Εθνικιστικό κρεσέντο από τον Αλβανό Πρωθυπουργό μέσα στην Ελλάδα.
Ο Έντι Ράμα κατά τη ομιλία του σε Αλβανούς στο Στάδιο Γαλατσίου στην Αθήνα, σήμερα Κυριακή 12 Μαΐου 2024, έκανε λόγω στην Τσαμουριά, στη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα της οποίας η οικογένεια “μιλούσε αλβανικά” και σε τι συμφώνησε με την Ελληνική Κυβέρνηση.
Ολόκληρη η ομιλία του Έντι Ράμα (*):
“Καλώς ήρθατε στο δεύτερο σπίτι σας, στη γειτονική και φιλική Ελλάδα! Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτή τη συγκινητική φιλοξενία κάτω από ένα τόσο μεγάλο καταφύγιο, που κάνατε να φαίνεται τόσο μικρό.
Το καλωσόρισμα σας με ενθουσιάζει, ο ενθουσιασμός σας με ταπεινώνει, αλλά πάνω απ’ όλα, η ζωή και το έργο σας με γεμίζουν με έμπνευση για την Αλβανία και με μεγάλη υπερηφάνεια για εσάς, απλοί άνθρωποι και από τις τέσσερις γωνιές της Αλβανίας, που έχουν γίνει ένα εξαιρετικό παράδειγμα της υπερηφάνειας του η πατρίδα μας σε αυτό το μέρος της Ευρώπης.
Κάποιοι εδώ στην Ελλάδα ξαφνιάστηκαν, άλλοι στεναχωρήθηκαν, κάποιοι είπαν μάλιστα ότι δεν πρέπει να έρθω να σε επισκεφτώ, αλλά ίσως όταν δουν αυτή την επίδειξη οικογενειακής χαράς, καταλάβουν ότι δεν ήρθα για να συναντήσω τους παλιούς υπηρέτες τους, αλλά ήρθα να πολεμήσω με τους ισάξιους αφέντες αυτού του σπιτιού.
Ήρθα να μιλήσω με τους ισότιμους πολίτες της δημοκρατικής Ελλάδας, στη δημοκρατική Ευρώπη, όπου οι Αλβανοί δεν είναι πια οι αφίξεις που ξεριζώθηκαν από τα βουνά ή οι βάρβαροι που παρασύρθηκαν από τις θάλασσες, αλλά είναι εκπρόσωποι μιας περήφανης χώρας που είναι η Αλβανία μας.
Η Αλβανία σήκωσε επιτέλους κεφάλι, χαμηλωμένη για αιώνες από τη βία της τραγικής ιστορίας της, και σήμερα κοιτάζει στα μάτια όλους με τον ίδιο σεβασμό που του αξίζει και απαιτεί από όλους.
Εσείς οι Αλβανοί της Ελλάδας είστε σήμερα προστιθέμενη αξία της δουλειάς, της οικονομίας, της γνώσης, του πολιτισμού αυτής της ευλογημένης χώρας όπου εδώ και 25 αιώνες βρίσκεται το λίκνο της φιλοσοφίας και της δημοκρατίας και με την οποία μας συνδέει όχι μόνο η γειτονιά, αλλά και μια ιστορία χιλιάδων ετών.
Σε όλη αυτή την ιστορία, οι μοίρες μας, τα έθιμά μας, τα μονοπάτια της ζωής και οι δρόμοι των σπιτιών μας, οι πόλεμοι, οι χοροί, τα τραγούδια, τα παραμύθια, οι σχέσεις μας, ήταν πάντα πολύ πιο συνδεδεμένα από ό,τι εμφανίστηκαν ή από τα σύννεφα που τα έκαναν να φαίνονται , την ομίχλη και τη σκόνη της πολιτικής των δύο χωρών μας.
Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, δύο δεκαετίες μετά το τέλος του 20ού αιώνα, η εμφάνιση των σχέσεών μας σημαίνει πολύ λιγότερα από την πραγματικότητα, την ένταση, το πλέξιμο ζωών και τη διασύνδεση των άρρηκτα κοινών μελλοντικών μονοπατιών Αλβανών και Ελλήνων.
Στην επιφάνεια του σημερινού γραπτού πολιτισμού, όπου τα ειδησεογραφικά κανάλια και τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν το πολιτικό πρόσωπο της εποχής σε αυτή την αρχαία σχέση, προσφέροντας στους ανθρώπους τα σουφλέ του φολκλορικού εθνικισμού και το κονιάκ του λαϊκιστικού σικ για να ζεστάνουν την εκλογική τους κοιλιά και να νανουρίζουν τον εγκέφαλο του πολίτη , φαίνεται ότι μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας υπήρχαν μόνο αιώνια προβλήματα. Εν τω μεταξύ, η καθημερινότητα μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων, έξω από το θορυβώδες καφενείο των βραχυπρόθεσμων πολιτικών συμφερόντων και πέρα από τους εκθαμβωτικούς αντανακλάσεις των ΜΜΕ, συνεχίζεται κανονική, ενεργή και παραγωγική.
Οι αλβανικές εξαγωγές προς την Ελλάδα πέρυσι αυξήθηκαν κατά 1/4 περισσότερο από πέρυσι. Ενώ τους πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους, η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση στη λίστα των εμπορικών εταίρων της Αλβανίας. Χάρη στη δέσμευση των οικονομικών φορέων εδώ και εκεί πέρα από τα σύνορα, βρισκόμαστε στα τελευταία βήματα για τη δημιουργία του πρώτου Αλβανο-Ελληνικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου με έδρα την Αθήνα.
Χάρη στην ενθάρρυνση των διαφωτισμένων ανθρώπων αυτής της κοινότητας στην Ελλάδα, όλα είναι έτοιμα και αναμένεται μόνο η έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης για να ανοίξει το κέντρο του αλβανικού πολιτισμού, για το οποίο η κυβέρνησή μας έχει διαθέσει τα σχετικά κονδύλια. Χάρη στην αυξανόμενη πραγματική ζήτηση των λαών που ζουν έξω από το ποτήρι των πολιτικών καταιγίδων, ο αριθμός των ταξιδιωτών που μετακινούνται και στις δύο χώρες έχει δεκαπλασιαστεί.
Οι Αλβανοί είναι από καιρό ερωτευμένοι με τις μαγικές ακτές της Ελλάδας, αλλά αντίστροφα, όλο και περισσότεροι Έλληνες ανακαλύπτουν την τουριστική Αλβανία όπου νιώθουν σαν το δεύτερο σπίτι τους. Οι Έλληνες ήταν, είναι και θα είναι πάντα ευπρόσδεκτοι στην Αλβανία, όχι μόνο για να χαλαρώσουν, αλλά και να δουλέψουν, να ανοίξουν μαγαζιά, να δημιουργήσουν εταιρείες, να ξεκινήσουν επενδυτικές γραμμές και να επωφεληθούν από ένα πολύ χαμηλότερο φορολογικό καθεστώς από αυτό στην Ελλάδα. Ακόμα και η Αλβανία είναι τόσο φιλόξενη στους Έλληνες που δεν τους δημιουργεί κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις ακόμα και για κάποιον παρεξηγημένο Έλληνα πολιτικό που έρχεται να διαδηλώσει εκεί, μετά έρχεται και χάνει τις εκλογές εδώ. Bujrum, σαν στο σπίτι σου!
