Την Παρασκευή 28 Μαΐου 2021, η κ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου, Πρόεδρος του συλλόγου “ΦΑΡΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ” και μεταδιδακτορική ερευνήτρια του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ταξίδεψε μαζί με τον ανήλικο υιό της αεροπορικώς από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να έχει σειρά επαφών με Τούρκους πανεπιστημιακούς.
Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen στην Κωνσταντινούπολη, αστυνομικοί στον έλεγχο διαβατηρίων, συνέλαβαν την κ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου και τον ανήλικο υιό της και τους οδήγησαν στα κρατητήρια, όπου και παρέμειναν κάτω από άθλιες συνθήκες για 2 ημέρες.
Την Κυριακή 31 Μαΐου 2021, η κ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου και ο ανήλικος υιός της επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Το γεγονός της απαγόρευσης εισόδου στην Τουρκία και της κράτησης, γνωστοποίησε ο σύζυγός της κ. Κώστας Αλεξανδρίδης στο Facebook στις 30 Μαΐου 2021, αναφέροντας χαρακτηριστικά:
“Eyvah karadenizli R. T. Erdoğan!
Εμένα με φοβήθηκες! Το καταλαβαίνω… Είμαι Ματσουκάτες – Maçkalı και άνθρωπος του πολιτισμού. Είμαι “επικίνδυνος” για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας!!
Από τον 15χρονο γιο μου τι φοβήθηκες και από τη γυναίκα μου και τους κρατάς εδώ και 43 ώρες στα μπουντρούμια του αεροδρομίου Sabiha Gokçen???
Υ.Γ. Τώρα το βλέπω καθαρά το “τέλος” σου! Αυτοί που “υπηρετείς”, αυτοί θα σε “τελειώσουν”…”
Στις 31 Μαΐου 2021, η κ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου με ανάρτηση της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, περιέγραψε την περιπέτειά της.
Μυροφόρα Ευσταθιάδου: Πάλι θα πήγαινα, ξανά και ξανά και ξανά.
“Από μικρό παιδί, δίπλα στον πατέρα μου, που πήγαινε με τη λύρα στο χέρι, έμαθα να αγαπώ και να σέβομαι εκείνο τον τόπο, να αναπνέω από την Τραπεζούντα. Αργότερα, προσπάθησα σε επίπεδο μεταπτυχιακού, διδακτορικού και μεταδιδακτορικού να αναδείξω τη λαογραφία εκείνου του τόπου. Τα μάτια μου έλαμπαν όταν μιλούσα για την Τραπεζούντα. Ενθάρρυνα πολύ κόσμο να επισκεφθεί τα μέρη των προγόνων του. Κλάψαμε, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε, ζήσαμε, νιώσαμε.
Ουδέποτε ασχολήθηκα με πολιτική, μικροπολιτική, εθνικιστικές προσεγγίσεις. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια πηγαίναμε οικογενειακώς, με τον Κώστα Αλεξανδρίδη και με τα παιδιά μας στην αγκαλιά, για τουρισμό και πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Την περασμένη Παρασκευή, που μετέβην αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη με το γιο μου για να προμηθευτώ βιβλία Τούρκων συγγραφέων, με την άφιξή μου έμαθα ότι έχω πλέον απαγόρευση εισόδου στη χώρα (τελευταία φορά πήγα στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 2020, άρα, απόφαση εν μέσω πανδημίας!) και ήμασταν δυο μέρες υπό κράτηση στο αεροδρόμιο Sabiha Gökçen. Δακτυλικά αποτυπώματα, φωτογραφήσεις, ανακρίσεις ειρωνικές δίχως τέλος. Κατάσχεση προσωπικών ειδών και τηλεφώνου. Σε κρατητήρια χωρίς παράθυρα, χωρίς «προαυλισμό», μέσα σε τριπλές κλειδωμένες πόρτες ασφαλείας. Ο κάθε κρατούμενος είχε δικαίωμα να παραγγείλει τσιγάρα από τους υπαλλήλους κι εμείς δεν μπορούσαμε επί πληρωμή να πάρουμε ένα γάλα, ένα κουλούρι.
Αντέδρασα σθεναρά όταν ήθελαν να πάρουν από δίπλα μου το παιδί και να το βάλουν σε κρατητήρια ανδρών. Τα κατάφερα, παρέμεινε μαζί μου. Ευτυχώς το παλικάρι μου είναι δυνατό και αντιμετωπίσαμε ψύχραιμα την κατάσταση, καταγράφοντας και τη «λαογραφία των φυλακών».
