Ο Γιάννης Μπουτάρης πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 2024 στη Θεσσαλονίκη.
Η πολιτική κηδεία του Γιάννη Μπουτάρη, έγινε στις 12 Νοεμβρίου 2024 στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλων.
Ο Γιάννης Μπουτάρης είχε αναφερθεί στο παρελθόν στις τρεις πατρίδες που είχε.
“Εγώ, το ‘χω ξαναπεί, έχω τρεις πατρίδες, μία τον τόπο καταγωγής, είμαι Βλάχος από το Νυμφαίο. Το δεύτερο είναι ότι έχω μία επαγγελματική πατρίδα, τη Νάουσα, διότι εκεί μετακόμισε ο παππούς μου ως μετανάστης από το χωριό το 1879, όπως εμφανίζεται στα αρχεία, και μεγαλούργησε. Ήταν σπουδαίος για την εποχή στο εμπόριο των κρασιών.
Εν συνεχεία, έχω και άλλες επαγγελματικές πατρίδες που αγάπησα, τη Γουμένισσα, το Αμύνταιο, τη Σαντορίνη που αγάπησα πολύ, το Ηράκλειο της Κρήτης, τη Νεμέα, όλες αυτές τις περιοχές της Ελλάδας. Και φυσικά, είναι η τρίτη πατρίδα μου που είναι και η πιο βασική από όλες, η Θεσσαλονίκη, αν και δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις απόλυτα, η πόλη στην οποία γεννήθηκα, πήγα σχολείο, μεγάλωσα, παντρεύτηκα, χώρισα, έθαψα, υποδέχτηκα γεννητούρια, όλα”, είχε πει ο Γιάννης Μπουτάρης στον Κώστα Μπλιάτκα το 2019 (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚέΩΝ ΠόΛΙΣ, τεύχος 69).
Πως έγινε “κυρ-Γιάννης”, ο Γιάννης Μπουτάρης
Αναφορικά με το πώς προέκυψε ο κυρ-Γιάννης, είχε πει: “Μα είναι μια ωραία ιστορία. Από μικρό, κυρίως προς το τέλος του καλοκαιριού, με έστελναν οι δικοί μου στη Νάουσα και βοηθούσα τον μπάρμπα μου. Ο μπάρμπας μου ήταν ο αδελφός της γιαγιάς μου, ο οποίος ήταν Νητσιώτας και ο οποίος ήταν και ο κρασάς της οικογένειας, αφού είχε μπει στη δουλειά. Αφού κάναμε το πρωί ο,τι ήταν να κάνουμε στην κάβα, μετακινούσαμε τα κρασιά, μετά κάναμε την προετοιμασία τρύγου και τελειώναμε τη δουλειά κατά τις 11 το πρωί, γιατί αρχίζαμε πολύ νωρίς να δουλεύουμε, από το ξημέρωμα, από τις 6.30- 7.00.
Με πήγαινε στο φημισμένο καφενείο στη Νάουσα, στην “Ομόνοια”, τόπο συνάντησης πολιτικών, δημοτικών αρχών, δασκάλων κ.λπ., Και εκεί συζητούσαν και αντάλλασσαν τις όποιες απόψεις με συνεργάτες, Και ειδικά την περίοδο του τρύγου, για τις τιμές, πως πάνε, πως είναι τα σταφύλια κ.λπ.
Εκεί πηγαίναμε ο μπάρμπας μου μπροστά κι εγώ από πίσω, Ο μπάρμπας μου, ο κυρ-Κωστάκης, έτσι τον έλεγαν με σεβασμό. Εγώ ήμουν σε δεύτερο πλάνο, ο Γιαννάκης. Πέρασαν τα χρόνια, και το 1966, όταν πέθανε ο μπάρμπας μου, ανέλαβα εγώ και ακολούθησα τον ίδιο δρόμο. Πήγαινα κι εγώ στην αρχή στην “Ομόνοια” και έγινα ξαφνικά “κυρ-Γιάννης”. Δηλαδή, πόσο έντονη και γρήγορη ήταν η αναγνώριση του διαδόχου! Το ότι μεγάλωσα μέσα σε μια ατμόσφαιρα όπου το κρασί ήταν μονόδρομος, δεν άφηνε άλλο περιθώριο και δεν είχα επιλογή να γίνω αεροπόρος ή εμποροπλοίαρχος που θα ήθελα.”
