Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου έθεσε για ακόμη μια φορά θέμα αποστρατικοποίησης για τα ελληνικά νησιά καθώς και κυριαρχίας αυτών.
Τσαβούσογλου νησιά: Αποστρατικοποίηση και κυριαρχία
Ο Τσαβούσογλου σε συνέντευξή του στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο TRT Haber είπε ότι η Τουρκία έχει στείλει επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη θέτοντας θέμα κυριαρχίας των ελληνικών νησιών καθώς και ότι τα ελληνικά νησιά δεν πρέπει να στρατικοποιηθούν.
Ο Τσαβούσογλου είπε σχετικά με τα νησιά:
“Στείλαμε δύο επιστολές στον ΟΗΕ. Τις στείλαμε γιατί η Ελλάδα παραβίασε το καθεστώς αυτών των αποστρατιωτικοποιημένων νησιών. Τα νησιά αυτά δόθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων με τον όρο του αφοπλισμού. Στις επιστολές μας προς τον ΟΗΕ, η Ελλάδα παραβιάζει τις εδώ συμφωνίες. Εάν η Ελλάδα δεν το εγκαταλείψει αυτό, θα συζητηθεί η κυριαρχία αυτών των νησιών”.
Σημειώνεται ότι οι Τούρκοι χρησιμοποιούν απλά τον όρο “νησιά” και ποτέ “ελληνικά νησιά”. Δυστυχώς και τα ελληνικά ΜΜΕ πέφτουν σε αυτήν την παγίδα, λες και αναφέρονται σε νησιά που δεν ανήκουν πουθενά και είναι υπό αμφισβήτηση το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
ΥΠΕΞ: Οι αιτιάσεις της Τουρκίας ξεφεύγουν και της απλής λογικής
Ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, αναφορικά με τις αιτιάσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, για το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου δήλωσε τα εξής:
“Αναφορικά με τις πλέον πρόσφατες αιτιάσεις Τούρκων αξιωματούχων για το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου τις απορρίπτουμε εν τω συνόλω τους.
Οι εν λόγω αιτιάσεις όχι μόνο δεν συνάδουν με βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου, αλλά ξεφεύγουν και της απλής λογικής.
Η Ελληνική θέση αναφορικά με το ζήτημα αυτό έχει εκφρασθεί επανειλημμένα και δημόσια.
Σχετική επιστολή έχει αποσταλεί από την Μόνιμη Αντιπρόσωπο της Ελλάδας στον ΟΗΕ προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού αυτού.
Ομοίως, η Ελλάδα απορρίπτει τις τουρκικές μονομερείς αιτιάσεις για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αιτιάσεις, οι οποίες αγνοούν, για μια ακόμα φορά, τους θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, και ιδιαίτερα του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Οι αιτιάσεις αυτές, συν τοις άλλοις, στηρίζονται σε ένα ανυπόστατο, άκυρο και παράνομο “μνημόνιο”.
Η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και είναι πρόθυμη να διεξάγει εποικοδομητικό διάλογο με την Τουρκία, στη βάση των αρχών αυτών”.
Οικονόμου: Νευρικότητα της Τουρκίας
Ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου ανέφερε σχετικά με το θέμα, στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών και των ανταποκριτών ξένου Τύπου:
“Συνεχίζεται η προκλητική πολιτική της Άγκυρας με θέσεις που είναι εκτός κάθε πλαισίου Διεθνούς Δικαίου, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και του πλαισίου και του πνεύματος καλής γειτονίας.
Είναι προφανές ότι κλιμακώνεται η προκλητικότητα αυτή λόγω της νευρικότητας που επικρατεί στην Τουρκία και εξαιτίας εσωτερικών δυσκολιών, αλλά και εξαιτίας της ενίσχυσης του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού αποτυπώματος της χώρας μας.
Όλα αυτά τα αβάσιμα, αστήριχτα και χιλιοειπωμένα πράγματα από την πλευρά της Τουρκίας, τα αντιμετωπίζει η Ελλάδα με ψυχραιμία, αλλά και με αποφασιστικότητα και δίνει τις απαντήσεις της και στο διπλωματικό πεδίο, αλλά και στο πεδίο, όπου προκληθεί και όπου χρειαστεί.”