Εσείς οι Αλβανοί της Ελλάδας είστε η μεγαλύτερη, ισχυρότερη απόδειξη αυτής της σύνδεσης με εκατομμύρια άρρηκτα νήματα πεπρωμένων στην ιστορία και την καθημερινότητα των δύο λαών. Ακριβώς όπως οι Αλβανοί Έλληνες της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, οι Αλβανοί πολίτες της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, ένας πολύτιμος θησαυρός της κοινωνίας μας που λειτουργεί σήμερα μέσα σε ένα πλαίσιο νομικών εγγυήσεων για τις μειονότητες που «de facto» καθιστούν την Αλβανία μία από τις πιο προοδευτικά παραδείγματα προς αυτή την κατεύθυνση από όλες τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Όσοι Έλληνες της Αλβανίας έχουν πρόβλημα, έχουν προβλήματα χωρίς αμφιβολία. Πρέπει και θα κάνουμε περισσότερα γι’ αυτούς, αλλά η μεγάλη αλήθεια έξω από το μικρό πεδίο των πολιτικών παιχνιδιών με τη βαλκανική τετράγωνη μπάλα είναι ότι κανένα πρόβλημα και κανένα πρόβλημα τους δεν διαφέρει από τα προβλήματα και τα προβλήματα όλων των Αλβανών πολιτών.
Σε μια χώρα σαν τη δική μας που προοδεύει καθημερινά, αλλά όπου οι πληγές της αρνητικής κληρονομιάς του κοντινού και μακρινού παρελθόντος δεν έχουν κλείσει ακόμα τελείως, αλλά ποτέ, ποτέ, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει Έλληνας στην Αλβανία τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα ή πρόβλημα λόγω της εθνικότητάς του. Ποτέ, ποτέ, σε καμία περίπτωση δεν αρνήθηκαν αυθαίρετα το αλβανικό κράτος στους Έλληνες της εθνικότητας το δικαίωμα να πιστεύουν, το δικαίωμα στη γλώσσα, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Ποτέ, ποτέ, σε καμία περίπτωση δεν αρνήθηκαν οι Έλληνες πολίτες της Αλβανίας από το αλβανικό κράτος το δικαίωμα του εκλέγειν ή της επιλογής λόγω της εθνικής τους καταγωγής.
Και αν μιλάμε για ακίνητα, εδώ είστε η εθνική αντιπροσωπεία της Αλβανίας, από την Τρόπογια στην Κονισπόλ, από τη Σκόδρα στην Κορυτσά, από τη Ντίμπρα μέχρι το Δυρράχιο και ποιος από εσάς έχει σπίτι ή γη από εκείνες τις περιοχές που δεν έχει η διανομή τίτλων όμως έγινε ιδιοκτησία για 1001 λόγους, μπορεί να πει το αντίθετο, ότι αυτό το πρόβλημα είναι πρόβλημα της Αλβανίας και δεν είναι πρόβλημα μόνο για τους Έλληνες της Αλβανίας. Για να αναζητήσετε και να ανακαλύψετε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να εμβαθύνετε στις πιο σκοτεινές εσοχές της εθνικιστικής κουλτούρας όπου δεν υπάρχει όριο μεταξύ ιστορίας και μύθου, γεγονότων και προκατάληψης, επίσημων εγγράφων και άρθρων που έχουν ανατεθεί.
Η Αλβανία δεν έχει άλλες αξιώσεις απέναντι στην Ελλάδα εκτός από αλληλοσεβασμό, αμοιβαία φροντίδα για τους συμπατριώτες που ζουν στις δύο χώρες μας, αμοιβαίες σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και όχι μόνο. Η Αλβανία βλέπει την Ελλάδα ως φυσικό στρατηγικό εταίρο, είτε για τα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν μεταξύ μας, είτε για τις μεγάλες προκλήσεις αυτής της νέας εποχής, ευκαιρίες, αλλά και απειλές για τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τον δημοκρατικό κόσμο. να έρθουμε πιο κοντά, να γνωριστούμε καλύτερα, να αποφύγουμε κάθε ανάγκη για περισσότερη επικοινωνία, να βρούμε τις πιο λογικές λύσεις και για τα δύο μέρη. Να σχεδιάζουμε μαζί στο μέλλον, καλλιεργώντας συνεχώς την εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο και ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ τους σε κάθε βήμα.
Πάνω από όλα, πιστεύουμε ότι η πολυπλοκότητα των σχέσεών μας σε αυτή την εποχή τοπικών και παγκόσμιων προκλήσεων δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει ώθηση για να πνιγούμε σε κάθε κουταλιά νερό που φέρνει η καθημερινή πολιτική στο προαύλιο της συνύπαρξής μας. Όχι! Αυτή η πολυπλοκότητα θα πρέπει να είναι ένα μεγάλο κίνητρο για Έλληνες και Αλβανούς να πειστούν οριστικά και αμοιβαία ότι οι μοίρες μας είναι αχώριστες και για όσους αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν Αλβανούς και Έλληνες να πειστούν επιτέλους ότι δεν μπορούν να βρουν τις απαντήσεις για το μέλλον στο παρελθόν. Το παρόν των συνδεδεμένων πεπρωμένων των Ελλήνων της Αλβανίας με τους Αλβανούς της Αλβανίας, με τους Αλβανούς της Ελλάδας, με τους Έλληνες της Ελλάδας.
Εσείς αδέρφια και αδελφές ήρθατε σε αυτό το αρχαίο λίκνο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού για να γλιτώσετε από τα ερείπια του κομμουνιστικού καθεστώτος και την κατάρα της ακραίας φτώχειας. Διασχίσατε τα βουνά. Κοιμηθήκατε σε πάρκα, σε εκκλησίες, σε παγκάκια στους δρόμους. Έσβησες πριν σβήσει το φως να περιμένεις στις πλατείες σαν τα άλογα στο παζάρι των ζωντανών, τους αφέντηδες που τους πήραν για μαύρη δουλειά του χεριού. Μάτωσες τα χέρια σου και τσάκισες την πλάτη σου με τις πιο δύσκολες δουλειές! Αντιμετώπισες κάθε είδους βάναυσες εκφράσεις της αλαζονείας του πλούσιου γείτονα προς τον φτωχό γείτονα. Έκανε δυο-τρεις δουλειές τη μέρα που δεν τελείωναν με το να απαλύνει την πείνα με ένα πιάτο την ημέρα για να βάζει στην άκρη τα λεφτά από δύο αφαγωμένα γεύματα!
