Πότε είναι οι Β Χαιρετισμοί 2025 (δεύτεροι Χαιρετισμοί) και ποιο είναι το κείμενο της δεύτερης Στάσης του Ακάθιστου Ύμνου.
Οι Β Χαιρετισμοί της Θεοτόκου είναι μια από τις σημαντικές ακολουθίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τελούνται την δεύτερη Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και αποτελούν μέρος του Ακάθιστου Ύμνου, ενός ύμνου αφιερωμένου στην Παναγία.
Οι δεύτεροι Χαιρετισμοί (Β Χαιρετισμοί) – και όχι δεύτερη Χαιρετισμοί – είναι την Παρασκευή 14 Μαρτίου 2025 και ξεκινάνε μεταξύ 6:00 μ.μ. και 7:00 μ.μ., ανάλογα με το πρόγραμμα της κάθε ενορίας.
Η ακολουθία των Χαιρετισμών χρονολογείται από τον 7ο αιώνα, όταν η Κωνσταντινούπολη σώθηκε θαυματουργικά από εχθρικές επιδρομές, αποδιδόμενη στην προστασία της Παναγίας. Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας και αποτελείται από 24 Οίκους, οι οποίοι ψάλλονται σταδιακά στις τέσσερις πρώτες Παρασκευές της Σαρακοστής.
Οι Χαιρετισμοί δεν είναι απλώς μια υμνωδία, αλλά μια ευκαιρία για προσευχή, περισυλλογή και ενίσχυση της πίστης κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής.
Η Στάση των Β’ Χαιρετισμών
Οι Β Χαιρετισμοί περιλαμβάνουν το δεύτερο τμήμα του Ακάθιστου Ύμνου (στάση) και κλείνουν με τον γνωστό ύμνο “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια”, που ψάλλεται προς τιμήν της Παναγίας ως Προστάτιδας του λαού. Ακολουθεί σε κείμενο η Δεύτερη Στάση των Χαιρετισμών (και η απόδοση/μετάφραση στη νεοελληνική):
Ήκουσαν οι Ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν· και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες, είπον·
Άκουσαν οι ποιμένες τους Αγγέλους να υμνούν την ένσαρκη παρουσία του Χριστού (στη γη) και σπεύδοντας να Τον δούν ως ποιμένα, τον αντίκρισαν ως πρόβατο άκακο που βοσκήθηκε στην κοιλιά της Μαρίας, και με ύμνους είπαν προς αυτήν·
Χαίρε, αμνού και ποιμένος Μήτηρ· χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Χαίρε μητέρα του προβάτου και ποιμένα, χαίρε μαντρί λογικών προβάτων (των πιστών).
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον· χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Χαίρε το αμυντήριο κατά των αοράτων εχθρών· χαίρε εσύ που μας ανοίγεις τις (κλειστές) πόρτες του Παραδείσου.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη· χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χαίρε, εσύ που γίνεσαι αφορμή τα ουράνια να αγάλλονται με τη γη· χαίρε, γιατί τα επίγεια συγχορεύουν με τα ουράνια.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα· χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Χαίρε εσύ που είσαι το ασίγητο στόμα των Αποστόλων· χαίρε εσύ που είσαι το ακατάβλητο θάρρος των αθλοφόρων μαρτύρων.
Χαίρε, στερρόν της Πίστεως έρεισμα· χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε ισχυρό στήριγμα της πίστεως· χαίρε φωτεινό γνώρισμα της Χάρης (του Θεού).
Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο Άδης· χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν.
Χαίρε εσύ διά της οποίας απογυμνώθηκε ο Άδης, χαίρε εσύ διά της οποίας ντυθήκαμε τη δόξα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Θεοδρόμον Αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη· και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν Άνακτα· και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν, αυτώ βοώντες· Αλληλούια.
Οι Μάγοι, αφού είδαν το αστέρι που οδηγούσε στο Θεό, ακολούθησαν τη φωτεινή λάμψη του· και σαν να κρατούσαν αυτό για λυχνάρι, έψαχναν για τον ισχυρό Βασιλιά· κι όταν έφθασαν σ’ Αυτόν που κανείς δεν μπορεί να φθάσει, χάρηκαν και φώναξαν δυνατά σ’ Αυτόν· Αλληλούια.
Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους· και Δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη Ευλογημένη·
Είδαν τα παιδιά των Χαλδαίων (οι μάγοι) στα χέρια της Παρθένου Εκείνον που με τα χέρια Του έπλασε τους ανθρώπους. Και κατανοώντας πως είναι ο Κύριος του κόσμου, αν και έλαβε την ανθρώπινη μορφή, έσπευσαν να του προσφέρουν τα δώρα τους και να φωνάξουν δυνατά στην Ευλογημένη·
Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ· χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, εσύ που ‘γινες Μητέρα του αστεριού (του Χριστού) που δεν πρόκειται να δύσει ποτέ· χαίρε η αυγή της μυστικής ημέρας (του Κυρίου).
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα· χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Χαίρε, εσύ που έσβησες το καμίνι της πλάνης· χαίρε εσύ που φωτίζεις τους λάτρεις της Παναγίας Τριάδος.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής· χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Χαίρε, εσύ που έδιωξες από την εξουσία του τον απάνθρωπο τύραννο (τον διάβολο)· χαίρε, εσύ που μας έδειξες τον φιλάνθρωπο Χριστό.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Χαίρε, εσύ που μας λύτρωσες απ’ τη βάρβαρη θρησκεία (την ειδωλολατρία)· χαίρε εσύ που μας έσωσες από το βόρβορο των αμαρτωλών έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα· χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Χαίρε, εσύ που έπαυσες την προσκύνηση της φωτιάς (την πυρολατρία)· χαίρε εσύ που λυτρώνεις απ’ τη φλόγα των παθών.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης· χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε εσύ που οδηγείς τους πιστούς στη σωφροσύνη, χαίρε όλων των γενεών η ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα· εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν· Αλληλούια.
Αφού οι Μάγοι έγιναν θεοφόροι κήρυκες, γύρισαν πίσω στη Βαβυλώνα. Εκπλήρωσαν έτσι τον χρησμό σου και σε όλους κήρυξαν πως είσαι ο Χριστός. Κι άφησαν τον Ηρώδη στο παραλήρημά του, βουβό και ανίκανο να ψέλνει (στο Θεό)· Αλληλούια.
Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος· τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν, πέπτωκεν· οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον·
Αφού έλαμψες στην Αίγυπτο το φωτισμό της θείας αλήθειας, αφάνισες το σκοτάδι του ψεύδους· γιατί τα είδωλα αυτής, μη μπορώντας να αντέξουν τη δύναμή σου, Σωτήρα, γκρεμίστηκαν· κι εκείνοι που λυτρώθηκαν από αυτά φώναζαν δυνατά στη Θεοτόκο·
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων· χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.
Χαίρε, εσύ που έγινες η ανόρθωση των ανθρώπων· χαίρε, εσύ που έγινες η κατάπτωση των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα· χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Χαίρε, εσύ που διέλυσες την πλάνη της απάτης· χαίρε, εσύ που ήλεγξες το δόλο των ειδώλων.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν· χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Χαίρε, θάλασσα που καταπόντισες (στα νερά σου) το νοητό Φαραώ (τον διάβολο)· χαίρε, πέτρα που ξεδίψασες όσους διψούν την αληθινή ζωή.
Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει· χαίρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαίρε, φωτεινέ στύλε που οδηγείς όσους πορεύονται στο σκοτάδι· χαίρε, σκέπη του κόσμου που ‘σαι πιο πλατιά απ’ τη νεφέλη.
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε· χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Χαίρε, τροφή που διαδέχτηκε το μάννα· χαίρε, εσύ που μοιράζεις τη θεία απόλαυση (στον άνθρωπο).
Χαίρε, η γη της επαγγελίας· χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, η γη της επαγγελίας· χαίρε, εσύ απ’ την οποία ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος· διό περ εξεπλάγη, σου την άρρητον σοφίαν, κράζων· Αλληλούια.
Όταν επρόκειτο ο Συμεών να φύγει από αυτήν εδώ τη ζώη, την ψεύτικη κι απατηλή, του δόθηκες ως βρέφος· εκείνος όμως κατάλαβε πως είσαι τέλειος Θεός. Γι’ αυτό εκπλησσόμενος από την ανέκφραστη σοφία σου, σου φώναζε δυνατά· Αλληλούια.