Η Τουρκία, την ώρα που συνεχίζεται η ρωσοουκρανική κρίση και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς επίσης ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κ.α. έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα σύνορα Ρωσίας – Ουκρανίας, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να προωθήσει το γνωστό της αναθεωρητικό δόγμα, καθώς ως γνωστόν, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Τουρκικοί ισχυρισμοί περί αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που επικαλείται και απαιτεί την αποστρατικοποίηση των “νήσων του Ανατολικού Αιγαίου”.
Όσον αφορά τη στρατικοποίηση, το καθεστώς των ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου διέπεται από διεθνείς συνθήκες. Ειδικότερα:
- το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Montreux του 1936,
- το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και
- το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.
Λήμνος και Σαμοθράκη
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης- η οποία μαζί με την αποστρατικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, ωστόσο καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936- η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης.
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του. Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του: “Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ’ εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάννης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα” (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309). Παρόμοιες διαβεβαιώσεις εδόθησαν σχετικώς, κατά την ίδια περίοδο, εκ μέρους της Τουρκίας προς τις Κυβερνήσεις τρίτων ενδιαφερομένων χωρών.
Το καθεστώς των νησιών Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας
Όσον αφορά στα προαναφερόμενα νησιά, πουθενά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης δεν προβλέπεται ότι αυτά θα τελούν υπό καθεστώς αποστρατικοποιήσεως.
Η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε μόνον την υποχρέωση, σύμφωνα με το Aρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης, να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα. Ειδικότερα, το ανωτέρω άρθρο προβλέπει τα εξής:
“Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:
- Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέργερσιν οχυρωματικού τινος έργου.
- Θα απαγορευθεί εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοίαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας. Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις, θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοϊαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.
- Αι ελληνικαί στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ΄ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην”.
Ενώ η Ελλάδα έχει μέχρι σήμερα εφαρμόσει με συνέπεια τις παραπάνω διατάξεις, η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι υποχρεούται σύμφωνα με το ίδιο άρθρο να μην επιτρέπει στα στρατιωτικά της αεροσκάφη να υπερίπτανται του εναερίου χώρου των εν λόγω ελληνικών νησιών, έχει επανειλημμένως παραβιάσει και συνεχίζει να παραβιάζει τις σχετικές νομικές της υποχρεώσεις.
Από την άλλη πλευρά, το ίδιο άρθρο επιτρέπει στην Ελλάδα να διατηρεί συνήθη αριθμό καλουμένων για τη στρατιωτική θητεία στρατιωτών, οι οποίοι δύνανται να εκπαιδεύονται επί τόπου, καθώς επίσης και δυνάμεων Χωροφυλακής και Αστυνομίας.
Το καθεστώς των Νήσων του Ν.Α. Αιγαίου (Δωδεκάνησα)
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: “Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι”. Στα Δωδεκάνησα υφίστανται ορισμένες δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE.
Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι:
- Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί “res inter alios acta” γι’ αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, “μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες” εκτός των συμβαλλομένων.
- Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.
Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο.
Πέραν δε της απειλής πολέμου, η Τουρκία:
Εισέβαλε στην Κύπρο το 1974, κατά παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος, και, παρά τις πολυάριθμες αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, συνεχίζει να διατηρεί μια σημαντική στρατιωτική δύναμη στα κατεχόμενα εδάφη.
Παραβιάζει συστηματικώς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και υπερίπταται με στρατιωτικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα, ελληνικών νησιών του Αιγαίου και μάλιστα κατοικημένων, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά ζητήματα ασφάλειας.
Διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές μονάδες με εναέρια μέσα και αποβατικά σκάφη σε περιοχές της ακτής της Μικράς Ασίας, που ευρίσκονται έναντι των ελληνικών νησιών, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή κατά της Ελλάδας.
Η προαναφερόμενη κατάσταση πραγμάτων, συνδυαζόμενη με την απειλή πολέμου (casus belli) και τη γενικότερη αναθεωρητική τάση της Τουρκίας ως προς το εδαφικό και νομικό καθεστώς των ελληνικών νησιών που ορίζεται από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο γενικότερα, υποχρεώνει και νομιμοποιεί την Ελλάδα να προβεί στην αναγκαία αμυντική προπαρασκευή που θα της επιτρέψει να ασκήσει, εάν παραστεί ανάγκη, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και να προστατεύσει τα ελληνικά νησιά.