Ζήσατε τον εξευτελισμό των μαύρων σκούπων του τέλους του 20ου αιώνα όταν σας τράβηξαν από τα σπίτια σας με τα ρούχα σας τη νύχτα για να σας απελάσουν στην Αλβανία, όπως σε μια νέα ταινία από μια πολύ παλιά εποχή του βίαιου εκτοπισμού των προγόνων μας από τους σπίτια στη βόρεια Ελλάδα (σσ στο σημείο αυτό κάνει λόγο για Τσάμηδες, Τσαμουριά και περιουσίες χωρίς να αναφέρει ονομασίες).
Πολλοί από εσάς αλλάξατε τα ονόματα που σας έδωσαν η μητέρα και ο πατέρας σας για να αποκτήσετε έγγραφα εργασίας και να γράψετε τα παιδιά σας στο σχολείο.
Εσείς οι Αλβανοί της Ελλάδας είδατε παιδιά να πνίγονται στα δάκρυα γιατί ήταν τα καλύτερα στο σχολείο, αλλά δεν τους δόθηκε το δικαίωμα στην τελετή της σημαίας και το λάθος του παιδιού ήταν ότι ήρθε από τη φωλιά των δικέφαλων Αλβανών και δεν γεννήθηκε κάτω από το προστασία του λευκού σταυρού, αλλά εδώ είσαι. Εσείς, οι Αλβανοί της Ελλάδας, ποτέ δεν παραδοθήκατε και θριαμβεύσατε γιατί είστε το αίμα και η ψυχή ενός έθνους που δεν είδε και δεν το έδιωξε κάτω από αυτόν τον ουρανό, αλλά καμία δύναμη ή αδικία αυτού του κόσμου δεν μπορούσε να το αναιρέσει από προσώπου γης.
Βήμα-βήμα βγήκατε από το σκοτάδι της επιβίωσης ως στιγματισμένοι κάτοικοι αυτής της χώρας στο φως της ζωής ως ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας, με τις αξίες σας για τη λέξη δεδομένη, τη δουλειά που έγινε, την ορθότητα απέναντι στον ξένο. Κατάφερες να σταματήσεις να είσαι ξένος σε αυτή τη χώρα. Έκανες τη θέση σου στην ελληνική κοινωνία κερδίζοντας τον σεβασμό του εργοδότη σου, την εμπιστοσύνη του διπλανού σου και την αξιοπρέπεια ενός ελεύθερου ανθρώπου σε μια δημοκρατική χώρα. Ήρθες, πάλεψες, νίκησες! Και μην το ξεχνάς ποτέ, κατά νόμο και έθιμο, η Ελλάδα είναι δική σου σήμερα όσο και των ίδιων των Ελλήνων. Μαζί με τους Έλληνες, εσείς οι Αλβανοί είστε οι Ευρωπαίοι της Ελλάδας.
Σήμερα έχετε εδώ τα σπίτια, τα μαγαζιά, τις επιχειρήσεις, τα καλά μορφωμένα παιδιά στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, έχετε τον φιλικό σας κύκλο όπου ο Έλληνας και ο Αλβανός δεν διακρίνονται πια, οι συνεισφορές σας στην ελληνική οικονομία με τίμια δουλειά και με το φόρους που πληρώνεις στο ελληνικό κράτος. Εν τω μεταξύ, επιστρέφετε όλο και πιο συχνά στα σπίτια σας στην Αλβανία, όπου έχετε στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια, με την πολύτιμη οικονομική σας βοήθεια, τους ηλικιωμένους γονείς, τα αδέρφια, τις αδερφές, τους ανιψιούς και τα ανίψια σας και όπου αρχίσατε επίσης να επενδύετε, ειδικά σε χωριά, οι οικονομίες σας. Ξέρω και θέλω να σου πω. Δεν εξαφανίζονται όλες οι διαφορές για πάντα για όλους, ξέρω ότι τα πράγματα δεν πάνε πάντα σωστά για όλους. Ξέρω ότι τα φαντάσματα της προκατάληψης και οι σκιές της περιφρόνησης εμφανίζονται εδώ κι εκεί μέσα από κάποιο στόμα ή κάποιο χέρι του παρελθόντος στο ανοιχτό μονοπάτι σου με τη μεγάλη δύναμη του παραδείγματος, αλλά ξέρω επίσης ότι η εποχή σου, η εποχή των Αλβανών στην Ελλάδα δεν γυρίζει ποτέ πίσω.
Όχι μόνο η ελληνική κοινωνία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας, χάρη στην ευαισθησία των απλών ανθρώπων αυτού του έθνους που είναι σαν δύο σταγόνες νερό για το δικό μας, έγινε στήριγμα από την αρχή της ηρωικής οδύσσειάς σας στην αναζήτηση του νησιού. Μια ζωή στην Ελλάδα, αλλά και στην ελληνική πολιτική. Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αυτής της χώρας σήμερα έχουν πλήρη επίγνωση ότι η Ελλάδα σας χρειάζεται όσο εσείς χρειάζεστε την Ελλάδα.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες Αλβανοί έχουν γίνει αναντικατάστατοι ο ένας για τον άλλον. Όποιος εξακολουθεί να αμφιβάλλει για αυτή την αλήθεια, αμφιβάλλει για τον ήλιο που ανατέλλει κάθε μέρα, ενώ όποιος αντιτίθεται σε αυτήν την αλήθεια, πέφτει με το κεφάλι στον καθρέφτη όταν βλέπει μόνο τον εαυτό του.
Φίλοι μου, τα σύνορα μεταξύ των χωρών μας ήταν πάντα πολιτικά σύνορα, τα οποία ορισμένες συνήθως φανταστικές ελίτ έθεσαν για τους όχι και τόσο υψηλούς στόχους τους, μερικές φορές για να τροφοδοτήσουν το παραλήρημα της επαρχιακής μεγαλοπρέπειας, σταματώντας βίαια την εποχή των λαών, μερικές φορές για να δείχνουν την αγάπη τους για την πατρίδα τους τρέφοντας μίσος για την πατρίδα των άλλων, μερικές φορές για να αντλούν τους μύες της εξουσίας τους ενάντια σε εσωτερικούς αντιπάλους δημιουργώντας εξωτερικά προβλήματα, αλλά ποτέ, δυστυχώς, ποτέ δεν υπολογίζουν τη ζημιά και τις χαμένες ευκαιρίες από τη διαίρεση δύο λαών. Από την αυγή της ανθρωπότητας, δίπλα δίπλα σαν δύο παιδιά στην ίδια αυλή.
Ως εκ τούτου, τα πολιτικά σύνορα μεταξύ των δύο λαών μας δεν υπήρξαν ποτέ πνευματικά σύνορα, όχι μόνο επειδή το πνεύμα των λαών δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά επειδή κανένας τεχνητός διχασμός δεν μπορεί να αναιρέσει μια μεγάλη, βαριά ιστορική αλήθεια που έχει σημειωθεί στη μνήμη μας και μοιράζεται συλλογικά για δεκάδες αιώνες? Αυτή η αλήθεια είναι ότι ο κοινός μας πολιτισμός, μεσογειακός και βαλκανικός, διαμορφώθηκε πολύ πριν γεννηθούν τα κράτη μας.
