σε Disco ήχο)
- Ευρωλαϊκά, 1980
- Δώσε λύση, 1981
- Αφιέρωμα στην Ελληνική Οπερέττα, 1984
- Τα τραγούδια μας – 14 μεγάλες επιτυχίες, 1984 (με την Ξανθή Περάκη)
- Σημερινά ακούσματα, 1988
- Απονιά, 2002 (CD)
Τραγούδησε σύμφωνα με τη retrodb στις κινηματογραφικές ταινίες “Βασικά… καλησπέρα σας: Οι ραδιοπειρατές” και “Καθένας με την τρέλλα του… “
Απονιά…
“Απονιά μου δείχνεις και φαρμάκι ρίχνεις, στην καρδιά μου που δε σε μισεί
Πίστεψα σε σένα κι όμως βγήκες ψέμα, η αγάπη σου ήταν μικρή
Τώρα πια αισθάνομαι σαν ξένος, που τον διώχνουν μακριά
Φεύγω από σένα ξεχασμένος, στη δική σου απονιά…”
Ποιος θα το πίστευε…
“Ποιος θα το πίστευε,ότι θα ‘ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε,πως θα ‘φτανε ποτέ στιγμή
που θα μας έδερνε,του χωρισμού η μπόρα
και τα χαμόγελα,πικροί θα γίνονταν λυγμοί.”