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Γιάννης Μπουτάρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942. Μαθητής Δημοτικού στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ, μαθητής Γυμνασίου στο Κολέγιο “Ανατόλια”, αριστούχος στις εισαγωγικές και πτυχιούχος του Τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, διπλωματούχος οινολόγος, άριστος γνώστης της αγγλικής και γαλλικής γλώσσας, με μακρά εμπειρία, συμμετοχή και διακρίσεις σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς φορείς. Είναι γόνος Βλάχων, του οινοποιού Στέλιου Μπουτάρη και της Φανής Μίσιου, ήταν παντρεμένος με την Αθηνά Μιχαήλ, που έχει φύγει από τη ζωή, και έχει τρία παιδιά (τον Στέλιο, τη Φανή και τον Μιχάλη) και εγγόνια.
Ο Γιάννης Μπουτάρης διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος της Θεσσαλονίκης για δύο θητείες (2002-2006 και 2006-2010). Ηγήθηκε της παράταξης «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη» κατά τις δημοτικές εκλογές του 2006 και του 2010 ως υποψήφιος δήμαρχος. Τον Νοέμβριο του 2010 εξελέγη Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης για πρώτη φορά (θητεία 2011-2014) και το 2014 για δεύτερη φορά (θητεία 2014-2019).
Έχει διατελέσει Πρόεδρος και μέλος των διοικήσεων πολλών επαγγελματικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων από το 1980, όπως στη Συνέλευση των Αμπελοοινικών Περιφερειών της Ευρώπης, στη Διεθνή Ακαδημία Οίνου, στον Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στη WWF Greece, και στον Οργανισμό Τουρισμού Θεσσαλονίκης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και της αστικής εταιρείας Αρκτούρος που έχει ως σκοπό την προστασία της καφετιάς αρκούδας και γενικότερα της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος, Έχει λάβει πολλές εθνικές και διεθνείς διακρίσεις.
Μέσα από τις δύο θητείες του στον Δήμο Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε για προοδευτικές του πολιτικές, επικρίθηκε για άλλες, και μάλιστα με έντονο τρόπο μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, έδειξε σταθερή στήριξη στην εβραϊκή κοινότητα, προώθησε φιλικές σχέσεις με επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους γειτονικών χωρών (πχ Τουρκία), αλλά και το ανοιχτό κάλεσμα στη ΛΟΑΤ κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Επί δημαρχίας του εγκρίθηκε και η ετήσια διοργάνωση των εκδηλώσεων που ονομάστηκε “Thessaloniki Pride”. Ιδεολογικά, έχει δηλώσει πως θεωρεί ως πρότυπό του το γερμανικό μοντέλο σοσιαλδημοκρατίας του Χέλμουτ Σμιτ.
Οι δηλώσεις του για τον Μουσταφά Κεμάλ ήταν ουκ ολίγες.
Ομιλία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην πολιτική κηδεία του Γιάννη Μπουτάρη στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης:
“Αποχαιρετώ σήμερα έναν ευαίσθητο και χαρισματικό άνθρωπο, έναν σπάνιο οραματιστή, έναν καλό φίλο. Ο Γιάννης Μπουτάρης υπήρξε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένας αμπελουργός, που με τις ιδέες και το έργο του μετέτρεπε όλους τους τόπους απ’ όπου πέρασε σε εύφορη γη κι έκανε να καρποφορούν όλα τα πράγματα με τα οποία καταπιάστηκε. Εισήλθε στον δημόσιο βίο σαν ένας ούριος άνεμος, που φύσηξε πάνω από την πόλη παίρνοντας μακριά την εσωστρέφεια, διαλύοντας τις προκαταλήψεις, καταργώντας τη σιωπή. Οι τολμηρές πρωτοβουλίες που πήρε κατά τη δημαρχία του, πάντα προσβλέποντας σε συνθέσεις και όχι διαχωρισμούς, κατέστησαν την Θεσσαλονίκη διεθνώς αναγνωρίσιμη.
Τρυφερός, αυθεντικός, γήινος και οικείος, αγαπήθηκε πολύ από τους συνεργάτες του. Ήταν ο κυρ-Γιάννης, μια πατρική φιγούρα, μια φιλική μορφή, πάντοτε πρόθυμος να συμβουλέψει και να συνδράμει, πάντοτε ικανός να εμπνεύσει με το παράδειγμά του. Η ελληνική οινοποιία, η Νάουσα, το Γιαννακοχώρι, το Νυμφαίο, η Θεσσαλονίκη, του οφείλουν πολλά. Το περιβάλλον, η άγρια πανίδα, η βιοποικιλότητα, άλλα τόσα. Όσοι εργάστηκαν κοντά του, όσοι απόλαυσαν τη φιλία του, ακόμα και όσοι τον αμφισβήτησαν, πάντοτε θα θυμούνται μια γοητευτική προσωπικότητα, με ευρύτητα πνεύματος, ακεραιότητα και ηθική τόλμη. Καλό σου ταξίδι!”