Το μοντέλο των ελληνικών πόλεων-κρατών επεκτάθηκε από την Αθήνα στη Σικελία και από την Ανατολία στο Δυρράχιο, πολύ πριν οι σημερινοί Έλληνες αυτοπροσδιοριστούν ως Έλληνες ή οι σημερινοί Αλβανοί ως Αλβανοί, σε εποχές που η ιστορία ήταν ιστορία πόλεων και ελίτ, αστικών κέντρων, δικτύων επικοινωνίας , εμπόριο, διπλωματία.
Επομένως, ακόμη και όσοι προσεγγίζουν σήμερα το κοινό μας λίκνο της ιστορίας σε αυτή τη γεωγραφική λεκάνη, των ιστορικών πολιτισμικών στρωμάτων και υπερστρωμάτων με τις σημερινές κατηγορίες και όρια, όχι μόνο δυσκολεύονται να αποφύγουν τη βαλκανική έκφραση του τύπου «Ποιοι είμαστε, ποιοι είστε εσείς», αλλά είναι ένα βήμα από το να πέσουμε στο λάκκο του εθνικιστικού πρωτογονισμού, όπου τα φίδια των πολέμων, των συγκρούσεων, των καυγάδων, των διχασμών, που μας δάγκωσαν, μας δηλητηρίασαν, μας έκαναν να αιμορραγήσουμε, μας γκρέμισαν και μας εμπόδισαν πολλούς. καιρούς, ζήστε όλη μέρα ανάμεσα μας και μέσα μας στον κοινό και αχώριστο δρόμο μας ως Αλβανοί και ως Έλληνες.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα, ένα πολύ απλό παράδειγμα ανάμεσα στις δεκάδες, εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες διαμάχες μεταξύ των ολιγαρχικών της Επιδάμνου του Δυρραχίου σήμερα, αναφέρεται από τον Θουκυδίδη ως μια από τις αιτίες της έναρξης του Πελοποννησιακού πολέμου μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης. Σε ένα από τα πιο κλασικά κείμενα που διδάσκονται σήμερα με όλα τα υψηλά πρότυπα των διεθνών σχέσεων, μπορεί κανείς να μου πει ποιο από τα σημερινά κράτη που δεν υπήρχαν καθόλου ανήκαν στην Επίδαμνο, στην Κόρινθο ή στην Κέρκυρα τότε, αδύνατο.
Ξεπεράσαμε κοινά βάσανα, αντιμετωπίσαμε τις ίδιες προκλήσεις, κληρονομήσαμε τις παραδόσεις μας σε κοινωνικά συστήματα που ανέβηκαν και έπεσαν, άλλοτε ενώνοντας τους δρόμους της συνύπαρξής μας, άλλοτε τα χωρίζουν. Κατά τη διάρκεια του κοινού μας ταξιδιού στον ουρανό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα σημερινά ελληνικά και αλβανικά κέντρα μιλούσαν σίγουρα στις δικές τους γλώσσες, αλλά μιλούσαν και σε άλλες γλώσσες, όπως τουρκικά, εβραϊκά, αρμενικά και πολλές άλλες, και φυσικά και στις γλώσσες των πολιτισμών, δυτικογαλλική ή γερμανική.
Μόνο μετά την κρίση των αυτοκρατοριών άρχισε να αναδύεται η σημερινή Ευρώπη, η Ευρώπη των κυρίαρχων κρατών, όπου η ανεξαρτησία έγινε απαραίτητη για να επιβιώσει και όπου οι ήρωες διαφορετικών λαών συμμετείχαν ο ένας στους πολέμους του άλλου. Πού υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τη θρυλική ηρωίδα της ελληνικής ανεξαρτησίας Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα γεννημένη σε φυλακή της Κωνσταντινούπολης, γεννημένη Αρβανίτικης καταγωγής θρυλική μαχήτρια ελευθερίας της Ελλάδας, η πρώτη γυναίκα ναύαρχος στον κόσμο, επικεφαλής ενός ναυτικού στρατιωτικού στόλου. Τώρα ποιος μας εμποδίζει να είμαστε περήφανοι μαζί με τους Έλληνες για τη συμβολή που έδωσε στην Ελλάδα αυτή η ηρωική γυναίκα από μια οικογένεια που μιλούσαν αλβανικά.
Επομένως, αυτό που – αν και όλες οι μαύρες κλωστές έχουν φύγει και αυτές οι λευκές κλωστές είναι πιο σπάνιες – δεν μπορώ να καταλάβω, δεν είναι πιο απλό να εκτιμήσουμε την παλιά ιστορία του λαού μας ως έναν υπέροχο θησαυρό, που ανήκει σε όλους μας, εξυψώνοντας με ανοιχτό μυαλό στα μάτια των ευρωπαίων παιδιών μας, χωρίς να το χειραγωγούμε και να το χρησιμοποιούμε με τα ρυτιδωμένα χέρια της βαλκανικής πολιτικής, στην οποία αυτή η συνοικία της Ευρώπης έχει δει μόνο διαμάχες και σαματά.
Δεν είναι πιο έντιμο τα έθνη μας να χωρίζουν, να χωρίζουν χωρίς αμφιβολία, χωρίς πειρασμούς, αυτό που ανήκει στους λαούς, από αυτό που ανήκει στα κράτη. Τι ανήκει στα κράτη από ό,τι ανήκει στα κόμματα και τι ανήκει στα κόμματα για τις επόμενες εκλογές, από ό,τι ανήκει στις μελλοντικές γενιές για την ποιότητα της ειρήνης και την ποσότητα της ευημερίας;!
Δεν είναι πιο λογικό και πιο παραγωγικό για την Αλβανία και την Ελλάδα να μοιράζονται σε μια στενή στρατηγική εταιρική σχέση ως δύο γειτονικές και φιλικές χώρες, τον δρόμο της δημοκρατίας, της ευημερίας και της συνεχούς αδελφοποίησης Αλβανών και Ελλήνων, αντί να καταναλώνουν χρόνο και ενέργεια 21ος αιώνας για τους πολιτικούς υπολογισμούς κάποιων κομμάτων εδώ και κάποιων κομμάτων εκεί και για τις ορέξεις κάποιων αγέρωχων και φλύαρων ψευτοπατριωτών, που τους έχουμε σε αφθονία εδώ κι εκεί, σαν ζωντανά απολιθώματα του 19ου αιώνα;!
Πόσους αιώνες ακόμη, Αλβανοί και Έλληνες, πρέπει να ζήσουμε σε αυτή τη γειτονιά της σύγχρονης Ευρώπης, για να τη μάθουμε και να την αποδεχθούμε χωρίς κανένα εθνικιστικό κόμπλεξ, χωρίς κανένα αίσθημα υπεροχής ο ένας έναντι του άλλου, μια απλή αλήθεια, που δεν ξέρει μόνο η ψυχή των λαών. χωρίς σύνορα, αλλά και ότι η κοινή μας μεσογειακή και βαλκανική κουλτούρα ήταν πλάσμα πολύ πριν οι γλώσσες γίνουν σπαθιά και οι σημαίες υψωθούν σαν δόρατα για να διχάσουν και να βυθίσουν τους λαούς σε πολέμους, συγκρούσεις και σύγχυση.
