Ο Δήμος Παύλου Μελά σε συνεργασία με το νεοϊδρυθέντα σύλλογο Δράσης «Νίκος Καπετανίδης» ανακοίνωσε την επίσημη τελετή των αποκαλυπτηρίων του μνημείου του Εθνομάρτυρα του Πόντου Νίκου Καπετανίδη, στο πρώην στρατόπεδο και υπό δημιουργία Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά, την Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021, στις 19.00.
Ύστερα από κοπιώδεις προσπάθειες ενός έτους οι φορείς και προσωπικότητες των Ομογενών του Ελληνισμού του Πόντου όπως είχαν ρητά και γραπτά δεσμευθεί, αφού έλαβαν τη στήριξη του Δημοτικού συμβουλίου Παύλου Μελά με ομόφωνη απόφαση για παραχώρηση σχετικού χώρου εντός του νέου Μητροπολιτικού Πάρκου στις αρχές του 2021, ολοκλήρωσαν επιτυχώς την κατασκευή του περικαλλούς μνημείου ύψους 4.5 μέτρων, έργο του διαπρεπούς γλύπτη Γιώργου Κικώτη.
Η εξέλιξη αυτή άνοιξε τον δρόμο για την οριστική απόφαση σχεδιασμού μιας εκδήλωσης αποκαλυπτηρίων αντάξια της μορφής και προσφοράς του Εθνομάρτυρα Νίκου Καπετανίδη στον Ελληνισμό, σε ημερομηνία μάλιστα που συμπίπτει ακριβώς με την επέτειο των 100 χρόνων από την ημέρα της εκτέλεσής του στην αγχόνη των Κεμαλικών Δικαστηρίων της Αμασείας, την 21η Σεπτεμβρίου 1921.
Το Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά είναι ο πλέον ιδανικός τόπος για τη φιλοξενία του αγάλματος καθώς στο χώρο του θα κατασκευαστεί το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού και ο Δήμος Παύλου Μελά είναι ο συμπαγέστερος πληθυσμιακά σε προσφυγικό στοιχείο ανά την Ελλάδα.
Ο Δήμαρχος Παύλου Μελά Δημήτρης Δεμουρτζίδης είχε κοινή συνάντηση με τα μέλη της διοικούσας του συλλόγου Δράσης «Νίκος Καπετανίδης», την Παρασκευή 20 Αυγούστου, όπου συμφωνήθηκε όλο το πλαίσιο της συνεργασίας όχι μόνο για φέτος αλλά και για το μέλλον, καθώς ήταν κοινή η βούληση να υπάρξει σχέδιο για τη θεσμική κατοχύρωση ετήσιας εκδήλωσης, διάρκειας τριών ημερών υπέρ της μνήμης του Εθνομάρτυρα του Πόντου στο χώρο του μνημείου, αλλά και σε συνεδριακές υποδομές του Δήμου με αναφορά στη Δημοκρατία, τα Ανθρώπινα δικαιώματα, τη Λογοκρισία, την Ελευθεροτυπία στα ΜΜΕ, για όλα όσα αγωνίστηκε ο Νίκος Καπετανίδης.
Το αναλυτικό πρόγραμμα της τελετής των αποκαλυπτηρίων θα ανακοινωθεί σύντομα από την ομάδα κοινής δράσης που απαρτίζεται από στελέχη του Δήμου και μέλη του Συλλόγου.
Νίκος Καπετανίδης: Ο ηρωικός δημοσιογράφος του Πόντου
Ο Νίκος Καπετανίδης γεννήθηκε στην Ριζούντα της Τραπεζούντας το 1889. Σπούδασε σε ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πόντου, στο περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, από το οποίο αποφοίτησε το 1905. Αρχικά εργάστηκε στην τράπεζα των αδερφών Φωστηρόπουλων, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνταν και με τη μεγάλη του αγάπη, τη δημοσιογραφία, όπου μάλιστα, πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε πολύ ενεργό μέλος του τοπικού τύπου.
Την περίοδο 1910-1911 συνεργάστηκε με τον Φίλωνα Κτενίδη, ο οποίος εξέδιδε το δεκαπενθήμερο περιοδικό “Επιθεώρηση”, που κυκλοφόρησε συνολικά σε 24 τεύχη, με τα 6 τελευταία υπό τη διεύθυνση του Νίκου Καπετανίδη, λόγω αποχώρησης του Κτενίδη για σπουδές. Στη συνέχεια δημοσίευσε κείμενά του και στην εφημερίδα “Ο Φάρος της Ανατολής” και στην “Ηχώ του Πόντου”. Το 1917 προχώρησε στην έκδοση της εφημερίδας “Σάλπιγξ”, η οποία κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής.
Όταν υποχώρησε η Ρωσία και επέστρεψαν οι Τούρκοι, τον Οκτώβριο του 1918, δημιούργησε την εφημερίδα “Εποχή”. Ο Νίκος Καπετανίδης μέσω των άρθρων του στην εφημερίδα δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά και χωρίς φόβο για τις βιαιότητες των Τούρκων κατά των Ελλήνων του Πόντου, με αποτέλεσμα να θέσει σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του. Στα γραφεία της εφημερίδας τον επισκέφτηκε ο δήμιος του Πόντου Οσμάν Τοπάλ, προκειμένου να του κάνει συστάσεις, να τρομοκρατήσει τον Καπετανίδη, κάτι όμως που δεν το πέτυχε, καθώς ο ατρόμητος δημοσιογράφος δεν πτοήθηκε από τις έμμεσες και άμεσες απειλές του και εξακολουθούσε να γράφει με το ίδιο σθένος.
Αυτή του η ατρόμητη στάση είχε ως αποτέλεσμα να συλληφθεί το 1921 και να οδηγηθεί σε δίκη-παρωδία, μαζί και με άλλους που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του Ποντιακού Ελληνισμού, στα Ανεξάρτητα Δικαστήρια που είχαν στηθεί στην Αμάσεια. Κατά τη διάρκεια της δίκης, όταν ο δικαστής τον κατηγόρησε πως αγωνίζεται για την ανεξαρτησία του Πόντου, εκείνος, με θάρρος, σηκώθηκε και του είπε, «Όχι μόνο για την ανεξαρτησία του Πόντου, αλλά και για την ένωσή του με την Ελλάδα». Φυσικά γνώριζε πως κρατώντας αυτή τη στάση, ο θάνατος ήταν βέβαιος.
Οδηγήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο στην αγχόνη, στις 21 Σεπτεμβρίου 1921, όπου πριν αφήσει τη τελευταία του πνοή φώναξε, «Ζήτω η Ελλάς».
Ήταν μόλις 32 ετών κι όμως πρόλαβε με την πένα του να βάλει το δικό του στίγμα στον ποντιακό αγώνα. Πάλεψε μέχρι το τέλος, για τις απόψεις και τις ιδέες του. Ήταν ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Πόντου.