Τις προσεχείς μέρες θα κάνω ένσταση στην Τουρκική Πρεσβεία, ζητώντας παράλληλα να μάθω το λόγο. Δεν επιθυμώ, όμως, η περίπτωσή μου να γίνει αιτία να χαλάσει η γέφυρα που τόσα χρόνια χτίζουμε με φίλους μας εκεί, ούτε στην παρούσα ανάρτηση να υπάρχουν ανάρμοστα σχόλια. Διαχωρίζω εντελώς τις πρακτικές ορισμένων ανθρώπων, από το λαό. Κι αν έλαχε να είμαι εγώ η «θυσία» για να χτιστεί «τη Τρίχας το γεφύριν», ας είμαι! Το δέχομαι με χαρά! Αρκεί να χτιστεί και να είναι γερό!
Ακόμη κι αν ήξερα προκαταβολικά τις άθλιες συνθήκες κράτησης, πάλι θα πήγαινα, ξανά και ξανά και ξανά. Δεν αλλάζω γνώμη για το λαό στην Τουρκία, για τους φίλους μας εκεί, τους οποίους αγαπώ.
Το ότι μια χώρα θεωρεί μια γυναίκα, ερευνήτρια επικίνδυνη για την ασφάλειά της, μόνο ένα ελαφρά ειρωνικό μειδίαμα μού προκαλεί, ενθυμούμενη την ποντιακή παράδοση:
«Γυναίκικον ο πόλεμον, γυναίκικον τ΄ασκέρι;;»
Κατά τα άλλα, όσο ζω, και πάλι από εκεί θα παίρνω αναπνοή, γιατί έχω αποθηκεύσει άπειρες φιάλες οξυγόνου στη μνήμη και στην καρδιά μου!
Στα παιδιά μου και πάλι μιλώ με αγάπη για τον τόπο εκεί και τους ανθρώπους του…
Τα μάτια μου λάμπουν ακόμη όταν μιλώ για την Τραπεζούντα!
Bize her yer Trabzon!
Size her yer/insan terörist mi?“
Σημειώνεται ότι στις 22 Μαΐου 2021, η κ. Μυροφόρα Ευσταθιάδου συμμετείχε ως ομιλήτρια στην ημερίδα “Σελίδες μνήμης Πόντου. Αφιέρωμα στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου”, που διοργάνωσε του Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών του Δ. Π. Θ. με θέμα “Η “μεταφορά” της πατρίδας τότε και τώρα. Υλικότητα και συμβολισμοί”.
Απαγόρευση εισόδου στην Τουρκία στον πρόεδρο του ποντιακού συλλόγου “Μωμόγεροι”
Τον Ιανουάριο 2020, η Τουρκία του Ερντογάν απαγόρευσε την είσοδο στην Τουρκία και στον κ. Κώστα Αλεξανδρίδη, πρόεδρο του πολιτιστικού ποντιακού συλλόγου “Μωμόγεροι”.
Η σχετική απόφαση που τον καθιστούσε “persona non grata” είχε εκδοθεί στις 15 Οκτωβρίου 2020.
“Είναι στα τούρκικα και στα αγγλικά, αναφέρει το όνομά μου, τα πλήρη στοιχεία μου αριθμό ταυτότητας και από κάτω εξηγεί για ποιους λόγους δεν επιτρέπεται η είσοδός μου στη χώρα. Έχουν σημείωσει ότι εμπίπτω στο νόμο 6458, άρθρο 9, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο κ. Κώστας Αλεξανδρίδης.
Το point είναι το φακέλωμα που έχει γίνει από την ΜΙΤ και ίσως και με συνεισφορά “τεμέτερον παιδίαν” που εισχώρησαν σε συλλόγους…
Οι “γενικοί” επισκέπτες -όσοι/όσες ασχολούνται μόνο με πισία και χαβίτς- δεν έχουν να φοβηθούν το οτιδήποτε καθόσον ως γνωστόν ο τουρισμός απαιτεί το χρήμα να ρέει.
Οι “ειδικοί” επισκέπτες -όσοι έχουν και προσφέρουν γνώση- είναι ο στόχος εκφοβισμού από το κράτος-συμμορία του Ερντογάν.