Τότε πώς είναι δυνατόν, πώς μπορούμε ακόμη να συνεχίσουμε με αυτούς τους αβάζα ντυμένους με νέες στολές, αντί να κάνουμε αυτή την απλή αλήθεια το κοινό κρεβάτι όπου συνδέονται οι προσπάθειες και η αντίσταση των λαών μας σε έναν κόσμο όπου η ύπαρξη της ανθρωπότητας απειλείται με καταστροφή , όχι μακριά από την υπερθέρμανση του πλανήτη και ακόμη πιο γρήγορο αφανισμό, Θεός φυλάξοι, από την πυρηνική τρέλα.
Και αντί να καλλιεργούν και να συγκομίζουν τους καρπούς των κοινών οπωρώνων υπό το παράδειγμα των λαών τους, όπου από την αυγή του χρόνου υπήρχε πρόσφορο έδαφος για τα καλύτερα από την επιστήμη, τη γνώση και την τέχνη της Ευρώπης, οι πολιτικές ελίτ στην ιστορία της γειτονιάς μεταξύ μας ως κράτη, – Ελλάδα διακόσια χρόνια, Αλβανία, εκατό λίγα χρόνια, – έσκαψαν και έσκαψαν και έσκαψαν τόσο καιρό, τόσο στα τυφλά, τόσο ανελέητα, τα χαρακώματα των συγκρούσεων σήκωσαν τόσα μαύρα σύννεφα κακόβουλης σκόνης ο ένας απέναντι στον άλλον και έχουν λασπώσει τη γειτονιά τόσο άσχημα με τη λάσπη της μνησικακίας που βρισκόμαστε τριάντα τέσσερα χρόνια σε ένα νέο κεφάλαιο ιστορίας και φιλίας, όπου φαίνεται σαν να ανυπομονούμε να κάψουμε ένα πάπλωμα για ένα ψύλλος.
Θα μπορούσαμε να είχαμε σπείρει και θα μπορούσαμε να έχουμε καρπωθεί σε αυτά τα τριάντα χρόνια πολλούς περισσότερους καρπούς κοινής επιτυχίας ως γείτονες, ως φίλοι, ως στρατηγικοί σύμμαχοι, χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματα, τις ευκαιρίες, τις ενέργειές μας ως συμπληρωματικές πηγές αυξανόμενης δύναμης και ευημερίας. είμαστε των δύο λαών μας και γίνουμε λαμπρό παράδειγμα για ολόκληρη την περιοχή αντί να πηγαίνουμε από τον έναν εποχιακό κύκλο στον άλλο, από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, όπου μετά το φθινόπωρο έρχεται χειμώνας, η άνοιξη που διαρκεί πολύ λίγο και κανένα καλοκαίρι δεν έρχεται ποτέ.
«Την τρίτη ημέρα της άφιξής μου στην Αθήνα», γράφει στα απομνημονεύματά του ο ιδρυτής του αλβανικού κράτους, Ισμαήλ Κεμαλή: – Με υποδέχτηκε στο ακροατήριο ο βασιλιάς Γεώργιος Α’, ο οποίος μου έδειξε μεγάλη φιλία και φροντίδα – φροντίδα με που με τίμησε ισόβια.
Η φιλοξενία που μου πρόσφερε παντού, σε εκείνη την πρωτεύουσα που αγαπούσα και θαύμαζα από μικρός, με άγγιξε τόσο βαθιά που μου φάνηκε ότι ήμουν στην πατρίδα μου και πήγαινα από πάρτι σε πάρτι. Η παραμονή στην πρωτεύουσα της Ελλάδας έφερε παλιές συμπάθειες στην επιφάνεια και πολιτικοί αλβανικής καταγωγής με χάλασαν με δώρα φιλίας, σαν να απαντούσαν στο εσωτερικό κάλεσμα της πρώιμης μνήμης.
Έδειχναν σαστισμένοι πριν αποφασίσουν αν εγώ και οι συμπατριώτες μου πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους για το καλό της Ελλάδας ή να πάρουν μαζί τους τις πέτρες της δεύτερης πατρίδας τους, για ένα κίνημα υποστήριξης της ανανέωσης της χώρας καταγωγής τους;
Ήμουν τόσο περήφανος και χαρούμενος που παρατήρησα πώς το εθνικό αίσθημα ήταν τόσο βαθιά ριζωμένο στους Αλβανούς παρά τους αιώνες διαφορετικών πολιτικοκοινωνικών συνθηκών. Είχα μεγάλη χαρά στις πρωινές βόλτες κάτω από εκείνον τον υπέροχο ουρανό της Αττικής, ακούγοντας αλβανικά να μιλούν στους δρόμους και στο παζάρι, αλλά τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση μου έδινε αυτό που μου είπε ο βοηθός του βασιλιά, στον οποίο το προερχόταν από μια από τις ηρωικές οικογένειες της Αλβανίας όταν περνούσαμε από τον προθάλαμο στο βασιλικό κοινό. «Κάνε το», – μου απεύθυνε, «μην παραδοθείς σε αυτούς τους καυτοκέφαλους, κάνε ό,τι καλύτερο για την ελεύθερη Αλβανία για να επιστρέψουμε και να ενωθούμε εκεί».
Και για να κλείσουμε με αυτό το κομμάτι, επειδή δεν έχουμε δει ο ένας τον άλλον καιρό και η ομιλία μου δεν είναι τόσο σύντομη όσο συνήθως, ο ιδρυτής μας συνεχίζει: «Αν και οι πολιτικές εξελίξεις πήραν διαφορετική κατεύθυνση από αυτή των συναισθημάτων μας, είμαι πεπεισμένος ότι αργά παρά γρήγορα, η κοινή αγάπη Αλβανών και Ελλήνων για την ελευθερία, θα τους οδηγήσει στην κατανόηση και στη δημιουργία αντιστάθμισης στη Βαλκανική χερσόνησο προς όφελος όλων».
Μπράβο, το μαντέψατε, ο σοφός γέροντας της ανεξαρτησίας δημοσίευσε αυτές τις αναμνήσεις το 1920 όταν οι σχέσεις των δύο χωρών μας είχαν γίνει πολύ δύσκολες και δυστυχώς το ιδιοφυές όραμα του Ισμαήλ Κεμαλή ήταν πολύ μακριά τότε, ήταν πέρα από τον ορίζοντα των καιρών που τον ακολούθησαν. συνάντηση με τον βασιλιά της Ελλάδας.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το ερμητικό κλείσιμο της Αλβανίας στον ένατο κύκλο της κομμουνιστικής κόλασης, μοίρασε την Ευρώπη στα δύο και ανέβαλε για τα τέλη του 20ου αιώνα τη δυνατότητα επαναφοράς αυτού του οράματος του ιδρυτή μας στο τραπέζι των σχέσεων που δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου μεταξύ δύο χώρες μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Πάει κι ο 20ός αιώνας, έρχονται τα μέσα της τρίτης δεκαετίας του 21, και αντί η Αλβανία και η Ελλάδα να είναι σήμερα αντίβαρο στον θρίαμβο της γειτονιάς, μετατράπηκε σε στρατηγικό, γεωπολιτικό αγαθό στο πανόραμα των Βαλκανίων και Ελκυστικό παράδειγμα για όλους τους άλλους γείτονες να τον ακολουθήσουν για την ειρήνη που παράγει ευημερία, ασφάλεια, μέλλον στο τραπέζι των διακρατικών μας σχέσεων, ο νόμος του πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας εξακολουθεί να ισχύει. Αυτός ο νόμος της 10ης Νοεμβρίου 1940 καθορίζει τι γίνεται με την περιουσία και τους πολίτες χωρών σε εμπόλεμη κατάσταση και την ίδια μέρα με βασιλικό διάταγμα νομοθετήθηκε η κατάσταση πολέμου με την Ιταλία και την Αλβανία. Το 1947 η Ελλάδα επικυρώνει τη συνθήκη ειρήνης με την Ιταλία και λήγει η εμπόλεμη κατάσταση. Ενώ με την Αλβανία το διάταγμα της εμπόλεμης κατάστασης και επομένως οι συνέπειες του νόμου του πολέμου παραμένουν σε ισχύ σήμερα όλη μέρα, παρόλο που το 1998 και οι δύο χώρες έχουν εγκρίνει τη συνθήκη φιλίας. Πώς είναι δυνατόν μεταξύ δύο χωρών που έχουν υπογράψει συνθήκη φιλίας, που είναι μαζί στο ΝΑΤΟ για 15 χρόνια, η κατάσταση πολέμου να μην έχει ακόμη καταργηθεί μαζί με τις συνέπειες ενός νόμου πολέμου πριν από 84 χρόνια;
Αυτά τα χρόνια, η κυβέρνησή μου και εγώ προσπαθήσαμε όσο μπορούσαμε, να αφαιρέσουμε αυτόν τον παραλογισμό από το τραπέζι των σχέσεών μας, όπως προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε όσο το δυνατόν πιο δίκαια μέσω του διαλόγου, με κατανόηση όλων των υπολειπόμενων ζητημάτων μεταξύ των δύο των χωρών μας, γιατί έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι εάν υπάρχει καλή θέληση και αμοιβαία αποφασιστικότητα, όλες οι κληρονομικές διαφορές μπορούν να επιλυθούν χωρίς να περιμένουμε να περάσουν άλλα 84 χρόνια.
Η αλήθεια είναι, φίλοι μου, ότι στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας βρήκα τον πιο ανοιχτό συνομιλητή αυτών των 10 χρόνων, εν τω μεταξύ αποκλείεται να μην σας πω, ότι έχω την προσέγγιση και τις απόψεις της αριστεράς μας. Αδέρφια της ελληνικής αντιπολίτευσης ήταν πολύ δύσκολο να τους καταλάβω, παρά μόνο ως εσωτερικός πολιτικός πόλεμος, αλλά δεν είναι καν δουλειά μου να τους δίνω συμβουλές, παρόλο που είμαστε στην πραγματικότητα σε μια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια και μπορούμε να δίνουμε συμβουλές ο ένας στον άλλον. Ούτε το δικαίωμά μου να ανακατεύομαι στις υποθέσεις τους, ακόμη περισσότερο όταν στην Αλβανία έχουμε και μια αντιπολίτευση που κάνει ακριβώς το ίδιο, κάθε φορά που ασχολείται με τα εξωτερικά της Αλβανίας, απευθυνόμενη ανεπιτυχώς στις πηγές του εκλογικού εθνικισμού, αλλά απλά, θα πες τους σήμερα με πολύ φιλικό τρόπο, μιας και είμαι και εγώ εδώ στην Αθήνα και μάλλον ακούνε, ότι όταν σκοπεύουν να αναφέρουν την Αλβανία και να σχολιάσουν τις θέσεις της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Αλβανίας, σίγουρα θα τους βοηθούσε στη διαμόρφωση της γνώμη όσο το δυνατόν πιο σωστή και άμεση επικοινωνία μεταξύ των αδελφών και των αδελφών τους στα Τίρανα.
Από την άλλη, είναι εξίσου αλήθεια ότι παρόλο που ο συνομιλητής μου σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ο πιο ανοιχτός και ο πιο ενδιαφέρων να κλείσει το κεφάλαιο των εκκρεμοτήτων, η δουλειά για την επίλυσή τους έχει προχωρήσει αργά και κατά καιρούς έχει σταματήσει. Ωστόσο, έχω πίστη και αυτή δεν είναι μια ωραία διπλωματική λέξη, πιστεύω πραγματικά ότι τα καλύτερα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας είναι όλα μπροστά και είμαι οπλισμένος με αυτή την πίστη, με την ετοιμότητα να λύσουμε όλα τα ζητήματα μεταξύ μας, ως προς τα εμπρός -οι φαινομενικοί Ευρωπαίοι του νέου αιώνα, δεν θα πρέπει να συνεχίσουν να τους παρασύρουν όπως τα ευκολόπιστα Βαλκάνια του παλιού αιώνα, για να τους μετατρέπουν στη συνέχεια σε μήλο της έριδος κάθε φορά που ανοίγουν οι εκλογικοί πάγκοι. Εν τω μεταξύ, λυπάμαι πραγματικά για το γεγονός ότι αυτοί οι κυκλικοί παγετοί εμπόδισαν να είναι ορατή η πρόοδος που έχουμε σημειώσει σε ορισμένες σημαντικές κατευθύνσεις.
Τέλος, με τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία προηγουμένως δεν υπήρχε θέμα, καταφέραμε να ανοίξουμε διαπραγματεύσεις σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων για τη συνταξιοδοτική συμφωνία με την Ελλάδα. Είναι μια συμφωνία για την οποία μέχρι χθες δεν βλέπαμε φως στην άκρη του τούνελ, ενώ πιστεύουμε ότι μετά την εφαρμογή της συμφωνίας για τις συντάξεις με την Ιταλία έχουμε και πολύ θετική αναφορά γιατί στην πραγματικότητα αυτή με την Ιταλία και αυτή με την Ελλάδα είναι και οι δύο πιο σύνθετες συμφωνίες λόγω του βάρους του αλβανικού παράγοντα και στις δύο χώρες.
Επίσης, και πιστεύω ότι αυτό σας ενδιαφέρει πολύ, έχουμε επίσης ανοίξει διμερή διάλογο σε τεχνικό επίπεδο για το θέμα των αδειών διαμονής και τη διαδικασία απόκτησης ιθαγένειας με πολιτογράφηση, και υπάρχει μεγάλη πρόοδος και είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα λάβετε πολύ καλά νέα.
Ένας άλλος κοινός στρατηγικός στόχος που συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο κυβερνήσεών μας είναι ο συντονισμός των αναγκών και των οικονομικών ευκαιριών των δύο χωρών μας για πρόσβαση και θέσεις στην ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας.
Σήμερα γίνονται εργασίες για το έργο της δεύτερης γραμμής μεταφοράς 400 kV Φιέρι – Άραχθος, έργο στρατηγικής σημασίας και για τις δύο χώρες που όχι μόνο εδραιώνει το δίκτυο μεταφοράς, αλλά και ενισχύει τη φυσική διασύνδεση Αλβανίας και Ελλάδας για την εκπλήρωση τις συνθήκες ένταξης στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας με τη δημιουργία βεβαιότητας ότι οι τιμές θα είναι πιο ανταγωνιστικές, αλλά και με την επέκταση των εξαγωγικών δυνατοτήτων ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές και στις δύο χώρες.
Άλλη μια όμορφη σελίδα συνεργασίας και επαναπροσέγγισης, ανοίξαμε με την πρότασή μας και τη συμφωνία με άμεσο δικαίωμα της ελληνικής κυβέρνησης να ενσωματώσει κάνοντας μια διασυνοριακή ένταξη, το εθνικό πάρκο του Αώου (ποταμού), που τα επόμενα χρόνια θα είναι πιο και πιο ισχυρή μηχανή της νέας μας τουριστικής βιομηχανίας, αλλά μετατρέποντας σε ένα ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό πάρκο όπου δεν υπάρχουν σύνορα, αλλά η φύση που μας ενώνει από τότε που ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο θριαμβεύει, θα είναι ένα μαγνητικό παράδειγμα αν τι μπορούμε να κάνουμε μαζί, Αλβανία και η Ελλάδα μεταξύ τους, ο ένας για τον άλλον και για την Ευρώπη μας, είτε για τουρίστες και επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Η Αλβανία 2030 θα έχει αποκτήσει την πλήρη ενεργειακή της ανεξαρτησία και θα είναι καθαρός εξαγωγέας ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι ούτε μια δεκάρα από τους αλβανικούς φόρους δεν θα δαπανηθεί για αγορά ενέργειας στο εξωτερικό, αλλά αντίθετα θα μπουν περισσότερα χρήματα στον προϋπολογισμό της Αλβανίας από την πώληση της ενέργειας που παράγεται στη χώρα.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε ένα ειδικό πρόγραμμα για όλους τους Αλβανούς μετανάστες που θέλουν να επενδύσουν τις οικονομίες τους στα χωριά και τις ορεινές περιοχές της Αλβανίας για να μετατρέψουν τα σπίτια και τις εκτάσεις εκεί σε κρίκους της νέας μας τουριστικής αλυσίδας. Έχουμε παραδείγματα από το Θέθη και τη Βαλμπόνα, στο Τεπελένα και την Περμέτ, όπου με τις οικονομίες της εργασίας στη μετανάστευση και χάρη στη γνώση, την εμπειρία, την εργασιακή κουλτούρα που αποκτήθηκε μακριά από το σπίτι, όσοι επέστρεψαν από την εξορία άνοιξαν αγροτουρισμούς και ξενώνες γεμάτους. τουριστών από τους οποίους φέρνουν πολύ περισσότερα έσοδα στον ισολογισμό στο τέλος του έτους από τον μισθό της μετανάστευσης
Κάποιοι επέστρεψαν οριστικά, κάποιοι άλλοι μένουν μεταξύ της χώρας που βρίσκονται και του τόπου γέννησης, αλλά όλοι βλέπουν ότι ο λογαριασμός βγαίνει για ομορφιά και η επένδυση στον τόπο γέννησης ανταμείβεται καλύτερα.
Η Αλβανία του 2030 θα είναι μια χώρα ελεύθερης επιλογής, αλλά όχι πια αναγκασμένη από τις αντιξοότητες ή την αδυναμία για όλους εκείνους τους Αλβανούς που θα σκεφτούν να αναζητήσουν τη μοίρα τους αλλού ως ελεύθεροι άνθρωποι αυτού του κόσμου όπου τα σύνορα της πατρίδας τους και το κράτος όπου είναι η παιδική ηλικία δαπανηθεί μέχρι την ηλικία για τη λήψη αποφάσεων, δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για κανέναν που κινείται προς νέους ορίζοντες και πραγματικότητες. Πέρα από την ομίχλη της παραπληροφόρησης που μεταφέρει κατασκευασμένες ειδήσεις μέρα και νύχτα από τα πιο κακά αλβανικά μυαλά, τα κακά μυαλά που έχουμε από πίσω από το 1912 που αλλάζουν το όνομα του ανθρώπου, αλλάζουν τη μορφή του ανθρώπου, αλλά δεν αλλάζουν στο περιεχόμενό τους και μιλούν τα ίδια πράγματα με τη γλώσσα διαφορετικών ανθρώπων. Για παράδειγμα, η πτώση της ανεργίας της Αλβανίας στο 1,5 εκατομμύριο πέρα από τον μαύρο καπνό του πολιτικού πολέμου με το φαινόμενο της μετανάστευσης που σε διαφορετικούς χρόνους και κύκλους έχει επηρεάσει όλες τις χώρες αυτού του κόσμου και όχι μόνο την Αλβανία που βγήκε μετά από μισό αιώνα στη φυλακή, από μια φυλακή που τα κλειδιά τα είχαν πετάξει στη θάλασσα. Πέρα από όλα τα έργα, τις μεταρρυθμίσεις, τις εργασίες και τις νέες ευκαιρίες και πέρα από όλες τις επαρχίες, τις πεποιθήσεις, τις πεποιθήσεις και τις πολιτικές συναινέσεις, είναι σήμερα όλα προσιτά ως η θέληση όλων των Αλβανών όπου κι αν βρίσκονται, η κορυφή της Αλβανίας 2030.
Σε αυτήν την αρχαία ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού όπου η γονιμότητα των φωτισμένων μυαλών, η δεισιδαιμονική ένωση θεών, ημίθεων ή απλών ανθρώπων που ονειρεύονταν να γίνουν θεοί και όπου η ιστορία αυτής της κοινής λεκάνης γεννήθηκε σε αυτήν την πόλη, το μόνο σύστημα διακυβέρνησης που επιστρέφει ελευθερία στο άτομο με σεβασμό στη βούληση της πλειοψηφίας, βαφτισμένη από τους αρχαίους Έλληνες με το ευλογημένο όνομα της δημοκρατίας, η νέα ιστορία των Αλβανών της Ελλάδας είναι το σύγχρονο κεφάλαιο μιας υποδειγματικής επιβεβαίωσης της αιώνιας αξίας της ατομικής ελευθερίας και του δικαιώματος της ιθαγένειας και δεν επαναλαμβάνομαι, αλλά ήθελα να προσθέσω ότι η δημοκρατία είναι ένα σύστημα τόσο δύσκολο όσο και νόημα, καθώς ο ίδιος ο όρος βρίσκει τις ρίζες του στην ελληνική λέξη κράτος, μια δύναμη που δεν ξέρω γιατί συσχετίζονται πάντα με τη θεϊκή αλβανική λέξη «δημιουργώ». Η δημιουργική δύναμη της δημοκρατίας ως μη καταστροφικής δύναμης, ως δύναμης που εξυψώνει την κοινωνία, όχι τόσο διχαστική και εξευτελιστική, ως δύναμη που φέρνει ευκαιρίες, όλο και πιο ίσες για όλους, που δεν βαθαίνει την ανισότητα και τις διακρίσεις, η Αλβανία 2030 πρέπει να λάβει το καλύτερο δυνατό, με τη δύναμη όλων των Αλβανών, να υψωθεί η κοκκινόμαυρη σημαία του Σκεντέρμπεη και του Ισμαήλ Κεμαλή στην αγκαλιά των σημαιών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκεί στο κέντρο της δημοκρατικής Ευρώπης.
Σήμερα βλέπεις την Αλβανία όταν έρχεσαι, ακούς για την Αλβανία όταν σου μιλάνε, διαβάζεις για την Αλβανία όταν βγαίνεις από τα κανάλια και τις πύλες, όλα τα είδη, αλλά σήμερα η Αλβανία έχει αρχίσει να σου θυμίζει. Έχει αρχίσει να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τους Αλβανούς των επίπονων μεταναστευτικών δρόμων που χάρη στις τιτάνιες προσπάθειες πολλών ετών, από τα κουρελιασμένα και σημαδεμένα μισοπεθαμένα των ορεινών μονοπατιών και των θαλάσσιων ακτών, ξαναγεννήθηκαν, ξαναγεννήθηκαν και έγιναν κύριοι. της μοίρας τους στην Ευρώπη.
Η Αλβανία, σήμερα, έχει ξαναγεννηθεί στα μάτια του κόσμου και δεν συνδέεται πια με τη ζοφερή χώρα όλων των κακών, αλλά με έναν προορισμό που πρέπει να ανακαλύψεις, να αγγίξεις. Με μια χώρα φιλόξενων και φιλόδοξων ανθρώπων που αλλάζουν το πρόσωπο της Αλβανίας, με ένα κράτος που δεν φαίνεται πια στις πόρτες και τα σαλόνια της Ευρώπης και του κόσμου με καχυποψία ή λύπη, αλλά με σεβασμό και εκτίμηση.
Σήμερα δεν κατεβάζεις πια το κεφάλι όταν λες: «Είμαι από την Αλβανία». Και καθώς η πατρίδα σας ήταν πάντα περήφανη για εσάς, σήμερα έχετε το δικαίωμα του Θεού να είστε περήφανοι για την Αλβανία.
Η χθεσινή Αλβανία δεν μπορούσε να σας κρατήσει, η σημερινή Αλβανία ετοιμάζεται για όποιον από εσάς θέλει ή μπορεί να θέλει να επιστρέψει, αλλά η Αλβανία 2030 θα είναι το μέρος όπου όσοι θα επιστρέψουν θα έχουν τη δική τους Αλβανία, όπως ο ίδιος, για τον εαυτό του. ένα ευρωπαϊκό κράτος στην καρδιά της Ευρώπης, ένα δημοκρατικό κράτος όπου επιτέλους, μετά από αιώνες, ίσος νόμος για όλους και κανένας υπεράνω του νόμου.
Οι εποχές που άλλοι αποφάσιζαν πόσο μακριά θα μπορούσαν να φτάσουν οι Αλβανοί είναι νεκροί.
Ήρθε η ώρα των Αλβανών και της Αλβανίας στην Ευρώπη.
Αγαπητοί φίλοι, αδελφές και αδέρφια, Ζήτω που με τιμάς τόσο πολύ! Είθε η κοινότητα να είναι το όνομα κάθε νέας μέρας για εσάς, τις οικογένειές σας, τους συγγενείς σας, όλους εκείνους που αγαπά η καρδιά σας. Είσαι παράδειγμα, είσαι ενέργεια, είσαι δύναμη για μένα.
Δεν μπορώ να ανοίξω την καρδιά και το μυαλό μου για να μπεις μέσα και να δεις μόνος σου τι υπάρχει μέσα, αλλά δεν μπορώ να φύγω σήμερα χωρίς να σου πω δύο λόγια. Μπορεί να έκανα πολλά λάθη μέχρι εδώ, σε αυτά τα 10 χρόνια.
Ζητώ συγγνώμη για όποιο λάθος νομίζετε ότι έχω κάνει, αλλά ποτέ, σε καμία περίπτωση, δεν πρόδωσα αυτούς που με εμπιστεύτηκαν έστω και μια φορά με την ψήφο τους για αυτήν την εξαιρετική τιμή.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να δοθεί σε έναν άνθρωπο στη ζωή του από το να ηγηθεί της πατρίδας του, επομένως δεν υπάρχει υλική δύναμη σε αυτόν τον κόσμο, πολιτική, οικονομική, οικονομική, ατομική ή κρατική εξουσία που, ω Θεέ, δεν μπορεί να με βάλει σε πειρασμό. με αναγκάζεις να λυγίσω για να ωφελήσω τον εαυτό μου πίσω από την πλάτη σου, να βλάψω τα δημόσια και ιδιωτικά συμφέροντα Αλβανών που δεν ξέρω, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι με ξέρουν ή να λυγίσω τις απαραβίαστες κορυφές των εθνικών συμφερόντων της Αλβανίας.
Χάρη σε εσάς, αυτή ήταν η πιο όμορφη επίσκεψή μου στην Αθήνα και δεν πιστεύω ότι θα έχω πιο όμορφη.
Πριν φύγω και μην μπορέσω να τον συναντήσω, θα ήθελα να αφήσω ένα μήνυμα εκ μέρους σας στον φίλο μου που εκλέχθηκε από τον λαό αυτής της χώρας για να ηγηθεί της Ελλάδας, τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
Το 1886, ο εθνικός μας ποιητής Naim Frashëri έγραψε το ποίημά του «Ο αληθινός πόθος των Αλβανών» στα ελληνικά:
«Αγαπάμε όλους τους γείτονές μας,
Σλάβοι και Έλληνες να ζήσουν αρμονικά,
Αδελφικά, με τάξη και ειρήνη, ας ζήσουμε.
Ας μην γίνουμε εχθροί και ας μην πολεμήσουμε,
Αρκετά με τα πολλά βάσανα και τις τυραννίες που περάσαμε.
Είναι η ώρα της ευημερίας, είναι η ώρα της ελευθερίας».
Ευχαριστώ πολύ, από εμένα και τους Αλβανούς της Ελλάδας.
Ζήτω η Αλβανία, ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η δημοκρατική Ευρώπη!
Είθε ο Θεός να ευλογεί τους Αλβανούς και τους Έλληνες αδελφούς τους και να ανοίξει μια νέα σελίδα αδελφοσύνης, τάξης και ειρήνης μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας.”
(*) Μετάφραση κατά λέξη με τη βοήθεια προγραμμάτων μετάφρασης